Op deze plek zal ik mijn dagboek -Uit het leven van een Bengalenhuishouding- voorzetten.
Wat vooraf ging?
In juli 2003 kwam onze Bengaals kitten Lopend Vuur Zinniz of Ifness bij ons wonen. Haar roepnaam werd Zahrá. In de toekomst mochten we met haar fokken onder begeleiding van de cattery waar ze vandaan kwam. Het was de bedoeling dat ze een huis- tuin- en keukenkittenvriendinnetje zou krijgen en al snel hadden een perfekt maatje voor haar uitgezocht. Helaas belde de mevrouw haar, een paar dagen voordat we haar mochten halen, af. We hadden er zo de smoor in dat we even geen zin meer hadden nog verder te gaan zoeken. Zo bleef Zahra alleen. Ze groeide voorspoedig op, met de nodige bengalenstreken uiteraard!
Vanaf een maand of 8 kreeg ze hormonaal gerelateerde dominantieproblemen waarbij we af en toe echt wel eens met de moed der wanhoop ons afgevraagd hebben waar we aan begonnen waren. Na uitgebreid overleg met de cattery, hebben we toch onze fokplannen doorgezet. En wat een geweldig resultaat! Op zondag 17 oktober 2004 kreeg ze 4 prachtige kittens; 1 katertje en 3 poesjes. Uit dit nest zouden we een volgend fokpoesje en maatje voor Zahra aanhouden. Het nest groeide voorspoedig op, wel met wat ongelukjes maar gelukkig niets echt blijvend ernstig.
Toen de kittens een week of 9 waren, kreeg mijn zoon van 8 het moeilijk met het idee dat zijn lieve kitten, het katertje Ishoe, zou gaan verhuizen. 2 kittens uit het nest houden, vonden we op dat moment te veel van het goede. Maar ik had ook mijn keuze al gemaakt. Het prachtige poesje Ishie wat op dag 2 al mijn hart kwam binnenrollen. Hoe moest dat nou? Na een lang en goed gesprek hier thuis heb ik besloten mijn wens Ishie aan te houden op te geven en het katertje Ishoe mocht blijven. Voor Ishie heb ik een zeer goed huis gezocht.
Ishoe is ondertussen gecastreerd, Zahra haar dominantieproblemen zijn voorbij nu ze gezelschap heeft en we wachten op een volgende krolsheid zodat ze nog 1 keer naar de kater kan. Daarna is het voor haar klaar. Hopelijk zit er bij dit volgende nest een geschikt fokpoesje voor ons zodat we in de toekomst nog meer mogen bijdragen aan dit prachtige ras.
Op mijn website kun je veel informatie vinden over het ras de Bengaal; foto’s, dagboekfragmenten, rasinformatie, links, nieuws, weetjes en nog veel meer.
Kom maar eens kijken op de website van Cattery Ifness.
Voor het dagboek van augustus 2003 tot augustus 2005, verwijs ik graag naar mijn website, afdeling Dagboek.
Veel mailtjes die ik krijg van potentiële kopers, gaan over of ze mogen fokken met een kittenpoesje van mij. Daar is niet zo 1 2 3 antwoord op te geven. Ten eerste moet ik een voor de fok geschikt poesje beschikbaar hebben, ten tweede moet men de prijs daarvoor willen betalen en ten derde verwacht ik van die mensen dat ze zich goed inlezen en bereid zijn te leren in de tijd dat hun poesje opgroeit tot een evenwichtige en volwassen fokpoes.
Om toekomstige bengalenfokkers een beetje op weg te helpen heb ik naast veel algemene bengaleninfo op mijn site, ook een sectie fokken gemaakt. Hier kun je mijn persoonlijke ervaringen lezen en een aantal praktische raadgevingen. Daarnaast geef ik een zeer versimpelde uitleg over basisgenetica wat betreft de vachttekening bij de bengaal.
De ware verhalen kun je dan teruglezen bij kittens 2004.
Het was erg leuk en ik heb veel geleerd, maar wat was ik blij toen ze eindelijk gezond en wel mochten verhuizen. Eindelijk weer de post kunnen pakken uit de hal zonder 15 minuten bezig te zijn met kittens terug te zetten. Eindelijk weer geen constante angst dat Isna voor de zoveelste keer van de trap viel of gewoon door het traphekje een verdieping lager schoot. Eindelijk weer een apparaat dicht kunnen doen (vaatwasser bijvoorbeeld!) zonder eerst tot 4 kittens te tellen. Eindelijk weer ‘s avonds naar bed kunnen zonder eerst met zijn tweeën in teamwerk de kittens en Zahra tegelijk in de kittenkamer te krijgen en te houden.
Eindelijk weer wat rust!
