Wanneer je een weblog bijhoudt, dan vertel je met name de leuke dingen. Maar wat is leuk? Leuk voor de lezers? Leuk voor de katten? Leuk voor mij? Het volgende was vooral leuk voor Jem, voor mij iets minder en voor Ishoe? Tja… ik denk niet dat hij er een trauma aan overhoudt.

Gisteren zat ik een grote stapel was te vouwen. Overal om me heen lagen keurige stapels gevouwen was, gesorteerd op soort kledingstuk en eigenaar. Ishoe vindt dat altijd reuze-interessant want hij is dol op gevouwen stapels en nog losliggende sokken. Nadat hij voor de zoveelste keer een stapel had omgegooid en een eenzame sok had vermoord, was ik het zat en duwde ik hem aan de kant. Terwijl ik hem wegduwde, draaide hij zich een kwartslag. Ik duw verder aan zijn achterkant… glijdt zo mijn vinger in zijn anusje! Bah bah!

Jem zat erbij en viel blauw van het lachen op de grond en kwam niet meer overeind. Net weer een beetje bijgekomen, schoot hij weer in de slappe lach toen hij me terug zag komen van het handen wassen (zeg maar gerust schrobben). Oh oh wat hebben we gelachen. Ik wel een beetje als een boer met kiespijn om heel eerlijk te zijn.

Ons Zahraatje is al weer een paar dagen thuis. Of ze gedekt is, is net als de 2 vorige keren niet duidelijk. Ze hebben geen dekking gehoord, maar de eerste keer ruim een jaar geleden was het precies zo. Niets gehoord en toch zwanger. Toch waren toen de vooruitzichten wel behoorlijk positief. Frost was een kater die dekte als een konijn en ze zaten al snel relaxed naast elkaar. Had Frost haar niet mogen dekken, dan was hij nooit zo relaxed geweest. We konden het al heel snel aan haar merken. Behalve dat ze erg moe was en veel honger had, veranderde haar karakter volkomen. Van een echte bitch tot een lief aanhankelijk poesje in een paar dagen valt best op.

De tweede keer, afgelopen juni met kater Gryphon ging niet zoals we gehoopt hadden. Gryphon wilde niet bij haar zijn en zat al snel te miauwen voor de dichte deur. Zahra was dan ook niet zwanger, alhoewel ze er zelf anders over dacht. Ruim 11 weken is ze schijnzwanger geweest.

Deze keer zaten Gryphon en Zahra na 5 dagen nog gezellig bij elkaar. Ze vonden elkaar best aardig. Zahra leek zelfs eerder hoogst verontwaardigd dat we haar nu al kwamen halen. Houdt ze zich normaal, zolang ik erbij zit, in de auto redelijk rustig, deze terugweg was 1 lange klaagzang. Gemeen van ons hoor, om haar zo verliefd weg te halen bij haar lover. Ook thuis bleef ze roepen en zoeken. Ze is nog 2 dagen flink krols geweest en toen zakte het af.

Nu is het grote wachten begonnen. Haar karakter is geen graadmeter meer aangezien haar bitchy karakter definitief tot het verleden behoort. De moeheid is moeilijk in te schatten met Ishoe die haar wakker port voor een robbertje vechten. Haar eetlust is voor de verandering wel goed, maar er zijn vaker perioden geweest waarin ze meer at. Het is dus spannend!

Nog een paar foto’s uit de oude doos. Juni 2004!

Wat had ik jullie gezegd (15 augustus)? De nachten worden kouder en het is zo ver!

Vrijdagavond hoorden Tim en ik hoe er een muis ergens te pakken werd genomen. Het angstige getjilp zal ik voor altijd uit duizenden kunnen herkennen na het incident van vorig jaar. Omdat we allebei bij het open zolderraam zaten dachten we dat het buiten gebeurde en schonken we er geen aandacht meer aan.

