Eergisteren kwam een vriendin van me langs met haar… hondje Toby!

We hoorden een angstaanjagend gejank uit het net nog slapende lijfje komen wat Zahra heet. 2 keer zo groot, met opgezette rugharen en staart schoof ze zijwaarts op weg naar het vrolijke nieuwsgierige geval wat wel eens even van dichtbij wilde bekijken wat daar zo anders rook. Ishoe schrok zich te pletter en deed dapper mee maar dan op een zeer veilige afstand.

Om een beetje rustig aan elkaar te kunnen wennen, ging het hondje even naar buiten in de tuin. Zahra bleef zeer boos en verontwaardigd voor het raam van de puideur zitten staren en grommen. Maar een hondje kun je niet wegkijken, dus toen het begon te regenen kwam hij toch echt weer naar binnen. Ishoe schoot naar boven in de krabpaal, daar was hij veilig! Zahra verschanste zich onder bank waar we af en toe een vervaarlijke geluid uit haar hoorden komen.

Toch na een minuut of 10 stabiliseerde de situatie. Ishoe kon zijn ogen niet meer open houden en lag al snel te ronken. Zahra ontspande wat toen ze merkte dat het harige monster aan de lijn zat en ze er echt geen haal aan mocht uitdelen van mij.

Toen mijn vriendin vertrokken was en Toby met haar, kwam Ishoe heel stoer naar beneden om de plek waar Toby al die tijd had gezeten eens flink te besnuffelen. Zahra keurde alles geen blik meer waardig en kon eindelijk ontspannen op de bank in slaap vallen.