Cattery Ifness heeft een veelbelovend marble showwaardig fokpoesje beschikbaar van nu 12 weken.

Haar ouders zijn:

X
Cheetahsden Gryphon X Lopend Vuur Zinniz of Ifness (Zahra)

Lang heb ik gedacht haar zelf te houden, maar op dit moment weet ik nog niet of ik wel door wil gaan met fokken en zo ja op welke schaal. Felice is een prachtig poesje met veel potenties en ergens is het zonde wanneer ze om deze reden misschien van de fok wordt uitgesloten. De cattery die eerste keuze had, heeft haar gezien en is het met me eens. Zij moet echter keuzes maken en zal haar niet nemen. Dat begrijp en respecteer ik.

Ik zou Felice graag in een verantwoord fokprogramma zien, maar als ik haar als gelukkig huisdier kan plaatsen, dan is het uiteindelijk ook goed voor mij. Voor mij geldt een goed huis voor haar als belangrijkste.

Felice zal in mijn ogen het gelukkigst worden in een levendige kattengroep waar ze haar eigen vriendinnetjes kan uitkiezen die haar ook een beetje in toom houden. Ze is een lief pittig poesje wat nog wel een beetje natuurlijke sturing nodig heeft. Sturing die ze hier met een bedeesde castraat en een moeder die op dit moment liever rust wil, niet genoeg krijgt. Behalve dan van ons maar katten onderling kunnen dat veel beter.

Ze is 3 kleurig en geglitterd, heeft een prachtig horizontaal patroon, goed contrast, een gespotte lichte creme-witte buik, mooie laaggedragen staart, kleine oortjes, rond voorhoofd en een sterke kin. De ogen zijn nu naar goudbruin aan het kleuren. Haar karakter en hele lichaamshouding is op en top bengaal. Ze houdt van mensen, katten en gezelschap in het algemeen. Ze is niet snel bang, heeft een eigen willetje wat ze ook goed duidelijk kan maken, heeft energie te over en is uiteraard zeer nieuwsgierig.

Meer details kun je vinden op info Felice en natuurlijk bij Kittens 2005. Bij log 36 in dit dagboek begint haar levensloop.

Mocht je Felice in overweging willen nemen dan kan je natuurlijk altijd hier langskomen om haar geheel vrijblijvend in het echt te zien. De foto’s op de website geven nu eenmaal wel een indicatie maar doen toch vaak afbreuk aan de werkelijkheid.

Als je nog vragen hebt, mail me gerust: cattery@ifness.com

Af en toe word ik zo moe van mezelf.

De mailtjes stroomden binnen van de mensen die allemaal op Felice reageerden. Contact was gelegd met een fokster die graag haar wilde zien om te overwegen of Felice voor haar groep en doelstellingen geschikt was.

En ik? I.p.v. opluchting kwamen er weer twijfels. Twijfel of ik misschien toch geen spijt zal krijgen. Twijfel omdat ik toch al 2,5 jaar een marble poesje van Zahra wil. Twijfel of ik in die 2,5 jaar mijn verwachtingen niet gewoon veel te hoog gespannen had laten oplopen. Twijfel omdat Jem die zo zijn best deed te verbergen dat hij verdrietig was, toch een paar keer op me af kwam: “Mamma, weet je wat ik zo zal gaan missen als Felice weg is?” Om dan vervolgens een heel rijtje lieve-Felice-dingen te zeggen die ik eigenlijk alleen maar kon beamen. Twijfel omdat Felice met haar charme-offensief begon. Of ze het aanvoelde of dat ik er opeens meer open voor stond, ik weet het niet. Twijfel omdat haar kittenbuien waar Ishoe af en toe zo dol van wordt, niet eeuwig zullen duren. Twijfel omdat ik met Zahra toch ook geen uitdaging uit de weg ben gegaan en kijk eens hoe ver we zijn gekomen.

Zo lang ik twijfels heb, moet ik het gewoon niet doen. Zo lang ik twijfels heb moet ze gewoon hier blijven. Pas wanneer ik geen twijfels meer heb, weet ik welke kant het op gaat. Of ze blijft of ze gaat.

Sinds vandaag hebben wij dankzij Jem weer een nieuw werkwoord in huize Ifness: felice-en. Wat zo veel betekent als ‘veel stoute dingen doen die echt niet mogen’. “Mamma!! Felice is weer aan het Felice-en!”

We houden hem erin.

(Het papiertje hangt weliswaar om een heel andere reden op deze stekker)
Felice toch! Er staat toch duidelijk NEE!

Felice is ondertussen de 13 weken gepasseerd. Na dit laatste Kitten(s) 2005 log gaan we weer verder in de Typisch Bengaal logs met Felice er lekker bij. Nog een paar fotootjes om het af te leren.

