Af en toe word ik zo moe van mezelf.
De mailtjes stroomden binnen van de mensen die allemaal op Felice reageerden. Contact was gelegd met een fokster die graag haar wilde zien om te overwegen of Felice voor haar groep en doelstellingen geschikt was.
En ik? I.p.v. opluchting kwamen er weer twijfels. Twijfel of ik misschien toch geen spijt zal krijgen. Twijfel omdat ik toch al 2,5 jaar een marble poesje van Zahra wil. Twijfel of ik in die 2,5 jaar mijn verwachtingen niet gewoon veel te hoog gespannen had laten oplopen. Twijfel omdat Jem die zo zijn best deed te verbergen dat hij verdrietig was, toch een paar keer op me af kwam: “Mamma, weet je wat ik zo zal gaan missen als Felice weg is?” Om dan vervolgens een heel rijtje lieve-Felice-dingen te zeggen die ik eigenlijk alleen maar kon beamen. Twijfel omdat Felice met haar charme-offensief begon. Of ze het aanvoelde of dat ik er opeens meer open voor stond, ik weet het niet. Twijfel omdat haar kittenbuien waar Ishoe af en toe zo dol van wordt, niet eeuwig zullen duren. Twijfel omdat ik met Zahra toch ook geen uitdaging uit de weg ben gegaan en kijk eens hoe ver we zijn gekomen.
Zo lang ik twijfels heb, moet ik het gewoon niet doen. Zo lang ik twijfels heb moet ze gewoon hier blijven. Pas wanneer ik geen twijfels meer heb, weet ik welke kant het op gaat. Of ze blijft of ze gaat.
Goeie beslissing hoor Ilo. 😉
Als je twijfels hebt sta je er toch niet 100% achter en kan het zo is wezen dat je spijt krijgt mocht je Felice dan toch wegdoen.
Het zijn blijkbaar bekende beginners-valkuilen en tuimel er zonder pardon in. Ik moet zeggen dat ik er wel een heleboel van leer, the hard way… 😕
Ik snap je reactie heel goed hoor.
Bij ons is het ook steeds zo.
wij hebben al meerdere nestjes gehad en de laatste drie waren ook een ramp.
Maar telkens als de kittens opgroeiden zeiden we 'nou deze keer kunnen we ze niet houden want dan hebben we echt te veel katten' maar nu hebben we al 10 katten en we kunnen er maar geen afstand van doen.
Dus als ik jou was zou ik er nog maar eens goed over nadenken of je felice echt wel kwijt wil want straks krijg je er spijt van 😉
Komt helemaal goed hoor meid, als je er aan toe bent om een beslissing te nemen voel je dat vanzelf wel.
Ik voel de tranen in mn ogen prikken als ik dit lees.
Ik weet precies wat je voelt. Ik hoop er het beste van en dat ze uiteindelijk goed met Ishoe zal kunnen opschieten. Ik zou er ook nooit afstand van kunnen doe. Dat is een van de redenen waarom ik niet met een cattery zal beginnen. Wat ook een schattige nieuwsgierige foto van Felice. Ik ken dat, die van mij zitten ook altijd overal tussen. ALTIJD.
Groetjes en sterkte en nog heel veel plezier met Felice.
Op zich kan ik volgens mij wel afstand doen van kittens. Vorig jaar ging dat prima. Weliswaar hield ik Ishoe wat zeker geholpen heeft.
Deze keer had ik niets te kiezen en niets te vergelijken. Ik pijnigde mijn hersens of ik wel voor Felice gekozen zou hebben wanneer er meer waren geweest. Daarnaast had ik in 2,5 jaar dat ik al op een marble poesje van Zahra wacht, mijn verwachtingspatroon zo hoog gesteld dat daar geen enkel katje aan kon voldoen. En dan als laatste herinnert Felice me steeds aan het zo moeilijke begin van dit nest. Ik zie mezelf nog staan midden in de nacht met dat dode kitten in mijn handen en een paar dagen later het andere kitten wat onder mijn handen weggleed. Ik stond erbij en ik keer ernaar en ik kon gewoon niets meer doen…
Je moet er maar tegen kunnen. Ervaren fokkers vertellen me dat het makkelijker kan worden. Dat met name de eerste keer dat je zoiets gebeurt, het zwaarst is.
Toch hou ik veel van Felice. En of ik met haar ga fokken, dat zal de tijd leren.
Het is ook wel een knuffie hoor als je haar zo nieuwsgierig de afwasmachine in ziet turen….