Gisteravond was ik voor de verandering eens op tijd om naar bed te gaan. Ik was moe en wilde alleen nog maar slapen. Nog even, terwijl ik de laatste voorbereidingen in de badkamer trof, kom we gaan drinken. Ik zet Pebbles alvast op de tegelvloer terwijl ik wacht tot Zahra ook binnen is. Pebbles schiet het bad in. Ik hoor een mieuw en een whoesh. Wat bleek? Er had een shampoofles gelekt en Pebbles was er vol in uitgegleden op haar zij. Ze was een druipend shampoo-poesje geworden. Dat konden we niet op haar vachtje laten zitten. Er zat maar één ding op; haar onder de kraan afspoelen.
Met Felice hebben we dit ook moeten doen. Haar moesten we zelfs helemaal wassen omdat ze onder de diarree zat. Felice heeft mij elke keer, dagen daarna niet meer aangekeken dus ik zag het gisteravond helemaal niet zitten. Tim heeft Pebbles onder de warme kraan gehouden en ik heb daarna nog een half uur met een zielig bevend nat piepend in handdoeken gerold, hoopje kitten gezeten. Ze heeft het avontuur goed doorstaan en we hebben haar pas in de bench gezet toen we wisten dat ze echt weer door en door droog was. Het 12 stappen kattenwasprogramma hebben we maar niet uitgeprobeerd. 😉