Mailtje van de fokster van onze toekomstige Kina:

Hallo Ilona

Ik weet niet of jullie veel de krant lezen of een abonnement hebben maar bij ons lees je hem op deze manier.

Groetjes A**

Woensdag 16 januari 2008 stond er dit in de krant:

Reuzenkat van 27 mille

Wat zijn die mensen genept!

Het filmpje vertoont een grote kat met schuw gedrag. Het commentaar is dat het een hybride kruising tussen Serval en Aziatische luipaardkat betreft. Nu wordt er niet bijgezegd hoeveel % maar een eerste kruising tussen een Serval en een Aziatische luipaardkat, is van geen enkele kant tam te krijgen, dus zal het wat betreft het deel Aziatische luipaardkat wel Bengaal zijn. In de Bengaal zit namelijk al Aziatische luipaardkat. De foto’s op de website van deze broodfokker zijn allemaal van dezelfde kat genomen. Een inferieure kwaliteit Savannah is nog het meeste waar de kat op lijkt. Gezien het feit dat alles wat als hybride uit een Serval komt Savannah heet en ook als dusdanig geregistreerd is, kan dat goed kloppen. Men wil hooguit honderd stuks per jaar fokken. Het is vanwege diverse redenen zeer lastig deze hybride soort te fokken, en je kunt dan ook (niet meer) op je vingers natellen hoeveel poezen je daarvoor nodig hebt. De gekozen naam Ashera is notabene de naam van de godin van de vruchtbaarheid. Fouter kan je het niet kiezen. Het is dus volkomen onduidelijk welke generatie je koopt. Gezien de grootte waarschijnlijk toch een F1 of F2.

Zij liever dan ik. Al maanden staat deze hybride soort op mijn hybridenpagina als een zeer mogelijke scam. Lees naast onder het ‘scam’ geplaatste artikel vooral eens de post van Sabira van 1 juni 2007 en ga eens naar links die daarin gegeven worden. Savannah’s zijn duur, maar gecastreerde, zonder stamboom afgegeven, ongeregistreerde dieren met maar matige kwaliteit, kosten echt geen 27 mille.
Ik vraag me dan ook ten zeerste af of deze mensen zich niet hebben laten verblinden door mooie praatjes met maar 1 hersenspoelende overheersende gedachte:
Hebbe Hebbe Hebbe!

I rest my case…

In de maanden/jaren nadat ik dit log heb geschreven zijn er diverse nieuws-updates verschenen die mijn hier boven geuite vermoedens alleen maar blijken te bevestigen:

Jan 08 Telegraaf: Reuzenkat komt niet door douane

Jan 08 Telegraaf: Drie Asherakatten in beslag genomen op Schiphol

Jan 08 Ad.nl: Eigenaren reuzenkat mogelijk opgelicht

Jan 08 Telegraaf: Mr. Moszkowicz helpt reuzenkat

Febr 08 Signonsandiego.com: US newspaper picks up the story

Febr 08 Telegraaf: Geding om vrijlating reuzenkat

Febr 08 Telegraaf: Eigenaar wil dure reuzenkat mee naar huis

Maart 08 Nu.nl: Dure reuzenkat mag van rechter niet mee naar huis

Aug 08 Telegraaf: Chin-San voorlopig niet naar baasjes

Febr 09: DNA evidence proves that the Ashera is a Savannah cat

Nov 09 Telegraaf: Peperdure reuzenkat sterft eenzame dood

Nov 09 Ashera.nl: K*T kat

Gek he? Na al dat gesol met dat beest. Dit was een kat met een zeer groot percentage wild bloed. Dan moet je weten wat je in huis haalt, dan moet je weten hoe je zo’n kat moet behandelen. Hij had überhaupt nooit verkocht mogen worden aan mensen die er geen verstand van hebben. Na in beslagname en na duidelijkheid wat hij was en waar hij vandaan kwam, had hij terug gemoeten. En nee dat was oorspronkelijk niet de oplichter van Lifestyle pets maar naar Chris van Cutting Edge Cats. Waarschijnlijk was het toen ook al te laat voor deze kat maar toch… It is all about money!

Wordt vervolgd…?

Vandaag was ik even met een bliksembezoekje op de Neocat kattenshow in Utrecht. Leuk weer een aantal bekenden gezien te hebben en eindelijk een paar gezichten bij al zeer bekende namen te zien. Fijn ook om van ‘wildvreemden’ te horen dat ze zoveel aan mijn site hebben.
Mensen, laat ajb wat van jullie horen via een reactie hier. Ik heb werkelijk waar geen idee wie er nog meer regelmatig meelezen. Feedback, opbouwende kritiek of zomaar even laten weten dat je meeleest, is altijd zeer welkom. 🙂
De fokkers van Kina waren ook op de show met Kina en haar zusjes. Tja, en dan ben je overgeleverd aan welke keurmeester je krijgt. Nou mevrouw E.S., misschien wordt het eens tijd dat u uw kennis een beetje opfrist, want bij een sparble horen die “spots” wel degelijk daar! Het zijn namelijk geen spots maar het is onderdeel van het super open patroon.
Tsssk…

We zijn genomineerd voor Web-log van het jaar.

Gisteravond arriveerde ze dan. Wat vroeger dan gepland maar meer dan welkom. De verhalen komen binnenkort wel. Eerst heb ik even jullie krakende hersens nodig. Omdat de naam Kina qua klank te veel op Zahra lijkt, zijn we op zoek naar een andere roepnaam. We zullen graag er ergens een -s- in hebben en de naam mag uit maximaal 2 lettergrepen bestaan. Ideeën? 😉

Zahra is nog steeds erg boos. Die moet even haar A-status heel erg duidelijk maken. We geven haar alle tijd. Ishoe schikt zich zolangzamerhand al in zijn Pebbles-lot. Ja, ze heeft haar naam: Pebbles
Judith: for you 😉

Het is lang en hard zoeken naar een tepel waar melk uit komt, maar even lekker verwend worden is ook niet mis. Heerlijk toch? Het is bijna incestieuze pedofilie… (Ja ze zijn verre familie van elkaar.)

Brief aan de Wakanda kinderen van Kina, 14 weken

Lieve Jefta, Tabita, Peninna en Tamar,

Hallo grote kleine mensen. Kennen jullie mij nog? Ik ben Kina en we hebben dinsdagavond afscheid van elkaar genomen. Het gaat heel goed met mij. Ze zeggen hier dat ik extreem goed gesocialiseerd ben dankzij jullie. Jullie zijn zo lief voor mij geweest en hebben zo veel met mij en mijn zusjes gedaan. Dat schijnt erg belangrijk te zijn in de eerste 14 weken van een bengaaltje. Hoe gaat het met mamma en mijn zusjes?

Zal ik vertellen wat ik heb meegemaakt tot nu toe?

Nou, er zijn hier 2 andere katten, ook bengalen. Met de ene, Ishoe, ben ik al dikke vriendjes. Oh wat was het gisteren lekker om weer eens door een grote tong gewassen te worden. Het valt niet mee hoor, als je alles zelf moet doen. Die andere, ze noemen haar Zahra, die is niet zo aardig nog. Ze gromt en blaast en mept. En ik wil zo graag naar haar toe! Ze ruikt zo naar mamma!

De mensen hier zijn heel lief. Ik vind het heerlijk om bij ze te liggen, of op ze. Het zijn er maar drie. Twee grote en 1 wat kleinere. Ze ruiken wel heel anders maar dan pak ik gewoon mijn nestlapje nog even. Dan ruik ik weer iets bekends. Ik kan er soms heerlijk in liggen rollen en dan word ik helemaal blij. Toch, begint het wel te wennen en kan ik ook erg hard spinnend over hun buik trappelen en geef ik mijn allerliefste kopjes die ik kan geven. De kleinste mens hier is net als jullie. Hij sjouwt met me rond en laat me alles zien. Hij is ook erg bezorgd om mij. Zo vond hij mijn buikje veel te dik. Maar ik had nog helemaal niet gepoept en toen ik dat kwijt was, werd hij pas rustiger.

Ik heb een nieuwe roepnaam. Ik luisterde al een beetje naar Kina maar ook naar Zahra. En Zahra reageerde ook als ik geroepen werd. Dat was een beetje lastig. De eerste dag werd ik van alles en nog wat genoemd: Meiske, Vrouwtje, Poppedijntje, Poppeke, Tuttebellie. Het was allemaal tijdelijk. Nu heet ik Pebbles en ik snap al een beetje dat ze mij daarmee bedoelen. Maar als jullie nog even kunnen uitleggen wat nee! betekent, dat zou wel fijn zijn. Kennen jullie dat woord? Hier staat nog wel een leuk ander nee!-verhaaltje, maar ik schijn gelukkig (nog?) lang zo erg niet te zijn.

Wisten jullie dat we hier allemaal een eigen etensbakje hebben? En dat we niet uit elkaars bakje mogen eten? Dat komt, zeggen ze hier, omdat Ishoe speciaal voer heeft. Hij heeft wel eens steentjes in zijn blaas gehad en moest toen heel lang in het ziekenhuis blijven. En die andere, die is te dik zeggen ze, die is op dieet. Alhoewel ze niet erg aardig tegen mij is, blijf ik maar beleefd en noem haar ‘volslank’. Ik krijg dus ook mijn eigen bakje eten en als we klaar zijn worden de bakjes opgeruimd. Toch eet ik het liefst uit dat bakje van die volslanke maar dat mag echt niet van haar. Ik heb geluk, in mijn bench staat ook altijd nog meer eten voor me. Alleen het deurtje staat op een piepklein kiertje. Ik kan er net doorheen, Ishoe en die volslanke niet. Ik snap dat kiertje nog niet zo goed maar dat komt wel.

Ze hebben hier ook net zo’n klimboom als bij jullie. Jullie weten vast wel welke ik bedoel, die stam in het hoekje bij het raam. Alleen deze hier is iets kleiner, krijgt elke week water, staat in een kattenbak en er groeien echte blaadjes aan! En weten jullie wat nou zo raar is? Ik mag er niet in klimmen! En ik mag ook niet graven in de kattenbak waar hij in staat! Snappen jullie dat nou?

