Tijdens onze vakantie, zorgde een lieve buurvrouw voor Zahra’s en Ishoe’s natje en droogje en de nodige dagelijkse knuffels. Zahra heeft haar echter wel de schrik van haar leven bezorgd.

De katten zaten boven met het luikje in de tussendeur naar 1 kant open zodat ze niet naar beneden konden, maar wel als er 1 meeglipte, weer naar boven. De 2e keer dat de buuf kwam, waren de lamellen in de keuken anders. De buurvrouw was bang dat er iemand in huis was geweest, maar er was niets overhoop gehaald. Ze heeft heel erg staan twijfelen of ze me moest bellen of niet. Gelukkig niet gedaan, want ik zou me rot geschrokken zijn.
De 3e keer dat ze kwam, zat Zahra beneden en waren weer de lamellen anders. Ze snapte nu wel hoe dat gebeurd was, geen inbreker, eerder een uiteenbreker. Ze dacht dat Zahra ongezien met haar naar beneden was geglipt. Daar is ze een meester in en dat had ik de buurvrouw ook verteld. Deze keer lette ze extra goed op; katten zaten boven te eten, deur dicht.
De volgende dag zat mevrouw Zahra weer beneden! Ze heeft dus nu door dat ze haar nagel achter het luikje kan haken en dan het naar zich toe te trekken om er door te gaan. Daarmee laat ze een hevig huilende Ishoe achter zich. Die snapt er niets van, maar zij is eventjes van hem verlost! Achteraf moeten we er beiden om lachen. Ik lach wel een beetje als een boer met kiespijn, want dit is natuurlijk niet de bedoeling. Het is niet voor niets dat ik ze boven wil hebben wanneer ik er niet ben.

Waar ik ook niet zo om moet lachen is dat Ishoe echt een sloper is. De slaapkamerdeur hebben ze open gekregen en Ishoe heeft een aantal dingen grondig weten te slopen, helemaal klaar voor de vuilnisbak.

Gelukkig hebben ze allebei dikke vriendjes gemaakt met de buuf. Toen ze de sleutels kwam terugbrengen, gingen ze allebei naast of op haar liggen, benen wijd: ‘Toe, kroel eens even lekker over onze buikjes zoals je wel steeds probeerde, maar we pas toestaan als het vrouwtje ernaast zit? Toe nou, nu mag het!’