Wist je dat er katten zijn met een aan- en uitknop? Nee? Ik ook niet! Ik moet wel bekennen dat ik de uitknop nog niet heb kunnen lokaliseren, maar als er een aanknop is, dan zou je toch denken dat er ook een uitknop moet zijn.

Felice haar aanknopje zit in ieder geval ergens op haar buikje. Een beetje frutten en kriebelen en… hoor daar! Een intern motortje start op met luid geronk.

Voor wie het nog niet geheel duidelijk was; ik kan en mag het nu officieel melden: ze blijft!

Het vorige log is alweer een tijdje terug, maar met reden. We hebben hier een paar roerige weken gehad.

Het begon met Jem die ziek werd; hoge koorts, blafhoest, spugen en diarree. Mijn arme manneke heeft uiteindelijk zijn hele voorjaarsvakantie zielig onder een dekentje op de bank doorgebracht. 2 dagen nadat Jem ziek werd, begon Felice met spuitpoep. Dat heb ik een dag aangekeken en toen toch maar besloten medicatie te geven. 5 dagen lang, 2 keer per dag een gevecht met een klein lijfje met hele scherpe nagels en tanden maar het sloeg wel snel aan. Billetjes vegen en vaak zelfs haar helemaal wassen was standaard inbegrepen want het spoot echt alle kanten op en ze smeerde zichzelf compleet onder.

Felice ging de betere kant op toen Ishoe ziek werd. Kotsen, niet meer willen eten of drinken en zielig bij Jem op de bank liggen. Bij de dierenarts kreeg hij prikken en een flesje medicijnen. Toen had ik Felice 2 keer per dag, Ishoe 3 keer plus een keer of 6 per dag voorzichtig dwangvoeren en water toedienen. Elke keer als ik maar mijn neus liet zien, vluchtte hij onder de bank. Heel langzaam knapte hij op maar kots ruimen bleef noodzakelijk.

Zahra werd krols en ik hield mijn hart vast. Wanneer ze krols is, wordt ze bevattelijker voor darm- en maagproblemen. Tussendoor zijn Tim en ik nog door Jem aangestoken en hebben wij ook een dag of wat niet lekker doorgebracht. De bank was al bezet met zieke lijfjes en de verpleging ging gewoon door.

En toen.. ach ja, het zat erin: Zahra! Kotsen kotsen kotsen. Gelukkig bleef ze wel drinken maar ook zij moest 3 keer per dag aan de medicatie.

Het dagelijks ritueel begon herkenbare vormen aan te nemen. Zodra ik 1 kat te pakken had gekregen, waren de andere 2 plotsklaps spoorloos verdwenen. Behalve wanneer er iemand kotste, want zo’n smakelijk hapje laat je natuurlijk niet aan je neus voorbij gaan.

Soms heb je van die momenten dat alles tegelijktijd gebeurt en je even niet weet wat je als eerste moet doen en wie je als eerst moet verzorgen: Zahra die de hele kamer onderkotst, Ishoe die daar best een hapje van wil, Felice die haar kans grijpt om op de verkeerde plek te plassen, Jem die op dat moment ook een teiltje nodig heeft en Tim die ziek op bed ligt.

Ik moet bekennen dat ik ondertussen zonder blikken of blozen de rommel kan opruimen. Ging ik er eerder ook nog wel eens zelf overheen tijdens het schoonmaken, als je het maar vaak genoeg moet doen, leert je maag er blijkbaar ook van.

Nu zijn we ruim 2 weken verder. Jem is weer naar school, Tim weer aan het werk. Felice en Ishoe zijn medicijnvrij. Zahra nog niet maar ze maakt gelukkig geen erg zieke indruk. De krolsheid die tijdelijk verdween is weer terug.

Een kleine impressie van de ziekenboeg. Jem was hier al een stuk opgeknapt en weer aangekleed want in je pyama op het internet kan natuurlijk niet wanneer je al 9,5 bent!

Wie roept er nu zijn katten dat ze mee onder de douche mogen? Eh, nou ik dus!

Wanneer ik rustig de tijd heb om te douchen is het vaste prik dat de katjes meegaan. En reken maar dat ze alle drie aan komen snellen voor zo’n geweldig uitje. Zahra staat er, zolang de douche niet te veel op haar spettert, echt bij. Ishoe en Felice wachten op de rand totdat de douche uit is, om dan in het bad te stappen.

Al een paar dagen staat er een lege kattenbak in de woonkamer met zo’n raar wiebeldeurtje. Ik geloof dat het de bedoeling is dat wij allemaal gaan oefenen zodat we ook helemaal prive plassen op prijs gaan stellen.

Maar dan moet er natuurlijk niet zo’n snotneus even leuk willen doen zodat ik er niet meer uit kan!

Wraak!