Over klimmen gesproken. Ik heb nog nooit een trap gezien waar je èn van de voorkant èn van de achterkant kan afvallen. Wel een beetje eng hoor. Mijn grote bench staat er wel onder en ze hebben er voor de zekerheid tuinkussens op gelegd, maar het is een eind vallen hoor! Gelukkig is het nog niet gebeurd.

‘s Nachts slaap ik in de bench, net als toen nog bij jullie. Lekker rustig en de verwarming blijft speciaal voor mij aan maar ‘s ochtends heb ik het wel gezien daar. Ik vind het vrij echt veel leuker. Zo veel dingen te onderzoeken en te zien.

Gisteren heb ik ontdekt dat er boven aan de trap in de deur een soort gaatje zit. Als je er tegen duwt, gaat het open en kan je er door. En oh…. wat ik daar zag!!! Een hele nieuwe wereld! Gelukkig stond daar ook een kattenbak maar daar had ik natuurlijk even helemaal geen tijd voor. Mijn hartje klopte als een gek in mijn keeltje en is sjeesde nog verder door naar boven. Overal nog meer speeltjes, mandjes, klimdingen en… zucht, weer die volslanke die me stond op te wachten. Ik wilde best terug maar ik wist alleen niet meer hoe ik nu ook al weer terug moest. Zo veel deuren en ik kon de deur met het gaatje niet vinden. Ik ben door de kleinste mens even in de bench gezet om tot rust te komen. Dat was wel lekker want ik was een beetje in de war van alle opwinding.

Ik ben ook meegenomen naar de wat ze hier “kom we gaan drinken” noemen. ‘s Avonds voordat we gaan slapen, mogen we daar allemaal uit de stromende kraan drinken. Je klimt eerst op een grote rand, dan ga je naar beneden naar een soort witte bak. Heel raar, die volslanke gaat altijd eerst en Ishoe gaat dan gewoon op de rand zitten wachten. Nou ik niet hoor! Ik vond het veels te leuk en interessant. Hier kunnen jullie lezen en zien hoe het voordat ik kwam, ging. Dat gaat dus echt veranderen! Gisterochtend was ik weer in de ruimte “kom we gaan drinken” alleen was het toen niet zo letterlijk tegen me gezegd. Ik dacht, dit ken ik en sprong gelijk op de rand. Maar het was glad en ik gleed uit en voel zo pardoes in die witte bak. En oh, wat ben ik geschrokken. De kraan stond niet aan, er stond wat anders aan. Het was warm en het spetterde heel erg. Tss, ze hadden me wel even mogen waarschuwen! Nee, dat was niets. Ik ben dan wel bengaal, maar dit vind ik echt nog veels te eng.

Lieve Jefta, Tabita, Peninna en Tamar, maken jullie je geen zorgen om mij. Ik vind het heerlijk hier! Komen jullie nog wel een keertje bij me langs? Ik zou best zelf op de trein naar jullie willen stappen, maar ik kan nog niet zo goed de stationsbordjes lezen. 😉

Lieve mieeeeuuuwww-groetjes van mij,

Pebbles (voor jullie nog steeds: Kina)

Pebbles is ruim 14 weken dus de socialisatieperiode is net zo’n beetje aan zijn einde toe. Nu houdt deze niet van de ene op de andere dag op, dus we zijn nog druk bezig met haar aan van alles en nog wat bloot te stellen. Even op de arm buitenlucht snuiven hoort er ook bij. Wat een stress in dat kleine lijfje! Maar ze heeft het toch maar mooi geklaard.

De kittenperiode is een leuke periode. Het is schattig en vertederend. Het is echter ook tijdrovend. Zo veel dingen te leren, zo veel dingen af te leren, zo veel dingen die er automatisch bijhoren. Ik kijk bijvoorbeeld best uit naar de tijd dat ze geen kittenbrokjes meer hoeft. Niet om het één of ander, maar kittenbrokjes bevatten relatief veel eiwit omdat kittens nog in de groei zijn. Het nadeel van deze grote hoeveelheden eiwitten moet je op de koop toenemen. Ik kan jullie vertellen, de geur van kittenpoep is, spreekwoordelijk gezegd, voorwaar geen kattenpis! 😉

Ook kleine poesjes gaan naar school. Net als Felice in 2006. Het blijven dierbare foto’s voor me. Zo’n trots ventje met ‘zijn’ poesjes.

Pebbles is aan het tanden wisselen en net als een puppy kauwt ze overal op. Van de trapranden is er al behoorlijk wat verf en hout afgeschraapt. Een gedroogd hard visje voor het slapen gaan, lijkt me een gezondere keuze. En met succes!

Een paar dagen geleden gebeurde dan eindelijk waar we op zaten te wachten. Pebbles liet haar onderdanigheid aan Zahra merken door op haar rug te gaan liggen en haar kwetsbare buik bloot te geven. Zahra peperde het er nog even flink en redelijk hardh(t)andig in. Sindsdien is het over met het gegrom en gemep. Ishoe heeft 1 dag nodig gehad, Zahra 4 dagen. Al met al is het ons reuze meegevallen. Opvallend ook hoe veel beter Pebbles’ vacht er sindsdien uitziet. Twee volwassen tongen doen wonderen!

Gisteravond was ik voor de verandering eens op tijd om naar bed te gaan. Ik was moe en wilde alleen nog maar slapen. Nog even, terwijl ik de laatste voorbereidingen in de badkamer trof, kom we gaan drinken. Ik zet Pebbles alvast op de tegelvloer terwijl ik wacht tot Zahra ook binnen is. Pebbles schiet het bad in. Ik hoor een mieuw en een whoesh. Wat bleek? Er had een shampoofles gelekt en Pebbles was er vol in uitgegleden op haar zij. Ze was een druipend shampoo-poesje geworden. Dat konden we niet op haar vachtje laten zitten. Er zat maar één ding op; haar onder de kraan afspoelen.
Met Felice hebben we dit ook moeten doen. Haar moesten we zelfs helemaal wassen omdat ze onder de diarree zat. Felice heeft mij elke keer, dagen daarna niet meer aangekeken dus ik zag het gisteravond helemaal niet zitten. Tim heeft Pebbles onder de warme kraan gehouden en ik heb daarna nog een half uur met een zielig bevend nat piepend in handdoeken gerold, hoopje kitten gezeten. Ze heeft het avontuur goed doorstaan en we hebben haar pas in de bench gezet toen we wisten dat ze echt weer door en door droog was. Het 12 stappen kattenwasprogramma hebben we maar niet uitgeprobeerd. 😉

Mijn weblog wordt veel gelezen. Dat heeft zo zijn voordelen en nadelen. Wanneer je dan hier en daar ook nog een foto van jezelf erop zet, gebeurt het wel eens dat je bij specifieke gebeurtenissen herkend wordt. Zo ook op de kattenshow in januari in Utrecht. Meerdere malen werd ik enthousiast aangesproken door mensen die mij blijkbaar erg goed kenden, precies wisten dat ik voor Pebbles kwam en dat ik door mijn verrotte rug nooit eerder op shows kwam. Sommigen herkende ik, maar sommigen ook niet. En het is dan zo genant om te vragen met wie ik het genoegen heb. *bloos*
Blijkbaar wordt er niet alleen gelezen, maar er soms ook echt wat mee gedaan. De foto’s hieronder zijn van Rita. Zij heeft haar kantoor behangen met bengalenfoto’s. En dus niet alleen van haar eigen bengalen. Herkennen jullie je foto? Ik heb de mijne al gezien. Dank je wel Rita, ik vind dit echt een groot compliment en heel erg leuk!

Gisteren zaten Jem en ik voor de tv voor de film de Two Brothers. Knap gemaakt, maar met mijn meedogeloze oog voor continuïteitsfouten wel een beetje knullig. Zo zag ik regelmatig geen ballen onder de staarten bungelen van de volwassen broers, veranderden de karakteristieke kenmerken van de gezichtjes van de welpjes wel erg snel per shot en kwamen veel scènes geënsceneerd en onnatuurlijk over.
Maar afgezien van dat, wat een machtige beesten. En wat een rotfilm! Jem begon halverwege te piepen dat hij het eigenlijk helemaal geen leuke film vond, maar dat hij het toch af wilde zien omdat een Amerikaanse film meestal toch een soort feelgood movie moet zijn. Om een lang verhaal kort te maken, Jem is halverwege weggegaan. Hij kon het leed niet langer aanzien en ik moest maar vertellen hoe het af zou lopen. En het liep goed af. Voor zover je van goed kan spreken met al die dode tijgers, volkomen onnatuurlijke gedragingen en van pas komende herinneringen van de tijgers zelf.
Ik ken de realiteit, ik weet dat er heel veel van waar is. Dat de tijger één van de meeste bedreigde diersoorten is vanwege zijn reputatie en de oosterse geneeskunst. Voor Jem en mij, met onze eigen kleine tijgertjes thuis, kwam dit even te dichtbij. Bah! Nee, voor mij hoeft het niet meer. Ik steek vandaag mijn kop in het zand.
En Jem? Wat ik allang wist, werd nogmaals bevestigd. Waar buurtjongens plezier beleven aan, de buiten lopende, katten te pesten en ik subtiele hints krijg via buurvrouwen, weet ik dat Jem de waarheid spreekt wanneer hij me vertelt zijn vriendjes erop aan te spreken, ervan probeert te weerhouden en zeker niet meedoet aan die onzin!

Een kittenklauwtje is snel gevuld. Je kunt uitdagende schuifpuzzels voor katten en allerlei dure speeltjes aanschaffen, maar het kan zo makkelijk zijn. Onderstaande doos met rollende stuiterballetjes, een trektouwtje, een knuffellapje en nog veel meer, is nu al goed voor urenlang speelplezier.