Zaterdagavond lag ik na een vermoeiende dag even op bed bij te komen. Al snel kwam Zahra bij me, even treden op mijn buik om daarna een plekje tegen me aan te zoeken. Toch al snel stond ze weer op en ging onder het bedtafeltje krabben. Toen ik niet reageerde kwam ze weer even treden, liep naar de rand van het bed, keek achterom of ik al achter haar aankwam en ging weer krabben onder het tafeltje. Toen begon er iets te dagen bij me. Krabben doet ze alleen -in de kattenbak, -wanneer er buiten de bak een behoefte is gedaan, -wanneer er ergens kots ligt of -wanneer er iemand met poepschoenen door de kamer heeft gelopen. Welke actie was verantwoordelijk voor dit krabben?!
Ik rol voorzichtig naar de rand van het bed maar zie niets. Nu moeten jullie weten dat wij een donkere slaapkamer hebben, met zwart tapijt en het tafeltje stond ook nog eens in de schaduw van het bed. Ik rol nog wat dichterbij, hang met mijn hoofd een cm of 15 van de vloer en… daar lag hij. Nog helemaal gaaf maar dood. Een grijs huismuisje deze keer.

Met een grote prop wcpapier heb ik hem opgepakt en opgeruimd. Toch was deze nog niet zo lang dood. Hij was nog niet stijf. Tim vroeg me later nog of ik kon voelen of hij nog warm was, maar schat.. “Ik heb echt een flinke prop papier gebruikt!” Was wat we de dag ervoor gehoord hadden misschien toch hier in huis ipv buiten? En zo ja, waar is die dan gebleven? Kan het deze zijn? Jaren terug hebben wij dagenlang met onze neus sniffend over de grond van ons apartement gekropen op zoek naar wat er toch zo ontzettend stonk. Eindelijk na lang zoeken tilden we een multomap op en daar zat een half vergane muis vast in de ringen van de map. Onze toenmalige kat had hem waarschijnlijk eindeloos opgejaagd totdat ze er niet bij kon. En daar in de betrekkelijk veilige ruimte van de multomapringen heeft hij op zijn einde gewacht.

Gisteravond, Jem staat tanden te poetsen en komt met een schuimmond naar boven: “Pawwa, ik hooj weej een muisschj!” En inderdaad, Zahra en Ishoe zaten al op wacht in de gang. Tim wilde het beestje wel redden, maar kon zich de vorige keer nog heugen toen een muis in zijn doodsangst zijn tanden in Tims duim zette. De muis nu was al flink te grazen genomen door Zahra haar klauwen en hem zo naar buiten zetten met wie weet wat voor interne verwondingen, zou ook dieronvriendelijk zijn.

Helaas moet ik jullie mededelen dat het leed nog steeds niet geleden is. Het beestje heeft zich ondertussen afwisselend onder een kast of in de wasmand verschanst en ik loop zeer voorzichtig met mijn broek in mijn laarzen…

Ik weet dat sommigen van jullie elke dag komen kijken voor nieuws over een eventuele zwangerschap. Helaas kan ik nog steeds geen zekerheid geven. Het ene moment denk ik: ‘Het zou best eens kunnen’. Het andere moment: ‘Het is vast weer niet gelukt’.

Volgens Tim is haar gedrag veranderd en zit ze zeer goed in haar vacht. Ik bespeur af en toe wat meer roze in haar tepels, een wat veranderde vorm van haar buik en het weer zeer kieskeurig worden wat betreft haar eten. (Ik gooi op het moment meer brokjes weg dan er gegeten worden. )

Aan de andere kant heeft ze regelmatig krolse neigingen, slaapt ze niet veel meer dan normaal en zie ik haar niet zoals vorige keer rond deze tijd regelmatig verschrikt aan haar buik likken omdat ze iets voelt daar binnen. Het blijft spannend!

