Jem, 11 jaar, is een paar dagen op kamp. Gisteren vertrok hij met zijn tas en zijn slaapzak. Voor mij is dit ook de eerste keer dat mijn jochie zijn vleugels zonder 1 van ons aan het uitslaan is. Ik was dus enigszins van de rel gisteren. Dat merkte Zahra onmiddellijk en ze is bijna niet van mijn zijde geweken. ‘s Avonds na het avondeten merkte zij dat er iets echt niet klopte. Ze bleef ons maar miauwend aanspreken. Ze trok onze aandacht, miauwde, liep vervolgens naar Jem zijn stoel om weer een dringende miauw te laten horen en liep weer naar ons terug, keek ons aan met nog een miauw. Dat herhaalde zich een paar keer.

Jem en de katjes, is een geval apart. Ik heb wel eens verteld over Poeska. Hij is met haar opgegroeid en heeft door haar heilig ontzag voor katten gekregen. Hij was 6 en erg verdrietig toen ze overleed, maar een echte band hebben ze nooit gehad.

Toen kwam Zahra. Dat werd al gauw een vriendinnetje van hem. Tot ze in haar puberteit kwam. Toen werd ze hem een beetje te heftig, alhoewel Zahra nooit haar kuren op Jem botvierde. De eerste kittens werden geboren. Jem werd steeds verliefder op Ishoe en steeds stiller wanneer Ishoe’s vertrek in onze gesprekken aan de orde kwam. Ishoe bleef en werd Jem’s beste vriendje. Sinds Ishoe blaasgruis heeft, is hij wel erg veranderd. Hij kon helaas niet meer bij Jem in bed slapen. Hij was te onrustig en hij plaste te veel buiten de bak. Toch zit hij nog graag bij Jem op schoot.

Nu dan met Pebbles. Ik kan het gewoon niet geloven. Jem kan alles met haar. Alles. Door mij wil ze niet opgetild worden. Jem legt haar gewoon op haar rug. Ik moest met haar naar de dierenarts en gelukkig kon Jem mee. Hij heeft haar vastgehouden en ze werd gelijk rustig. Het knippen van haar nagels hier thuis, lukt niet als Jem haar niet vasthoudt. Als Jem staat te douchen, staat zij klagend voor de badkamerdeur. Wanneer Jem door het huis wandelt, heeft hij een constante volgelinge. Waar Jem is, is Pebbles. Wat dus wel betekent dat wanneer Jem gaat slapen, we Pebbles bij ons moeten houden. Het gebeurt regelmatig dat hij haar komt brengen met de mededeling dat ze maar voor zijn deur zit te piepen en te krabben en dat hij daarom niet kan slapen.

Deze dagen, wanneer de katjes bijvoorbeeld naar de ren getild moeten worden, neemt hij het liefst Pebbles of Ishoe. Zahra is te sterk en weet dat ze met genoeg wringen en haar nagels gebruiken, bij Jem de grootste kans heeft om los te komen. Als het moet, dan moet het, maar liever niet. En toch is zij de enige die ons gisteren even duidelijk moest maken, dat hij ontbrak. Even controleren of we echt wel in de gaten hadden dat hij er niet was.