Aan de andere kant heb ik ook heel erg genoten. Kittens die in je handen geboren worden. 1 kitten dat niet uit zichzelf wilde ademen, heb ik aan het ademen kunnen krijgen. Het met de dag zien groeien en veranderen van die kleine lijfjes. Elke mijlpaal werd met veel enthousiasme begroet. Mijn zoon die zo blij was en honderduit op school vertelde totdat zijn klasgenootjes er dol van werden. De foto’s waarop hij voor het eerst in zijn leven een pasgeboren kitten durft vast te houden, koester ik.
Van de kittens 2004, is Isra, is naar de geboortecattery Lopend Vuur van Zahra gegaan. Dit was één van de voorwaarden om met Zahra te mogen fokken. En nu staat ze daar op hun site te blinken en schitteren van schoonheid. De lovende woorden die ze over haar schreven, maken me stiekem toch wel een beetje trots!
Tijdens onze vakantie, zorgde een lieve buurvrouw voor Zahra’s en Ishoe’s natje en droogje en de nodige dagelijkse knuffels. Zahra heeft haar echter wel de schrik van haar leven bezorgd.
De katten zaten boven met het luikje in de tussendeur naar 1 kant open zodat ze niet naar beneden konden, maar wel als er 1 meeglipte, weer naar boven. De 2e keer dat de buuf kwam, waren de lamellen in de keuken anders. De buurvrouw was bang dat er iemand in huis was geweest, maar er was niets overhoop gehaald. Ze heeft heel erg staan twijfelen of ze me moest bellen of niet. Gelukkig niet gedaan, want ik zou me rot geschrokken zijn.
De 3e keer dat ze kwam, zat Zahra beneden en waren weer de lamellen anders. Ze snapte nu wel hoe dat gebeurd was, geen inbreker, eerder een uiteenbreker. Ze dacht dat Zahra ongezien met haar naar beneden was geglipt. Daar is ze een meester in en dat had ik de buurvrouw ook verteld. Deze keer lette ze extra goed op; katten zaten boven te eten, deur dicht.
De volgende dag zat mevrouw Zahra weer beneden! Ze heeft dus nu door dat ze haar nagel achter het luikje kan haken en dan het naar zich toe te trekken om er door te gaan. Daarmee laat ze een hevig huilende Ishoe achter zich. Die snapt er niets van, maar zij is eventjes van hem verlost! Achteraf moeten we er beiden om lachen. Ik lach wel een beetje als een boer met kiespijn, want dit is natuurlijk niet de bedoeling. Het is niet voor niets dat ik ze boven wil hebben wanneer ik er niet ben.
Waar ik ook niet zo om moet lachen is dat Ishoe echt een sloper is. De slaapkamerdeur hebben ze open gekregen en Ishoe heeft een aantal dingen grondig weten te slopen, helemaal klaar voor de vuilnisbak.
Gelukkig hebben ze allebei dikke vriendjes gemaakt met de buuf. Toen ze de sleutels kwam terugbrengen, gingen ze allebei naast of op haar liggen, benen wijd: ‘Toe, kroel eens even lekker over onze buikjes zoals je wel steeds probeerde, maar we pas toestaan als het vrouwtje ernaast zit? Toe nou, nu mag het!’
Wanneer je veel foto’s maakt, dan komt het wel eens voor dat je een soort deja vu hebt;
“Deze foto heb ik al eens eerder gezien!”
Zoek de verschillen.
Ishoe wordt groot. Erg groot en zwaar! Hij heeft Zahra al ruimschoots ingehaald in grootte en gewicht, maar hij blijft denken dat hij een klein kitten is. Hij heeft nog steeds een iel piepstemmetje waar hij heel hard mee kan huilen als hij het ergens niet mee eens is. Zijn hele algemene gedrag past ook niet bij zijn stoere uiterlijk..
We maken er wel eens grapjes over want Ishoe is niet echt een visitekaartje voor het mannelijk geslacht in het algemeen. Maar lief is hij wel! Ik heb hem nog nooit kunnen betrappen op gemeen zijn, boos zijn of agressiviteit. In tegenstelling tot Zahra in haar vroegere dagen.
Zijn er meer mensen die katten zo vasthouden? Zahra en Ishoe vinden het heerlijk om hun pootjes te laten bungelen en zo kan ik ze ontspannen oppakken. Het kontje steunt met de niet altijd even schone aars op mijn meestal net uit de was zijnde schone mouwen.
Het zal niet lang meer duren of de nachten gaan weer kouder worden. Veldmuisjes hier uit de buurt gaan dan op zoek naar een warmer plekje. Het liefst met een makkelijk voorraadje eten, zoals kattenbrokjes, voorhanden. Velen van jullie zullen het nog wel weten wat er vorig gebeurde. Ik heb mijn puntlaarzen al klaarstaan! De broek gaat er in een volgende keer. 