Ik heb er wel weer zin in dus wat mij betreft kan het niet snel genoeg gaan. Ik ben ook zo benieuwd of het weer zulke geweldig mooie kittens als vorige keer zullen zijn. Wat hadden we een prachtig nest met alle 4 fok-kwaliteit kittens waarvan er 3 absoluut show-kwaliteit hadden en 1 twijfel show-kwaliteit. Dat gebeurt een fokker niet vaak en zeker geen beginnend fokker! Met dank aan Kirsten van Lopend Vuur voor de keuze van de kater.

De kittens van 2004:

Vandaag kon ik eindelijk deze mail de deur uitdoen aan alle belangstellenden die aangegeven hadden graag op de hoogte te blijven van een eventuele zwangerschap van Zahra:

Hallo,

Je krijgt dit mailtje omdat je pas geleden contact hebt gehad met Cattery Ifness met een vraag over beschikbare kittens. Ik had je beloofd je op de hoogte te houden wanneer Lopend Vuur Zinniz of Ifness (Zahra) zwanger zou zijn.

Zoals het er nu uitziet verwachten wij rond 10 november black tabby spotted en black tabby marble kittens van Zahra en kater Gryphon. Ik heb nog geen tijd gehad de websites al helemaal bij te werken, maar dat komt snel. Informatie over beide ouders kun je bij de sectie Kittens 2005 al wel vinden. Voor een idee hoe de kittens er uit zouden kunnen gaan zien, kijk dan even bij Kittens 2004. Onze verwachting zijn hooggespannen met deze zeer exclusieve combinatie: een nest wederom zeer scherp geconstrasteerde kittens, aangezien Zahra dat constrast bewezen vererft.

Je hoort weer van me via deze mailinglijst wanneer Zahra bevallen is. Wanneer de kittens een week of 3 oud zijn, kan ik beginnen met het evt. bespreken van ze. Tot die tijd neem ik geen reserveringen aan, maar mocht je belangstelling hebben, dan kan ik daar uiteraard wel rekening mee houden.

Alle info kun je nog eens rustig nalezen op mijn website. Daar vind je info over de bengaal in het algemeen, onze bengalen, mijn werkwijze met kittens, kittens 2004 en hoe het nu met ze gaat, aanstaande kittens 2005, contract-informatie en nog veel meer.

In de website met het dagboek zal ik de verdere vorderingen blijven vermelden. Kom gerust af en toe even kijken als je interesse hebt. De prenatale en postnatale ontwikkeling van -misschien wel jouw- kitten kun je daar bijna dagelijks volgen als extra service aan aanstaande kopers en belangstellenden.

Met vriendelijke groeten,

Ilona

Cattery Ifness:
http://www.ifness.com/bengaal/

Wil je niet meer op de hoogte gehouden worden, laat het me dan ajb even weten. Ik haal je dan onmiddellijk van de mailinglijst af.

Vanmiddag laat wilde ik de katjes naar binnen halen. Het werd al wat frisser en ik had nog van alles te doen. Mijn ouders die op bezoek waren, zaten al binnen:

Ik loop naar de kooi, open de deur en voor ik er erg in heb, stuift Zahra als een raket naar buiten. Terwijl ik mij ongerust omdraai om te kijken waar ze heen schiet en ondertussen bedenk hoe ik haar het snelst weer te pakken kan krijgen, duw ik de rendeur dicht zodat Ishoe nog even veilig opgesloten zit. De deur is dichtgeduwd… maar de ren is leeg! Ik kijk nogmaals, nu wat beter… niets! Ik kijk achter me en daar zitten onder de heg onderweg naar de buren Zahra en Ishoe. Mijn hersenen draaien overuren:

‘Eerst Zahra te pakken zien te krijgen, ze is zwanger, ik moet haar eerst te pakken zien te krijgen, maar hoe krijg ik Ishoe dan? Ishoe heeft dit al eens eerder geflikt en is watervlug! Ik moet Jem roepen, die pakt Ishoe terwijl ik Zahra naar binnen breng. Kan Jem dit wel? Ishoe uit zijn vrijheid plukken moet met beleid. Hij moet het maar kunnen, ik moet Zahra pakken. Maar wat doe ik wanneer Zahra weer onder mijn handen wegschiet? Moet ik niet beter toch eerst Ishoe pakken? Nee Zahra moet als eerste, ze is zwanger en mag geen extra stress hebben. Stel je voor dat ze bij vreemden haar kittens krijgt of erger nog, gewoon in de natuur. Ze moet hier blijven!’

