Wanneer het maar enigszins redelijk weer is, willen Zahra en Ishoe in de ren. Normaal gezien til ik Zahra er naartoe en loopt Ishoe met me mee. Correctie; blijft Ishoe ietwat schuchter in het gras dralen om hier een grassprietje te kauwen en daar een plantje te besnuffelen. Zodra Zahra geïnstalleerd is, haal ik Ishoe op en zet hem erbij. Aangezien Ishoe wat angstig is, bleef hij altijd binnen mijn gezichtsveld op bekend terrein en heb ik alle tijd om de deur te sluiten, evt. nog het water te verversen en wat te eten te halen in de keuken.
Vandaag ging het anders! Ik open de huiskamerpuideur, Ishoe schiet als een losgeslagen projectiel naar buiten en rent helemaal naar achteren in de tuin. Ik dacht nog dat hij bij de ren zou stoppen om daar op me te wachten maar nee, dat was ijdele hoop. Hij holt naar de tuin van de buren waar gelukkig een sprietenplantje stond waaraan hij in zijn vlucht naar het spannende onbekende toch geen weerstand kon bieden. Ik plemp Zahra in de ren, wring me door de haag naar de buren. Ishoe stond al in de startblokken voor het vervolg van zijn ontsnappingspoging. Ik kreeg nog net een staart en een achterpoot te pakken. Ik loop met een hevig verontwaardigde Ishoe op mijn arm helemaal om onze tuinen heen, waarbij ik een schreeuwende Zahra in de ren achterlaat. Of ze riep dat Ishoe onmiddellijk terug moest komen of dat ze er ook wel uit wilde en alles maar oneerlijk vond, heb ik zo snel niet verstaan.
Ik vermoed het laatste.
Ik open de rendeur om Ishoe erin te zetten, schiet Zahra eruit!
Ook haar wist ik in haar kladden te grijpen. Maar ik had het kunnen weten… zodra ik Zahra erin zet, ziet Ishoe zijn volgende kans waar, wederom op weg naar de tuin van de buren. Zo ver kwam hij nu niet, met 1 hand Zahra tegenhoudend en met de andere hand Ishoe naar binnen duwend, is de operatie uiteindelijk geslaagd. Zou Ishoe dan werkelijk wat zelfverzekerder aan het worden zijn? Onze held op sokken?
Hehe, tijd voor een relaxed kopje koffie!