Bengalen moet je meemaken. Je kunt er van alles en nog wat over lezen. Echter, ‘zien is geloven’, ‘meemaken is pas begrijpen’. Gewoonlijk schrijf ik mijn teksten zelf, maar onderstaande ingezonden email naar Bengal Rescue is wel weer tekenend. Bengal Rescue is een organisatie die zich in Amerika bezighoudt met het herplaatsen van ongewilde bengalen. Lees en oordeel zelf:
Living With Bengals: Leven met bengalen. We zijn een gewoon echtpaar dat, op een dag, een bengaalkitten heeft aangeschaft. We kwamen er al snel achter dat bengalen niet op andere katten lijken. Maar we hebben langzamerhand wat truukjes geleerd en we hebben het overleefd. Jij kan dat ook.A topic I have felt that people really do need to understand before rescuing a Bengal or even purchasing one, if they have not been around them, is they do have delightfully challenging personalities.The first Bengal I had only shortly was an extremely well behaved adult female. So I had the impression that Bengals were about the best behaved cats in the world. After her, I rushed out and rescued 3 kittens probably only 4-5 weeks old, now they are probably about 7 months old (I get the feeling they are teenagers). What a challenge!

When I brought those 3 tiny kittens home (they were so small) I brought them into our bedroom with us and placed a tall barrier in the door, they hopped over it effortlessly. They were small enough to get stuck anywhere under the stove, behind the fridge, drain pipes, heat vents, etc. and they could leap from the floor to the counters from day 1. Within days they were leaping to the top of the fridge and the highest shelves and counters right below the ceiling.

There is a not a door or cupboard they cannot open. They can turn on the bathtub water (luckily it’s cold) unfortunately they don’t turn it off. We don’t get much sleep at night. I’m going to purchase a large plastic dog house I saw with a gated front to it, for them to go into at night, so we can get some rest. I just hope they don’t cry all night (I’m sure we’ll have to get a combination lock to keep the gate closed 😉

What they can’t figure out on their own, they work on in unison. I am beyond amazed at how smart they are. From the time we got them they could unzip their carrying case by two pushing their heads through different openings while the other stuck it’s paw outside and pushed against the zipper lock.

We take them outside supervised only. They have a tendency to climb high up in trees and then not be able to get down. Or they leap from the tree to the roof (we live in the woods with towering pines). Yes, they pitch fits, run and hide from us when it’s time to come in.

To top it off, our cats are rarely ever alone (heck we’re afraid to leave them). At least one of us is home all the time and most of the time two of us are. So it’s not like they’ve been ignored or allowed to run wild. But they are curious and stubborn. They don’t allow our preferences to get in the way of their plans. They protest loud and persistently when they are not happy.

We were not prepared for the level of activity, persistence and cleverness of Bengals. I know many people are intrigued and would love to rescue or own them but I wonder how many are as unprepared as we were.

For us it has meant dispensing with gracious living and decorations to a rather utilitarian, cat proof life. It means staying armed with a mean water gun at all times. It means planning just like you would for children. I am sure they will settle down as they get older.

{Note from the Bengal Rescue Coordinator: “Settle down? A HA HA HA .. HA HA … OH HA HA HA HAAAAAA …”}

I don’t recommend getting 3 young kittens, as they tend to be wild with each other more than bonding with their owners, though they do have their tender moments. However, they are such sociable animals I do think if they are going to spend time alone there should be an additional companion. It is so much fun watching them play together you are missing out with just one alone. When we had one adult Bengal only, she seemed lonely for other cats to play with.

We have turned our apartment into a cat play house, since that is how they treat it anyway. We have a ladder to run up. Indoor outdoor carpet remnants tacked all the way up the walls, water fountains, several multi story carpeted playhouses but the favorite is a catnip toy on an elastic cord from a hook on the ceiling. The next is the super ball. The minute they hear the super ball they all come running. If they misplace it they tell us about it until we help them find it.

One loves dried anchovies from the pet store.

We just love them so much and they are pretty much the only game going at our place for entertainment. Oh and one of them yips and yaps like a small dog instead of meows. They all growl when they don’t want to share (which is often).

How do you prepare folks for the personalities and needs of their new Bengals? Whenever I’m blue I go to the pet shop and buy a bag of toys and treats for the cats. Watching them play with them always puts me in hysterics!

Kari Sable Burns

Bron: http://www.geocities.com/mabengal/email.html

Gutteguttegut, waarom wilde ik toch geen konijntjes ofzo?
Pebbles heeft weer wat nieuws. Ze pakt haar bontmuis, dropt hem in het waterbakje, spettert hem met haar pootje heen en weer. Pakt hem vervolgens in haar bek en loopt er de hele kamer mee rond. Wanneer hij niet meer druipt, gaat hij weer terug het waterbakje in. Of ze dropt hem druipend in je schoot om aan te geven dat ze ook met een nat zielig bontvelletje, niet te beroerd is om te apporteren.

Maar er nog veel meer bezigheden van een kleuterbengaal te noemen: Ishoe pesten die daar helemaal niet gediend is. De kattengritzak openscheuren zodat er 20 kilo grit op je keukenvloer ligt. Natte sokken van het wasrek stelen en ze overal in huis achterlaten. Aan de haal gaan met alle mogelijke doeken die je maar kunt vinden: handdoeken, vaatdoeken, poetsdoeken, kussensloopdoeken (met het kusssen er nog in), alle klerendoeken (of te wel gewoon je kleren dus), billendoeken (gebruikt of ongebruikt), gordijndoeken (Ha! Die zitten vast!) en zo kun je er nog wel een aantal bedenken.

Het aanrecht en de tafel zijn favoriete plekken juist omdat het niet mag. Wanneer ik onverwacht binnenkom, zie ik haar wegschieten. Ze kijkt me alvast heftig knipogend aan: “Ja, ik was stout, ja ik deed iets wat niet mocht, maar ik maak het nu toch goed met je?“

Zahra en Ishoe, maar ook wij, worden in alles nagedaan. Wanneer ik hier de puideur op een kiertje zet om de kamer wat te luchten, komt Zahra altijd aanrennen. Ze hoopt weer naar buiten te mogen. Pebbles heeft geen flauw benul wat er zo dringend is, maar als Zahra gaat rennen, zal het wel belangrijk zijn! Wanneer het etenstijd is, had ik tot voor kort 1 katje dat rustig afwachtte en 2 wedijverende wie kan het hardst ernstig klagende. Sinds een paar dagen zijn het er opeens 3. Wanneer Ishoe een kamer binnen wil, gaat hij voor de deur zitten piepen. Wanneer Zahra een kamer binnen wil, krabt ze zachtjes aan de deur. Wanneer Pebbles een kamer binnen wil, piept ze al krabbend. Wanneer Tim hier zijn droge huid insmeert, kijkt Pebbles geïnteresseerd toe om vervolgens precies hetzelfde net ingesmeerde lichaamsdeel maar dan bij haarzelf, te likken.

Naast dit alles is er nog een laatste favoriet: gewoon prachtig mooi zitten wezen. Kijk en oordeel zelf.

3 jaar geleden was mijn vader zo lief een ren voor de poesjes te maken. Hij kwam eerst met een maquette laten zien wat hij precies in gedachten had. Ik weet nog dat we aan tafel zaten met Jem zat erbij. Op een gegeven moment fluisterde Jem in mijn oor: “Mamma, die ren is toch veel te klein? Daar kan net hun hoofdje in.” Wat hebben we gelachen.

De ren na de maquette:

Nu dan zijn er 3 poesjes en de ren had dringend een uitbreiding nodig. Mijn vader lukt het helaas niet meer dus moest ilo zelf aan de bak. Veel denkwerk en weer een maquette later is het dan toch gelukt. De kit moet nog even drogen en we verwachten regen, dus een tijdelijk zeiltje ontsiert het resultaat. Ingericht is het nieuwe gedeelte natuurlijk ook nog niet:

En de maquette? Die is helemaal niet te klein! Ze kan er precies in, kijk maar:

Uit het log van een collega-bengaal-blogger. Het is een Egyptian Mau (kruising) maar you could’ve fooled me. Hij is wat gedrag betreft, net een bengaal.

Van de maker: Update January 14th 2009:
Some of you may be wondering why I haven’t released a Mean Kitty video in a while, but I wasn’t ready to announce why publicly until I knew for sure what was happening to him. Sparta has been limping for a bit over a month and after many visits to the vet, they found out why. He tested positive for leukemia. We’re not sure what is causing the limping, but we do know that joint issues can be caused by the virus. He doesn’t seem to be showing pain and he is just as playful as he has always been, so we’re not going to show any sadness. Love and comfort is the best remedy and we are working with the doctors to find long term solutions to keep him healthy.

Sparta was born in 2007 and we celebrate his birthday on May 20th. He adopted us in July 2007.

Sinds kort is er een nieuw bengalenforum onder de deskundige leiding van Alicewoman en Cissy.
Dit is een forum voor liefhebbers en cattery’s van de bengaalse kat.
Op dit forum kun je terecht voor vragen, informatie of om gewoon even gezellig te kletsen.
Wanneer je belangstelling hebt, word lid en laten we er wat van maken!

Mijn Ishoe mannetje. Mijn eigen debiele katje uitgekozen door mijn zoon die zo verliefd werd op dat te klein geboren kittentje. Het kittentje wat ik bij heb moeten voeden met het idee: “Wat hou ik in leven op deze manier?” Dit klinkt heel naar maar ondertussen weten wij het echt wel. Er is iets in zijn koppie niet in orde. Op zich geen enkel probleem. We hebben ermee leren omgaan en we houden heel veel van hem. Hij kreeg blaasgruis. Valt ook mee te leven. Hij kreeg meer gezondheidsperikelen maar steeds bleef het behandelbaar.

Alweer een tijd geleden werd hij weer niet lekker. Dat gebeurt regelmatig maar deze keer knapte hij niet op ondanks de bezoekjes aan de dierenarts en de medicatie. Hij werd chagrijnig, leed duidelijk pijn, was sip, ging er slechter uitzien en at maar weinig waardoor hij erg afviel. Na lang heen en weren heb ik een bloedonderzoek laten doen. Alarmbellen gingen af toen er een nierwaarde helemaal niet goed bleek. Afspraak was, even aankijken en na aantal weken de bloedtest herhalen. In de tussentijd ook urine opgevangen om te controleren of hij soms toch weer gruis had. Hij vertoonde niet de typische gruisverschijnselen, maar je moet toch wat. Het urineonderzoek liet geen gruis zien maar wel veel te veel eiwit. Nog meer alarmbellen. De woorden mogelijk nierfalen vielen.

