Af en toe wanneer ik eens wat moet opzoeken in mijn log, raak ik verzeild in de logjes en klik door naar volgende logjes. Dan zie ik ze weer. De verhalen, de filmpjes, de foto’s van katjes die ooit hier waren. Met weemoed kijk ik naar de filmpjes van de kittens. Ik moet weer op precies dezelfde momenten lachen als ik bij het filmen moest lachen. Mijn hart vult zich weer met dezelfde liefde als toen. Ik mis het kleine grut.
Natuurlijk, ik krijg nog steeds bericht van de huidige eigenaren. Maar dat is toch anders. Het nest van Pixie. Eto en Era (nu Noodles en Suki) die bij de dierenarts door een andere klant worden aangezien als ‘gevaarlijke’ katten. Elo en Esa (nu Sjoe en Noet) die als echte bengalen uit hun tuigje losbreken maar gewoon zitten te wachten totdat ze weer opgepakt kunnen worden. Het nest van Flash. Nicky (Nicolai) die samen met zijn vriendinnetje ‘Stimpy and the Brain’ personificeert. Nova die bij de scheiding van haar personeel gelukkig bij haar vriendinnetje mocht blijven. En Nati, mijn favootje.. ach arme Nati die helaas niet meer leeft. Een knoop heeft zich bij haar vastgezet in mijn maag en die knoop, die gaat nooit meer weg. Haar eigenaresse, met wie ik nog goed contact heb, heeft alles op alles gezet om haar te redden. Tevergeefs helaas.
Maar ook katjes die hier volwassen weggingen, komen voorbij. Saphiera die zo opgebloeid is. Ishoe die laatst de verhuizing met zijn bazinnetje prima doorstaan heeft. En Tino.. Sja. Wat zal ik daar nu van zeggen? Ik weet niet hoe het met Tino gaat. Lieve zieke Tino. Ik weet niet of hij nog leeft. Ik weet niet of N. hem nog heeft. De tegenstrijdige verhalen na onze breuk spreken boekdelen. Het laatste bericht naar mij was dat het ‘uitstekend’ gaat en tegelijkertijd hoor ik van haar dierenarts dat ze al haar katten inclusief Tino herplaatst heeft. Ik zou nog uitslag van zijn geplande hartscan krijgen. Niets meer van gehoord natuurlijk.
Natuurlijk, ik krijg nog steeds bericht van de huidige eigenaren. Maar dat is toch anders. Het nest van Pixie. Eto en Era (nu Noodles en Suki) die bij de dierenarts door een andere klant worden aangezien als ‘gevaarlijke’ katten. Elo en Esa (nu Sjoe en Noet) die als echte bengalen uit hun tuigje losbreken maar gewoon zitten te wachten totdat ze weer opgepakt kunnen worden. Het nest van Flash. Nicky (Nicolai) die samen met zijn vriendinnetje ‘Stimpy and the Brain’ personificeert. Nova die bij de scheiding van haar personeel gelukkig bij haar vriendinnetje mocht blijven. En Nati, mijn favootje.. ach arme Nati die helaas niet meer leeft. Een knoop heeft zich bij haar vastgezet in mijn maag en die knoop, die gaat nooit meer weg. Haar eigenaresse, met wie ik nog goed contact heb, heeft alles op alles gezet om haar te redden. Tevergeefs helaas.
Maar ook katjes die hier volwassen weggingen, komen voorbij. Saphiera die zo opgebloeid is. Ishoe die laatst de verhuizing met zijn bazinnetje prima doorstaan heeft. En Tino.. Sja. Wat zal ik daar nu van zeggen? Ik weet niet hoe het met Tino gaat. Lieve zieke Tino. Ik weet niet of hij nog leeft. Ik weet niet of N. hem nog heeft. De tegenstrijdige verhalen na onze breuk spreken boekdelen. Het laatste bericht naar mij was dat het ‘uitstekend’ gaat en tegelijkertijd hoor ik van haar dierenarts dat ze al haar katten inclusief Tino herplaatst heeft. Ik zou nog uitslag van zijn geplande hartscan krijgen. Niets meer van gehoord natuurlijk.
Er waren nog veel meer katjes die allemaal stuk voor stuk een plekje in mijn hart hebben. Loslaten is moeilijk. Gelukkig heb ik mijn eigen 3tal dat hier de boel op stelten blijft zetten. Met hier en daar de nodige ruzies. Zahra die duidelijk ouder wordt. Strammer, stijver en meer op zichzelf. Pixie en Flash die hun eigen gang gaan. Meestal met elkaar.
Mijn allergie houdt zich enigszins stabiel. Ik heb wel besloten de convectorput te laten dichtmaken en iets vervangends te laten neerzetten. Ondanks het afdekken met gaas doet de constante luchtstroom met allergenen mij in de winter geen goed. Maar ik wil deze 3 voor geen goud ook gaan missen!
