Marble fokken. Het is geen makkie. Om een ‘100% zeker weten‘ volledig marble nest te krijgen, heb je 2 marble ouders nodig. Voorlopig gaan we er van uit dat Pebbles genetisch een marble is. Op zoek dus naar een marble kater. Met een marble kater, zou ik ook daar zekerheid over krijgen. Voor een onbewezen poes, vind ik het gekkenwerk de halve wereld over te rijden dus ging ik in Nederland op zoek. Dat valt nog niet mee. De paar marble katers die ik vond waren allen, in mijn ogen, niet geschikt. Marble x marble is dan wel marble, maar is het ook rasverbetering?

Net toen ik bijna zo ver was om het op te geven, en dan maar op zoek te gaan naar een goede spotted kater die bewezen marble draagt (theoretisch nest: 50% spotted, 50% marble), kwam ik hem tegen. Een nog jonge marble kater met een profiel van heb ik jou daar! Tot mijn grote verrassing zat hij bij iemand waar ik al eens contact mee had gehad in het verleden. Dat kon geen toeval zijn. Na wat heen en weer mailen en bellen, was alles in kannen en kruiken. Eigenlijk deed zijn eigenaresse niet aan buitendekkingen, maar voor mij wilde ze een uitzondering maken. Er was 1 klein maar-tje: Hij kon het nog niet. Ach, we hadden de tijd. Pebbles was nog niet eens krols, en ik had met de herplaatsing van Ishoe ook wel even wat anders aan mijn hoofd.

Ishoe ging en een dagje later besloot Pebbles krols te worden. “Mooi”, dacht ik. Eindelijk! Deze krolsheid afwachten en kijken wat er gebeurt. Het was herfst aan het worden. Grote kans dat de volgende pas bij de lente weer zou gaan doorzetten of hooguit ergens midden winter nog een keer. Misgegokt. De krolsheid ging na 10 dagen voorbij. Het was een halve dag rustig. En toen begon het gewoon weer opnieuw. Weer 10 dagen verder en hetzelfde verhaal. Oei. Dat ging niet goed. Lange heftige krolsheden zijn niet goed voor een poes. De risico’s worden met de dag groter. Kon de kater het al? Helaas helaas. Dus op zoek naar een andere. In goed overleg met de eigenaresse overigens.

Daar kwam Ivonne met Macho to the rescue. De onderlinge lijnen zouden niet voor inteelt zorgen, hij draagt bewezen marble, en is nog een mooie kater ook. Het werd een haastklus. Geen tijd of gelegenheid Macho van te voren te zien. Nee, het bleek een kwestie van bellen, alles even doorspreken en een paar dagen later, toen krolsheid nummer zoveel doorzette, met een schreeuwend poesje onderweg. Wat was ze boos. Macho zag het wel zitten. Met kirrende geluidjes probeerde hij haar door het gaas gelijk al te verleiden. Toen we haar daar achterlieten, hoorden we haar nog steeds hard grommen en blazen. Ivonne stelde me gerust. Het zou wel loslopen.

De volgende avond kreeg ik al de de eerste dekkingberichten. En dat is zo doorgegaan totdat we haar weer hebben opgehaald. Ze was, geloof ik, blij ons weer te zien. Macho zat op zijn eigen plekje verlegen te wezen. Wat een bijzondere kater. Je kan het makkelijk voor schuw aanzien, maar hij was echt niet meer dan gewoon hartstikke verlegen. Toen ik hem aaide, drukte hij zijn gespierde nek in mijn hand en spinde en spinde. Tegelijkertijd probeerde hij zijn gezichtje weg te drukken en oogcontact te vermijden. Een welgemeende knipoog van mijn kant, deed hem nog harder spinnen.

Nu is het afwachten.