Veel erger kon het niet worden en ik heb hem op een specifiek Amerikaans probioticum gezet waar ik zelf erg veel baat bij heb. Het mag ook aan dieren gegeven worden, dat had ik al uitgezocht.

Vandaag was het dan tijd voor de 2e bloed- en urinetest. Tot ieders grote verbazing zijn de waardes weer helemaal normaal. Eigenlijk had ik er wel stiekem op gehoopt. Dat probioticum is een zeer apart en bijzonder middel. Hij ging na een paar dagen op dat middel al beter eten, na een week was zijn openstaande stressvachtje weer mooi glad en kreeg hij weer wat meer zin in aandacht. Maar het sippe gedrag blijft. Het buiten de bak plassen blijft. En volgens mij de pijn ook. Wat is er toch aan de hand?

Misschien toch een volgend gedragsprobleem?

Het is gewoon een rare kat. Een hele lieve maar echt een hele rare. Er klopt zo veel niet bij hem. Hier in mijn weblog heb ik wel eens het een en ander daarover verteld. Toen ik dan eindelijk voor mezelf kon toegeven dat er stekkertjes in zijn hoofd loszitten en het mijn moeder vertelde, riep ze dat ze dat al heel lang wist. Ook kreeg ik te horen dat mensen bij een eerste blik op zijn foto’s zich al gingen afvragen of er soms ook katjes met bijv. het Downsyndroom bestaan. Iets wat ze me nooit eerder durfden te zeggen. 😉

We zoeken verder… Het is goed mogelijk dat het nu een soort aangeleerd gedrag aan het worden is. Ik hoop het verder te kunnen doorbreken met het probioticum zodat hij zich ook beter zal gaan voelen i.p.v. alleen de duidelijke vooruitgang in uiterlijk en bloed- en urinewaardes. Ik moet zeggen, het ging bij mij eigenlijk ook zo. Ik ging er eerst beter uitzien en daarna pas beter voelen…

Vergis je niet. Foto’s hebben geen geluid en kunnen een vertekend beeld geven. Aan het eindeloze geklaag te horen, moet Pebbles nog erg aan buiten wennen. Ishoe en Zahra genieten met volle teugen. Ja zelfs Ishoe, want mijn mannetje is hard op weg de oude te worden! Lang leve de Amerikaanse probiotic!

Wat ik nou weer gisteravond meemaakte. Ik heb al eens eerder verteld dat het hier wel eens lange tijd zeer mis is geweest. Bloedspetters op de muren etc. maar toen was elke keer Ishoe de aanstichter en Zahra die er op voortborduurde. Sinds we 12 dagen op vakantie zijn geweest en Zahra en Ishoe op elkaar waren aangewezen met een buurvrouw die elke dag eten kwam geven, is het nooit meer gebeurd.

Gisteravond, ik ben de katjes aan het eten geven. Ieder hun eigen bakje, ieder hun eigen voer. Zahra ziet altijd elke kans schoon een even onbeheerd bakje leeg te schrokken, dus ik sta er altijd bij. Zahra had het bakje van Pebbles te pakken gekregen, ik wil haar wegtillen maar zie de scherpe punt van het aanrecht over het hoofd. Letterlijk. Mijn voorhoofd knalt er met een rotgang op en ik brul, wanneer de pijn tot me doordringt, uit het puntje van mijn tenen. Die katten schrikken zich wild en sprinten, al bakjes omgooiend, weg. Terwijl ik sta te duizelen komt Zahra zeer ongerust terug, hard gillend naar me, me vragend aankijkend met een blik die ik niet van haar ken. Ik probeer haar gerust te stellen, het was haar fout niet, maar ze is helemaal overstuur en valt de andere 2 aan. En niet zo’n klein beetje ook. Nu is het echt ellende in de tent. Terwijl ik probeer bij mijn positieven te komen, springt Tim ertussen om ze uit elkaar te jagen. Bontvellen, haren, klauwen schieten overal en nergens naar toe. Ik voel me schuldig. Ik heb ze zo laten schrikken en daarom zijn ze zo overstuur.

In het uur daarna blijft Zahra beiden aanvallen. Ishoe heb ik al in zijn veilige mandje gezet, voor Pebbles zet ik er 1 bij. Beiden moeten elkaar ook niet zien, want door de stress is iedereen compleet van slag. Zahra valt ondertussen alles wat beweegt of geluid maakt aan. Ik interpreteer alles volkomen verkeerd en word boos op haar. Ik pak haar bij haar nekvel en sleur haar, ver van mijn lichaam en uit bereik van haar klauwen, naar boven. Deur dicht, luikje dicht. Doei!! Tot straks! Ze gaat te keer boven, heel anders dan wanneer ik terecht boos op haar ben. Ik heb ze door de klap nog niet allemaal op een rijtje en de ware reden dringt nog steeds niet tot mij door.

Na een uurtje proberen we het nogmaals. Zahra vliegt weer Pebbles naar haar strot. Ishoe zit nog steeds grommend in zijn mandje. Het alom hier bekende Zahra LIEF! Ishoe LIEF! Pebbles LIEF! roepen werkt niet. Dan brengt eindelijk Tim het verlossende woord; ze verdedigt me! Iedereen die in mijn buurt was toen ik zo’n pijn had, moet op zijn lazer krijgen want iemand is er schuldig! Nu is het mijn beurt om me nog meer reuze schuldig te voelen. Waarom had ik dat niet eerder begrepen? Niet dat ik er wat aan had kunnen doen, maar het was volkomen onterecht dat ik zo boos op haar werd. Die gekke lieve kat, met haar opstartproblemen waar ik zo hard aan gewerkt heb, die mij ondertussen voor 100% vertrouwt, waar ik alleen en niemand anders mee kan lezen en schrijven. Dat ik dat niet beseft heb! Ik schaam me, door mijn hoofdpijn heen, te pletter.

PS, evt. schrijffouten haal ik later wel eruit. Mijn hoofd is nog niet helemaal bijgetrokken.
[edit midden juli] Het blijkt dat ik door bovenstaand akkefietje een behoorlijke hersenschudding heb opgelopen. Daar ben ik nog wel even zoet mee.

Wanneer je als dierenlievende Nederlandse in Amerika gaat wonen en je alle ellende van zo dichtbij meemaakt, is het hard. Heel erg hard. Ze ging in de dierenrescue werken. De verhalen die ik hoorde waren hartverscheurend. Maar zij heeft gedaan wat ze kon. Het aantal dieren wat zij heeft kunnen redden uit de gaskamers is ondertussen ontelbaar. Sommigen heeft ze letterlijk persoonlijk, hoestend en proestend uit de kamer des doods gerukt. Een aantal van haar eigen huisdieren zijn de stille getuigen ervan.
En toen…
Haar Amerikaanse echtgenoot wist van haar stille verlangen en zette haar in feite voor het blok door een een zeer speciaal kerstkado te geven. Een al wat ouder sibeer kitten met een hypo-allergene vacht*) helemaal uit Rusland. Mijn hemel, wat was ze boos. De sterilisatie-afspraak was de volgende dag al gemaakt maar werd door haar man even hard, achter haar rug om, weer afgebeld. Weken heb ik op haar ingepraat. Weken waarin ze heen en weer geslingerd werd door hetgeen wat ze stiekem zo graag wilde, en de jarenlange rescue-ervaringen in de Amerikaanse wegwerpmaatschappij. Weken waarin we af en toe na heftige msn-conversaties, allebei boos uitlogden. Boos over elkaars onbegrip, boos over het niet aan elkaar kunnen uitleggen wat we elkaar zo hartstochtelijk wilden duidelijk maken.

Ik vond dat ze het verdiend had om haar droom nu eindelijk eens na te jagen. Ik was van mening dat de meeste mensen die een raskat willen, echt niet naar een asiel gaan om daar een ander poesje te redden. Ik vond dat ze haar steentje ondertussen wel had bijgedragen en dat het nu tijd was voor haarzelf. Ik was ervan overtuigd dat zij mensen met een kattenallergie hun wens kon laten doen uitkomen. Ik vond dat ze zichzelf de tijd moest gunnen. Ik vond het te vroeg voor zo’n drastische beslissing. Sterilisatie kon over een aantal maanden altijd nog.

Zij zag alle beren op de weg. Zij voelde zich verantwoordelijk voor andermans *fuck-ups*. De broodfokkers. De mensen die hun huisdieren maar lieten aanfokken. De impulsaankopen van vele Amerikanen die wanneer het dier wat groter werd, allemaal op straat werden gegooid. De immens grote zwerfpopulatie die het rechtstreekse gevolg daarvan is. Het Amerikaanse systeem waarbij dieren in het asiel precies 24 uur de tijd krijgen een nieuw baasje te vinden of anders… De Amerikaanse fokkerswereld die zo anders in elkaar steekt dan hier in Nederland.

Maar we gaan zeer ver terug, wij met z’n tweeën. We weten van elkaar dat we beiden eerlijk tegen elkaar kunnen zijn. Dat we het beste met elkaar voor hebben. We weten dat ruzies ook weer bijgelegd worden wanneer we er een nachtje (of 3) over geslapen hebben. Dat onze woorden uiteindelijk wel het gewenste effect bereiken. Ze ging overstag. Ze verloor haar vriendinnen uit de rescue-wereld. Die vonden het verraad. Om haar te laten weten dat wij wel achter haar stonden, hebben we ons jongste bengaaltje naar haar internetnicknaam vernoemd:Pebbles.

En nu…
Zie hier het resultaat! Zijn ze niet geweldig?

*) Vrijwel alle katachtigen hebben de proteïne FEL D-1 in hun speeksel. Wanneer een kat zich schoonmaakt, droogt de proteïne op de vacht waardoor er een residu achterblijft wat veel van de algemeen bekende allergische reacties veroorzaakt. De Siberische kat mist deze FEL D-1 proteïne en veroorzaakt daardoor o.h.a. geen allergische reactie.

Jem, 11 jaar, is een paar dagen op kamp. Gisteren vertrok hij met zijn tas en zijn slaapzak. Voor mij is dit ook de eerste keer dat mijn jochie zijn vleugels zonder 1 van ons aan het uitslaan is. Ik was dus enigszins van de rel gisteren. Dat merkte Zahra onmiddellijk en ze is bijna niet van mijn zijde geweken. ‘s Avonds na het avondeten merkte zij dat er iets echt niet klopte. Ze bleef ons maar miauwend aanspreken. Ze trok onze aandacht, miauwde, liep vervolgens naar Jem zijn stoel om weer een dringende miauw te laten horen en liep weer naar ons terug, keek ons aan met nog een miauw. Dat herhaalde zich een paar keer.

Jem en de katjes, is een geval apart. Ik heb wel eens verteld over Poeska. Hij is met haar opgegroeid en heeft door haar heilig ontzag voor katten gekregen. Hij was 6 en erg verdrietig toen ze overleed, maar een echte band hebben ze nooit gehad.

Toen kwam Zahra. Dat werd al gauw een vriendinnetje van hem. Tot ze in haar puberteit kwam. Toen werd ze hem een beetje te heftig, alhoewel Zahra nooit haar kuren op Jem botvierde. De eerste kittens werden geboren. Jem werd steeds verliefder op Ishoe en steeds stiller wanneer Ishoe’s vertrek in onze gesprekken aan de orde kwam. Ishoe bleef en werd Jem’s beste vriendje. Sinds Ishoe blaasgruis heeft, is hij wel erg veranderd. Hij kon helaas niet meer bij Jem in bed slapen. Hij was te onrustig en hij plaste te veel buiten de bak. Toch zit hij nog graag bij Jem op schoot.

Nu dan met Pebbles. Ik kan het gewoon niet geloven. Jem kan alles met haar. Alles. Door mij wil ze niet opgetild worden. Jem legt haar gewoon op haar rug. Ik moest met haar naar de dierenarts en gelukkig kon Jem mee. Hij heeft haar vastgehouden en ze werd gelijk rustig. Het knippen van haar nagels hier thuis, lukt niet als Jem haar niet vasthoudt. Als Jem staat te douchen, staat zij klagend voor de badkamerdeur. Wanneer Jem door het huis wandelt, heeft hij een constante volgelinge. Waar Jem is, is Pebbles. Wat dus wel betekent dat wanneer Jem gaat slapen, we Pebbles bij ons moeten houden. Het gebeurt regelmatig dat hij haar komt brengen met de mededeling dat ze maar voor zijn deur zit te piepen en te krabben en dat hij daarom niet kan slapen.

Deze dagen, wanneer de katjes bijvoorbeeld naar de ren getild moeten worden, neemt hij het liefst Pebbles of Ishoe. Zahra is te sterk en weet dat ze met genoeg wringen en haar nagels gebruiken, bij Jem de grootste kans heeft om los te komen. Als het moet, dan moet het, maar liever niet. En toch is zij de enige die ons gisteren even duidelijk moest maken, dat hij ontbrak. Even controleren of we echt wel in de gaten hadden dat hij er niet was.

Zahra is niet snel bang. Ze is koningin en meesteres hier in huis en gedraagt zich daar ook naar. Maar soms maak ik haar wel eens anders mee en dan weet ik dat het menens is.
Zahra is net in de ren gezet en ze begint verontrust te miauwen. Een miauw die ik eigenlijk alleen van haar ken wanneer ze echt bang is. Ik loop naar haar toe, ze kijkt me niet aan maar blijft met ontzag naar boven kijken. Het angstig miauwen gaat onverminderd door. Wanneer ik me omdraai om te kijken wat er zo verschrikkelijk angstaanjagend is, zie ik tot mij grote verbazing 2 reigers op het dak van ons huis zitten. Zij hadden Zahra en die andere 2 ook al in de gaten en ze namen een behoorlijk dreigende houding aan. Voor reigers mag je, wat mij betreft, absoluut ontzag hebben. Mijn fotocamerabatterijen waren natuurlijk weer eens leeg, ter illustratie voor 1 keer iemand anders’ foto hierbij.

Gisteren moest Pebbles onder narcose voor een aantal foto’s. Alles is goed en ik kon haar 2 uurtjes later weer ophalen. Ze was ‘goed’ wakker volgens de dierenarts. Een dierenarts die haar nog niet kende. Toen ik haar in de auto terugreed, hoorde ik het al.

Haar gemiauw klinkt toch echt heel anders dan op de heenweg. Thuisgekomen, mag ze zelf uit de vervoersmand lopen. Met de 2e stap valt ze om. Ik zet haar weer voorzichtig op haar poten. Weer valt ze om. Dit is niet ok. Om een lang verhaal kort te maken, de hele middag heeft ze bij me in een draagdoek gelegen. Helemaal van de wereld. Toen ze kouder werd heb ik haar in bed genomen onder de dekens tegen mijn blote huid aan. Dat kleine meiske dat nooit door mij opgetild wil worden, dat nooit met mij wil knuffelen. De hele rest van de dag krijg ik nu de kans. Pas ‘s avonds komt ze een beetje echt bij en vind ik het weer vertrouwd haar zelf te laten rondscharrelen.

Misschien misschien zal ze nu ook begrijpen dat ook ik het beste met haar voor heb en zal ze me iets meer gaan vertrouwen. We zullen zien.

Klik op het plaatje om naar de Goedgekeurd site te gaan. Over de kleuren wil ik nog als laatste kwijt, dat mijn weblog onderdeel uitmaakt van Cattery Ifness en dezelfde kleurstellingen heeft gekregen.

Al tijdens de vakantie kreeg ik van de buurvrouw die voor de katjes zorgde, sms berichtjes dat Zahra zeer boos en chagrijnig was en alleen maar gromde. Ishoe was een lieverd die alle aaitjes met liefde in ontvangst nam. Pebbles was een lijvige puber aan het worden. Vlak voor we terugvlogen, kreeg ik nog een kleine ‘heads up’ dat Pebbles echt aan het dichtgroeien was. Ach, zo erg zou het toch niet zijn? Ze is erg op haar voedsel gesteld, dat weet ik, maar katten overeten zich toch niet zo snel?

Enfin, we kwamen thuis, Zahra hoorde ons en begon te schreeuwen. Zodra de deur boven door Jem geopend werd kwam ze naar beneden stormen, Ishoe er even hard rennend achter aan. Pebbles kwam niet. Toen hoorde ik Jem roepen: “Oh mamma!!! Pebbles is echt hartstikke dik geworden, ze lijkt wel een langhaar!” Daar kwam ze aan hoor, van de trap af gehobbeld: boink boink boink. Ik wist niet wat ik zag. Ze was gegroeid, maar dan echt vooral in de breedte. Voor de vakantie woog ze 3.5 kilo. Nu 5 kilo.

Met 150 gram eten per dag voor 3 katten 2 weken lang, betekent het dat zodra de andere 2 hun bakje even onbeheerd lieten staan, zij die tot op het laatste brokje moet hebben leeggegeten. Zahra en Ishoe zijn prima in proportie, dus ze hebben zeker niet echt honger geleden, maar genoeg kunnen ze nooit hebben gehad. En dat terwijl de buurvrouw Ishoe nog apart in de badkamer heeft gevoerd zodat ze ervan verzekerd was dat hij in ieder geval wat binnenkreeg met zijn langzame tempo van eten.

Ik ben geen voorstander van in de groei zijnde katten op dieet zetten, maar dit gaat zelfs mij te ver. Dit is niet gezond meer. Ze kan niet meer normaal op een stoel springen, als ze de trap afkomt is het net alsof er een voetbal vanaf rolt. Dus, in de groei of niet, ze staat sinds vandaag op dieet.

Aan Ishoe merken we niet dat we zijn weggeweest. Zahra is erg opgelucht dat we weer terug zijn. Ze blijft onrustig roepen wanneer ik even uit haar blikveld ben. Het is gewoon een zeer eenkennig vrouwtje en stiekem ben ik er best een beetje trots op. 🙂

Bengaal herplaatser aangeboden formulier:

– Geplaatst door: Ilona, cattery Ifness
– Woonplaats: Omg. Utrecht
– Catterynaam: Ifness

– Website: http://www.ifness.com/bengaal/
– Prijs: n.v.t.
– Beschikbaar per d.d.: direct of wanneer het het beste uitkomt
– Reageren kun je op: cattery@ifness.com en daarna telefonisch

– Url van eventuele foto’s is: http://www.ifness.com/bengaal/fotos.html

Wat betreft herplaatser:
– Volledige stamboomnaam: Ifness Ishoe

– Volledige stamboomnaam moeder: Lopend Vuur Zinniz of Ifness

– Volledige stamboomnaam vader: Hyalite Touch of Frost
– Geboren d.d.: 17 okt. 2004
– Geslacht: kater
– Stamboom afgegeven door: Felikat
– Verkoop met of zonder contract: met
– Kleur en patroon: black tabby spotted
– Karakter: innemend, vriendelijk, sympathiek, rustig, aanhankelijk, gemoedelijk

– Gecastreerd / gesteriliseerd: gecastreerd
– Onzindelijk gedrag of sproeien: zie overige opmerkingen
– Entingen tegen d.d.: kattenziekte + niesziekte jan 2008
– Ontwormd d.d.: maart 2008
– Gechipped: ja
– Lichamelijke gezondheid: zie overige opmerkingen
– Medische achtergrond: zie overige opmerkingen
– Medicijngebruik: gemiddeld 1 keer per jaar een kuurtje Panacur (specifiek ontwormingsmiddel)

– Kan bij andere katten: nee
– Kan bij honden: misschien bij een rustige
– Kan bij kinderen: ja bij oudere
– Kan in een flat: ja
– Kan in een (afgezette) tuin of buitenren: liever niet! Zie overige opmerkingen.

– Reden van herplaatsing: zie overige opmerkingen.

– Overige opmerkingen of eventuele speciale voorwaarden:

Soms moet je in het belang van een dier een drastische beslissing maken. Na meer dan een jaar twijfelen, steeds weer proberen, korte oplevingen, zijn we ondertussen tot de hartverscheurende conclusie gekomen, dat Ishoe hier niet meer op zijn plek is. Ishoe is een gecastreerde bengaal kater van ruim 3.5 jaar oud. Hij is hier geboren en we hebben hem vanaf dag 1 meegemaakt. Hij heeft flesbijvoeding gekregen, waardoor hij erg van mensen van houdt.

We beseffen heel erg goed dat het zeer lastig zal worden een goed huis voor hem te vinden. Ishoe heeft blaasgruis en heeft dieetvoer nodig. De blaasgruis is nu al jaren volledig onder controle. Zolang hij alleen maar het speciale dieetvoer krijgt, zal dit onder controle blijven. Hij hoeft hier dan ook geen medicijnen meer voor te gebruiken. Hij krijgt gemiddeld 1 keer per jaar een kuur Panacur om zijn darmen op orde te houden.

Ishoe is echter ook enigszins geestelijk gehandicapt. Voor een leek zal het niet opvallen. Je ziet niets aan hem. Maar hij reageert gewoon apart. Hij is te vroeg geboren en we vermoeden dat het daarmee te maken heeft. We zijn al een heel eind met hem gekomen maar verdere verbetering zal er niet inzitten. Het uit zich voornamelijk in wat dommig reageren, sneller dan normaal overstuur zijn, niet typisch bengaals gedrag, en af en toe wat traag van begrip zijn.

Ishoe is altijd goed zindelijk geweest zo lang de kattenbak maar geen klepje voor de opening had want dat snapt hij niet goed.

Op dit moment is Ishoe zeer schrikachtig, plast en sproeit in huis vanwege stress en kan geen rust vinden ivm de andere 2 bengalen hier. Lichamelijke oorzaken wat zijn huidige gedrag betreft, zijn door de dierenarts uitgesloten. Hij trekt zich steeds meer terug en we kunnen het niet langer aanzien. Ondanks dat we hem natuurlijk het liefst hier houden, is zijn geluk ons meer waard dan ons eigen verdriet. Toen Ishoe voor het eerst buiten de bak ging plassen waren dat de voortekenen van zijn blaasgruis. Toen die onder controle kwam, is dat ook weer overgegaan. Nu met alle stress, vervalt hij in oude patronen en is het zijn manier om zijn stress te lijf te gaan. Het sproeien is begonnen toen hij zich ongelukkiger ging voelen. We kunnen hem voor geen van beide straffen. Hij begrijpt het niet en het zal alleen maar nog meer stress genereren.

Wij vermoeden wanneer Ishoe geplaatst wordt bij iemand die veel aandacht aan hem kan besteden, zonder andere katten in huis, dat Ishoe weer gelukkiger wordt.

We hopen dat er iemand is, die bijv. een wat ouder iemand, in de vriendenkring of familie weet, die het wil proberen. Iemand met veel tijd en geen katten. Weet jij misschien iemand? Denk dan ajb aan onze Ishoe.

We hebben in eerste instantie een proefplaatsing in gedachten. Gaat het niet, blijft hij onzindelijk of wordt hij nog ongelukkiger, dan mag hij terugkomen. We kunnen namelijk niet beloven dat een herplaatsing inderdaad voor hem de oplossing zal zijn. Maar wanneer we het niet proberen, zullen we het nooit weten. Wel vragen we het zijn tijd te geven. Ishoe heeft meer tijd nodig dan andere katten om te wennen aan een nieuwe situatie. We zullen tzt. al onze opgedane ervaring om hem hiermee te helpen, delen.

Ishoe is een zeer innemende kat, die zich snel in je hart zal nestelen. Hij is een imposante verschijning maar schijnt bedriegt. We hebben nog nooit een kat meegemaakt die zoals Ishoe, werkelijk waar geen enkel greintje agressie in zich heeft. Hij heeft nog nooit en dan ook werkelijk nooit naar ons uitgehaald. Alleen bij het toedienen van evt. medicijnen zal hij zich, zoals elke kat, verdedigen. Maar zelfs dan vertoont hij liever vluchtgedrag dan zijn nagels te gebruiken.

Ishoe is zeer gemoedelijk, ontzettend lief en zeer mensgericht. Zelfs mensen die normaal gezien bang van katten zijn, vallen al snel voor zijn superzachte vriendelijke, sympathieke karakter. Hij vraagt veel één op één aandacht, zit graag op schoot of bij je in de buurt en is zeer aanhankelijk. Hij kan slecht tegen veranderingen, maar een overdaad aan liefde doet hem goed. En dat krijg je dan ook dubbel zo veel terug van hem. Ishoe is een kat met een groot hart en onvoorwaardelijke dankbare liefde. Tot het moment dat hij hier zich ongelukkiger ging voelen, kon je hem geen groter plezier doen dan met een verenstok met hem te spelen of hem op op je buik te laten slapen. Je kan hem overal kroelen en hij vindt alles even heerlijk. Ishoe is een vriend voor het leven en heb je met hem kennis gemaakt, dan zal je hem nooit meer vergeten en zal hij nooit meer uit je hart gaan.

Onze zoon wil graag nog de volgende aanvulling vertellen: Ishoe vindt het heerlijk om, wanneer je zijn vertrouwen gewonnen hebt, bij je onder de dekens te kruipen. Hij houdt sowieso erg van beschutte plekjes. Ook houdt hij erg van knuffelen.

Of Ishoe bij een hond kan, is ons onbekend. Wij vermoeden dat hij minder problemen met een hond dan met een andere kat zal hebben omdat Ishoe moeite heeft met ‘katse’ relaties onderhouden. Op dit moment is hij bang van honden, maar dat komt met name omdat hij ze niet gewend is. Wij hebben geen hond. Misschien dat het na een periode van wennen, met een vriendelijke rustige hond wel zal gaan. Voorwaarde is wel dat de hond echt rustig en vriendelijk is en Ishoe met rust laat wanneer hij met rust gelaten wil worden. Beter nog zou zijn als Ishoe een helemaal eigen plek krijgt waar hij zich naar believen kant terugtrekken.

Ishoe is opgegroeid met een wat ouder kind. Ishoe kan heel goed met kinderen overweg en andersom, maar ivm zijn schrikachtigheid verdienen kleine kinderen niet onze voorkeur.

We zien het liefst dat Ishoe niet naar buiten of in een ren gaat, om territorium plas- en stressproblemen in huis verder te voorkomen. Zolang Ishoe zich alleen maar binnen begeeft, zonder de uitdagingen en mogelijke stressfactoren van buiten, zal hij minder geneigd zijn territorium binnen te markeren en zal hij zich veilig blijven voelen. Deze theorie is weer eens bewezen tijdens onze vakantie. Hij is toen niet naar buiten geweest en er is niet gesproeid. Zodra hij weer in de ren was geweest, was het weer raak. Hem buiten los laten lopen is, naast bovenstaande, zeer onverstandig ivm zijn handicap.

Ishoe is een goed opgevoede kat waar wij heel veel tijd in hebben gestoken:

Ishoe krabt niet aan meubels zolang hij een krabpaal tot zijn beschikking heeft. Hij zit, net als elke bengaal, graag op een hoge plek. Hij kan springen als de beste, maar zal alleen op makkelijke bereikbare plekken gaan zitten.

Ishoe luistert goed naar zijn naam. De tafel en het aanrecht zijn verboden terrein hier. Met een consequent -Ishoe Nee!- zeggen en, helemaal in het begin, de plantenspuit gebruiken, is dat redelijk afgeleerd. Ishoe weet dat hij niet van onze borden mag eten en zolang hij geen erge honger heeft, zal hij dit dan ook niet doen. Bedelen doet hij ook niet.

In het belang van Ishoe en de toekomstige eigenaar, zijn wij eerlijk over hem. Als je meer over Ishoe wilt lezen, wij houden al jaren een log bij op http://ifnessbengalen.web-log.nl/
Op http://www.ifness.com/bengaal/kittens2004.html kun je alles terugvinden over zijn geboorte en de 13 weken daarna. http://www.ifness.com/bengaal/index.html is de algemene site, waar al zijn foto’s staan. Ook is het mogelijk het telefoonnummer van onze dierenarts waar hij sinds de leeftijd van ongeveer 8 weken ingeschreven is, te verkrijgen, zodat je daar navraag kunt doen.

Ishoe heeft zich absoluut bewezen en heeft het verdiend om weer gelukkig te worden. Dat is op dit moment het enige wat voor ons telt.

Uiteraard blijven wij stand-by voor gerichter advies, tips, of hem terugnemen. Als alles goed gaat, zouden we het zeer op prijs stellen om, na een lang genoege periode, hem nog een keer te komen bezoeken. Hij zal ons dan waarschijnlijk niet goed meer herkennen en zo hoort het ook.

We hebben iemand gevonden die het heel graag met Ishoe wil proberen. Liever gezegd, Cleo heeft Ishoe gevonden. Via mijn herplaatserssectie op de site. Na mail en telefonisch contact, is ze langsgekomen om met hem en ons kennis te maken. Dat verliep allemaal erg goed. Ishoe was geïnteresseerd en gebruikte zijn ruwe tongetje om haar een beetje verder te leren kennen. Hij weet nog van niets, maar alle voorbereidingen zijn in volle gang. Eerst wordt haar huis Ishoe-klaar gemaakt en het één en ander broodnodige kattenspul aangeschaft. Er wordt daar in spanning afgewacht.

Er wordt hier met een dubbel gevoel afgewacht. Natuurlijk zijn we opgelucht. Natuurlijk zijn we blij. Maar natuurlijk zijn we ook erg verdrietig. Toen ik Jem vroeg wat hij van Cleo vond, zei hij: “Ja, aardig… maar eigenlijk kan ik haar missen als kiespijn.” Er zal hier nog menig traantje gepinkt worden, niet alleen door Jem. Maar zoals ik al eerder aangaf, is zijn geluk ons meer waard dan ons eigen verdriet.

Wat heel erg fijn is dat er meegedacht wordt, dat Cleo zelf met suggesties komt die ik ook al in mijn hoofd had. Dat ze lid is geworden van het bengalenforum en beloofd heeft, ons op de hoogte te houden.

Wordt vervolgd dus…

Onze twee dames, de achterblijvers vanaf volgende week. De één bitchy maar oh zo aanhankelijk naar mij toe. De ander onaanhankelijk haar eigen gang gaand. Wanneer wordt ze nou eens krols? Ik ben zo benieuwd of ze na een dracht en bevalling net zo’n transformatie als Zahra door gaat maken. Natuurlijk mag elke kat haar eigen karakter hebben, maar ik kijk er wel naar uit. Ze is me net iets te zelfstandig, iets te ik wil alleen maar eten van je.

Nu alles in kannen en kruiken is, en Ishoe aanstaande zaterdag gaat verhuizen, kan ik het ook wel eerlijk vertellen. Je moet er wat voor over hebben, maar dan komt het ook allemaal goed:

Je schakelt hier en daar wat contacten in. Je pleegt een belletje hier, een mailtje daar. Je trekt aan wat touwtjes. Je casht eens de witte voetjes in, die je in de loop van de jaren hebt verzameld. Alles wordt plotsklaps vanzelf allemaal voor je geregeld.

Nadeel van zo’n groots opgezette campagne: je trekt ook het verkeerde publiek. Deze dame kreeg er lucht van en stond erop hem onmiddellijk, stante pede, à la minute, in haar harem op te nemen. Nou, dat dacht ik niet! Dat gesjouw en getrut met beestjes als modeverschijnsel, daar doet Ishoe niet aan mee!

De bengaal in 4 minuten

Daar waar je speeltjes ziet, kun je ook je kastinhoud invullen.
Daar waar je krabpalen ziet, kun je ook je bank invullen.
Daar waar je touwtjes ziet, kun je ook je was aan de waslijn invullen.
Daar waar je ….

Gebruik je fantasie!
😉

Het gaat goed met Ishoe. Ik word dagelijks op de hoogte gehouden van zijn vorderingen. Eergisteren kreeg ik weer een lading foto’s en ik kon mijn eigen ogen niet geloven. Het waren foto’s van een relaxte Ishoe, een spelende Ishoe. Kortom, van een weer gelukkig aan wordende Ishoe! Elke dag zie ik hem een stukje meer opbloeien en zie ik meer van de oude Ishoe terug. Hij is er nog niet helemaal, maar we hopen dat dat nog wel in de toekomst gebeurt.

Cleo heeft zijn vertrouwen gewonnen. Ze heeft hem kunnen overtuigen, dat de electrisch aangedreven waterfontein echt niet eng is. Hij haalt al dezelfde geintjes met haar uit, als hier. Hij vindt het erg amusant als ze hem zoekt. Normaal miauwt hij wel, maar als hij zin heeft laat hij haar rustig zoeken. Zo was ze hem al op dag 2 kwijt. Ze is zich wild geschrokken. Uit haar mail:

Hij was de trap op en af aan het denderen en hier en daar een miauw afgeven, totdat ik het op een gegeven moment aardig stil vond. Ik denk laat ik eens kijken wat zijn bezigheden zijn. Ik loop de trap op, waar hij meestal bovenaan komt rennen als hij wat hoort, maar zie hem niet, hmm.. Misschien is ie lekker aan het spelen of slapen. Maar nee, ik zie hem niet, niet achter het matras niet onder het matras, niet in de doos, echt helemaaaaaaal nergens. Mijn hart begint al te kloppen en ik zoek mijn slaapkamer door, de badkamer, alle hoekjes en gaatjes, maar geen Ishoe te bekennen. Dan komen de vragen, had ik alles wel dicht? Ja toch echt wel, ben toch niet gek aan het worden??
Nou misschien is ie toch naar beneden gesneaked en had ik het niet door, mijn hart begon toch nog harder te kloppen, ik snap het gewoon niet, hij kan toch niet zomaar weg zijn!!??

Ik loop voor de zoveelste keer ‘zijn’ kamertje in, doe mijn kastdeuren open, zou ie daar misschien in zijn gekropen ofzo? Tot ik een geronk boven hoofd hoor…. En ja hoor, daar helemaal boven op mijn kast waar al mijn dozen met rommel en wasgoed staat zie ik een klein oortje uitsteken. Meneertje is op een of andere manier die kast opgekomen en heeft het zich gemakkelijk gemaakt. Hahahahaha, pfffffffffffff wat een opluchting.
LES 1 : KIJK OMHOOG NAAR HOEKJES IN PLAATS VAN BIJ DE GROND!!

Toen Ishoe 2 dagen weg was, besloot Pebbles maar eens voor het eerst krols te worden. En hoe! Ongelooflijk. Ze snapt er zelf nog maar weinig maar. Je ziet haar roepen, en halverwege haar roep een koppie trekken met "Waarom gil ik in hemelsnaam zo hard?" Wanneer dan de ergste golf voorbij is, komt er nog een klein kreetje uit wat net als een verontschuldiging klinkt. "Het spijt me dat ik zo’n herrie maak." Ondertussen is ze helemaal schor, en weet echt niet meer wat ze met zichzelf aanmoet. Ze is de laatste tijd erg veranderd. Het kittenachtige, ook qua karakter, is er echt helemaal af en wat mij betreft is ze er snel klaar voor.

Stel je toch voor…

Stel je toch voor dat het bij mensen net zo zou gaan als bij katten. Stel je toch voor dat je als vrouw in je vruchtbare periode, krols wordt. Al gillend, ren je als een kip zonder kop door de buurt. Overal aanbellend, je borsten onbedekt. Je vergeet vooral niet een flinke plas voor iedere deur achter te laten. Je intieme delen aan iedere buurman die opendoet, aanbiedend. Je rolt over zijn tuinpad, steekt je (ontblote) kont in de lucht. Getrouwd of niet. Dat maakt allemaal niet uit. Je hebt maar 1 doel wat je, koste wat het kost, zal bereiken. Stel je toch voor!

De laatste eigen foto’s van Ishoe die nog op mijn camera stonden. Zo’n prachtige kat maar nog compleet met stressvachtje en ongelukkige, hulpeloze blik in zijn ogen.

Het verschil, maar 10 dagen later. Nieuw huis, nieuwe omgeving, nieuw personeel. Het stressvachtje is heel voorzichtig aan het verdwijnen. Voor het eerst sinds 2 jaar weer rust in zijn ogen. En let eens op de ogen van Cleo. Ze mag met recht trots zijn, dat ze dit al zo snel voor elkaar heeft gekregen!

Pebbles is aan één stuk krols. De ene krolsheid lijkt net een beetje af te zakken, en de volgende komt al weer in alle hevigheid opzetten. Pebbles plast overal als ze krols is. Het liefst op stof. Dus de slaapbank, de bank, Jem’s bed en nog veel meer heeft het moeten ontgelden. Daar werd ik al niet al te vrolijk van. Sinds gisteren heeft ze het sproeien ook ontdekt. En leuk dat ze het vindt! Dus mevrouw moest boven blijven. Dat werd niet gewaardeerd. Wat er boven te slopen viel, is ondertussen gesloopt.

Omdat ik het ook zielig vind, probeer ik haar wel onder begeleiding naar beneden te laten, maar ze sproeit onder mijn handen dat het een lieve lust is. Dan maar een katerbroekje aanschaffen. Maarja, dat heb ik natuurlijk niet gelijk in huis. Voor nu heb ik uit de te kleine Jem kleren zak een kek sportzwembroekje gevist. Gaatje voor de staart gemaakt, maandverbandje erin, buiktouwtje aangetrokken en gestrikt. De beengaten zijn natuurlijk veel te groot. Een tijdelijk prototype voor het weekend dus. Wat heb ik gelachen. Met grote ogen kijkt ze me aan, rolt over de vloer, loopt laag bij de grond met haar achterpoten hoog optillend alsof ze in iets vies heeft gestaan. Als Zahra komt kijken, wat er toch allemaal te lachen valt, sprint ze met broekje aan, hard weg. Wanneer ze wat kalmeert, gaat ze toch maar op onderzoek uit. Het maandverbandje is binnen korte tijd helemaal vol.

Pebbles zelf is nog niet helemaal overtuigd van het nut, maar vooralsnog kan ze weer even naar beneden. Over niet al te lange tijd hoop ik van Janny een mooi passend modelletje te ontvangen!

Marble fokken. Het is geen makkie. Om een ‘100% zeker weten‘ volledig marble nest te krijgen, heb je 2 marble ouders nodig. Voorlopig gaan we er van uit dat Pebbles genetisch een marble is. Op zoek dus naar een marble kater. Met een marble kater, zou ik ook daar zekerheid over krijgen. Voor een onbewezen poes, vind ik het gekkenwerk de halve wereld over te rijden dus ging ik in Nederland op zoek. Dat valt nog niet mee. De paar marble katers die ik vond waren allen, in mijn ogen, niet geschikt. Marble x marble is dan wel marble, maar is het ook rasverbetering?

Net toen ik bijna zo ver was om het op te geven, en dan maar op zoek te gaan naar een goede spotted kater die bewezen marble draagt (theoretisch nest: 50% spotted, 50% marble), kwam ik hem tegen. Een nog jonge marble kater met een profiel van heb ik jou daar! Tot mijn grote verrassing zat hij bij iemand waar ik al eens contact mee had gehad in het verleden. Dat kon geen toeval zijn. Na wat heen en weer mailen en bellen, was alles in kannen en kruiken. Eigenlijk deed zijn eigenaresse niet aan buitendekkingen, maar voor mij wilde ze een uitzondering maken. Er was 1 klein maar-tje: Hij kon het nog niet. Ach, we hadden de tijd. Pebbles was nog niet eens krols, en ik had met de herplaatsing van Ishoe ook wel even wat anders aan mijn hoofd.

Ishoe ging en een dagje later besloot Pebbles krols te worden. “Mooi”, dacht ik. Eindelijk! Deze krolsheid afwachten en kijken wat er gebeurt. Het was herfst aan het worden. Grote kans dat de volgende pas bij de lente weer zou gaan doorzetten of hooguit ergens midden winter nog een keer. Misgegokt. De krolsheid ging na 10 dagen voorbij. Het was een halve dag rustig. En toen begon het gewoon weer opnieuw. Weer 10 dagen verder en hetzelfde verhaal. Oei. Dat ging niet goed. Lange heftige krolsheden zijn niet goed voor een poes. De risico’s worden met de dag groter. Kon de kater het al? Helaas helaas. Dus op zoek naar een andere. In goed overleg met de eigenaresse overigens.

Daar kwam Ivonne met Macho to the rescue. De onderlinge lijnen zouden niet voor inteelt zorgen, hij draagt bewezen marble, en is nog een mooie kater ook. Het werd een haastklus. Geen tijd of gelegenheid Macho van te voren te zien. Nee, het bleek een kwestie van bellen, alles even doorspreken en een paar dagen later, toen krolsheid nummer zoveel doorzette, met een schreeuwend poesje onderweg. Wat was ze boos. Macho zag het wel zitten. Met kirrende geluidjes probeerde hij haar door het gaas gelijk al te verleiden. Toen we haar daar achterlieten, hoorden we haar nog steeds hard grommen en blazen. Ivonne stelde me gerust. Het zou wel loslopen.

De volgende avond kreeg ik al de de eerste dekkingberichten. En dat is zo doorgegaan totdat we haar weer hebben opgehaald. Ze was, geloof ik, blij ons weer te zien. Macho zat op zijn eigen plekje verlegen te wezen. Wat een bijzondere kater. Je kan het makkelijk voor schuw aanzien, maar hij was echt niet meer dan gewoon hartstikke verlegen. Toen ik hem aaide, drukte hij zijn gespierde nek in mijn hand en spinde en spinde. Tegelijkertijd probeerde hij zijn gezichtje weg te drukken en oogcontact te vermijden. Een welgemeende knipoog van mijn kant, deed hem nog harder spinnen.

Nu is het afwachten.

Kan iemand mij vertellen wat er in hemelsnaam aan de hand is? Ik lust mijn eten niet, Zahra wil mij niet meer en ik zit op schoot bij het vrouwtje????

Met alle aandacht die de laatste maanden naar Ishoe en Pebbles is gegaan, zou je bijna vergeten dat wij nog een bengaal in huis hebben. En wat voor één!

Zahra, Lopend Vuur Zinniz, met de oudste rechten en haar geweldige karakter. We hebben in de loop van de tijd verschillende bengalen in huis gehad, maar niet 1 kon of kan aan haar tippen. Dit is nu eens een kat waarvan wij beiden zeggen: wat er ook gebeurt, zij blijft. Natuurlijk kunnen we niet in de toekomst kijken, maar het moet heel gek lopen wanneer wij niet alle plannen omgooien alleen voor haar.

We hebben nog nooit over een andere kat de verhalen gehoord die wij met haar meemaken. Een kat die mij voor de volle 100% vertrouwt. Die mij verdedigt met lijf en leden. Die dingen van mij toelaat die ze van niemand anders, zelfs Tim of Jem, ooit zal accepteren. Die zo één is als zij met ons. De buurvrouw die in onze vakanties voor de katten zorgt, vindt haar een chagrijnig krengetje. En die indruk geeft ze anderen, wanneer wij er niet voor haar zijn. Ze lijkt gerust de volledige vakantietijd ontzettend boos. Ze lijkt gerust de volledige vakantietijd niet benaderbaar. Niet omdat ze vals is. Niet omdat ze daadwerkelijk een chagrijnig krengetje is. Omdat ze ons mist. Omdat ze zich verlaten voelt. Omdat ze ontroostbaar is. Omdat ze te intelligent is om anderen in haar buurt te dulden.

Wanneer ik verdrietig ben, kruipt ze bij wijze van spreken in me om me te troosten. Wanneer er ergens in huis iets aan de hand is, komt ze 1 van ons halen. En ze laat zich dan echt niet wegsturen. Ze kan met ons communiceren zoals zij alleen kan. Lukt het niet op de ene manier, dan verzint ze een andere. Ze blijft volharden totdat ze voor elkaar heeft gekregen wat ze in haar koppie heeft. Totdat we eindelijk begrijpen wat ze duidelijk wil maken. Totdat wij de juiste actie hebben ondernomen. Dat Jem bij het avondeten mist. Dat Tim over 5 minuten thuiskomt. Toen ik een aantal jaren geleden zonder enige vermoedens, onverwacht zwanger was, wist zij het eerder dan ik. En zo zijn er nog legio voorbeelden te noemen.

Ze heeft ons in de loop van de jaren geleerd haar serieus te nemen. Wanneer zij iets aangeeft, is het gewoon zo. We kunnen hoog en laag springen, we kunnen het allemaal via logisch beredeneren niet willen geloven. Wat zij aangeeft, blijkt altijd uit te komen en de enige realiteit te zijn. Hoe onlogisch en hoe onverwacht ook.

Wat een bijzondere kat! Wat een geluk dat wij haar mochten kopen toen. Wat een fantastische ervaring dat wij dit mogen meemaken. We willen het voor geen goud gemist hebben.

TE HUUR:

In Cattery Ifness te omg. Utrecht.

Deze sfeervolle en lichte vrijstaande woning ligt in een rustig straatje nabij het bruisende gezinscentrum. De volledig gestoffeerde en gemeubileerde woning is van alle gemakken voorzien. De huurprijs is inclusief kost en inwoning, en gratis poetsvrouw. Deze poetsvrouw komt meerdere keren per dag langs en zal ook voor het natje en het droogje zorgen. De woning is voorzien van een inpandig toilet. De royale woonkamer op de begane grond bevat genoeg speelruimte met mooi vrij uitzicht en verstopplekken. De drie prima slaapkamers bevinden zich op de eerste en tweede verdieping. De woning is traploos ingedeeld, dus de klimconditie blijft volledig op niveau. Er is ouderwets veel bergruimte beneden in de inbouwkast, die via een natuurlijk verloop overgaat in ouderslaapkamer en vide. Tenslotte nog de gezellige zonnige inval op het zuiden. Indien gewenst, kunnen er luiken neergelaten worden voor wat meer privacy.

INDELING

Begane grond:

Entree, open hal met toegang tot de lichte ruime woonkamer met metalen vloer. Eenvoudige keuken van alle gemakken voorzien. Net en ruim toilet.

Eerste verdieping:

Ruime ouderslaapkamer aan de achterzijde voorzien van slaapgedeelte op gezellige vide. Tweede slaapkamer tevens aan achterzijde, voorzien van zachte stof op vloer en muur.

Zolderverdieping:

Derde slaapkamer aan de voorzijde, voorzien van een extra zacht kussentje met wijds panorama uitzicht.

Tuin/terras:

Zonnige en verwarmde buitenplek die men onder begeleiding mag betreden. Er woont hier wel een buurvrouw die, naar gelang haar humeur, u zal wassen of achterna jagen. Het dakterras is voorzien van een uitstekende zachte lounge-plek in de vorm van een authentiek babymatras.

BIJZONDERHEDEN

– Nabij het gezinscentrum.

– Vrij uitzicht vanuit alle kamers.

– In 2007 is het buitenschilderwerk uitgevoerd.

– In 2008 is de woning geheel cascomatig gerenoveerd.

– De woning is geheel voorzien van automatische beluchting.

– Een bouwkundig rapport ligt bij ons op kantoor ter inzage. Geen groot onderhoud noodzakelijk.

– De woning is voorzien van goede sloten en daarmee goed beveiligd.

– De woning is voorzien van veel bergruimte.

IN HUURPRIJS INBEGREPEN

– Kost en inwoning.

– Verwarmingskosten.

– Volledig gemeubileerd en gestoffeerd.

– Gratis poetsvrouw.

AANVAARDING

In overleg, indicatie december 2008 VERHUURD!

Geen kerstbabies helaas. Pebbles is krols en mag het vanaf vandaag nogmaals proberen. We duimen dat het deze keer wel gaat lukken!
Pebbles is ons persoonlijke experimentje. Ze is een sparble, een mengvorm tussen spotted en marble. Van deze mengvormen is vererving niet helemaal duidelijk. We gaan er van uit dat ze genetisch een echte marble is maar helemaal 100% zeker is het niet. Vanwege haar open patroon, kan ze heel veel voor de marble variant betekenen. Hoe dan ook, het zal een spannend nest worden!

Wegens omstandigheden zal Pebbles nu nog niet naar een marble kater gaan. Macho is een weloverwogen keuze geweest. Hij heeft prachtige rozetvorming en draagt bewezen marble. Daarnaast is hij een ervaren gentleman. Verwachting: een nest met spotted en marble kittens begin 2009.

Het blijft een hit om te vertellen:

“Jaren terug hebben wij dagenlang met onze neus sniffend over de grond van ons apartement gekropen op zoek naar wat er toch zo ontzettend stonk. Eindelijk na lang zoeken, tilden we een multomap op en daar zat een half vergane muis vast in de ringen van de map. Onze toenmalige kat had hem waarschijnlijk eindeloos opgejaagd totdat ze er niet bij kon. En daar in de betrekkelijk veilige ruimte van de multomapringen heeft hij op zijn einde gewacht.”
En een lol elke keer als we het er weer over hebben. Deze dagen worden we er constant aan herinnerd. Op dit moment lachen we echter meer als met een boer met kiespijn.

Plotseling begon het te stinken in de badkamer. Ik dacht eerst nog dat de lucht van de voorzolder naar beneden trok. Er staan kattenbakken daar. Ik snapte het niet. Ze waren niet echt vies maar toch. Ik heb gisteren nog de hele familie naar de Makro op sleeptouw genomen omdat ze daar zulk goed kattengrit hebben en we niet meer genoeg hadden. Thuisgekomen snel de bakken verschoond. Het bleef stinken! De hele badkamer heb ik gestript en gepoetst. Overal gesnuft en geroken. Alle laatjes van de kasten, overal op de vloer, in de afvoerputjes, de stortbak van de wc, tussen de verwarming, achter de spiegel. Ik kon het niet lokaliseren. Toen hadden we een blinkende badkamer maar wel een, nog steeds, stinkende. Ik snapte er geen hout van. Ten einde raad zijn we met z’n tweeën maar aan het plafond gaan ruiken. In de hoek zit een gat waar de verwarmingsbuizen doorheen gaan. Tim klimt op de badkuiprand om er bij te kunnen.

Ja hoor!! Gatverdamme! De weeïge lucht die uit het gat komt, is ondraaglijk. Hoogstwaarschijnlijk heeft een kat een muis opgejaagd. Het beestje is via de verwarmingsbuizen in het gat gekropen, is daar zonder onze toestemming doodgegaan en ligt daar nu te stinken.

Ik kan moeilijk het hele plafond slopen. Ik ga vandaag het gat afdichten en we hopen er maar het beste van.