Jem komt al aanrennen: ‘Ik ben gelijk gekomen mamma! Ik hoorde dat er wat fout ging, ik ben gelijk gekomen!’ Ik grijp Zahra bij haar lurven en stuur Jem het struikgewas in waar Ishoe nog steeds staat. ‘Waarom staat hij daar maar te staan? Waarom rent hij niet weg?’
Zahra krijg ik te pakken maar ze gromt vervaarlijk naar me. ‘Heel ongewoon, maar geen tijd om er over na te denken nu.’ Ik loop op een drafje met een grommende Zahra op mijn arm door de tuin en zet haar binnen. Terwijl ik dat doe, zie ik dat ze iets in haar bek meegenomen heeft. Iets groens met slierten en behoorlijk van formaat ook.

‘Een graspol? Heeft Jem Ishoe al te pakken? Waarom zou ze een graspol mee naar binnen nemen? Is Ishoe nu al in Jems veilige handen en zal hij zich niet weten los te wurmen? Wat moet ze nou met een graspol?? Een graspol? Neeeeee!! Volgens mij heeft het poten, is groot en groen en bloedt het ook nog! Het is… het is… aarrghhh… het is een kikker!! Oh nee! Een grote groene kikker! Hoe pak ik die nu weer van haar af? Zit ik vanavond met een dood stukgekauwd kikkerlijkje in huis. Dat durf ik niet af te pakken, sterker nog, ik durf het helemaal niet aan te pakken! Kikkers zijn koud en zacht en glibberig en deze is nog dood en waarschijnlijk flink beschadigd ook!’

Ik blijf buiten staan, duw de puideur dicht en roep naar mijn moeder door het raam: ‘Ze heeft een kikker, doe wat, ze heeft een kikker mam! Ik durf het niet hoor, doe wat alsjeblieft!’
Ik sluit mezelf af voor de ellende die zich binnen afspeelt en hol naar Jem toe die ondertussen met een tegenstribbelende Ishoe aan het omlopen is. Eerst had hij nog geprobeerd om met Ishoe in zijn armen terug door de heg te gaan, maar een grote uitstekende tak stak hem in zijn oog. ‘Mijn grote ventje heeft hem dus toch te pakken kunnen krijgen, goedzo Jem! Zelfs met een tak in je oog, liet je Ishoe niet los.’

Even later sta ik met Ishoe voor de puideur en komt mijn vader net naar buiten met een nog levende, zelfs nog helemaal gave, maar slappe kikker. Het beestje had zich slap gehouden en dat is zijn redding geweest. Het rood wat ik voor bloed aanzag, was gewoon de kleur van de binnenkant van zijn poten. Mijn moeder hoefde alleen maar zachtjes tegen de zijkant van Zahra’s bek te tikken en ze liet hem zo los. Vreemd! Mijn vader, vroeger biologieleraar op een middelbare school, had geen enkele moeite of bezwaar het slappe lijfje daarna over te pakken. Hij heeft op school jaar in jaar uit met zijn leerlingen kikkers ontleed, dus wat doet een levende kikker dan met je? Juist, helemaal niets, dat is alleen maar leuk.

Nu valt alles op zijn plek. Daarom schoten ze allebei vliegensvlug onder mijn handen vandaan. Ze loerden al langer op deze kikker die buiten hun bereik onder de heg zat. Toen de rendeur openging, zagen ze hun kans schoon. Zahra die altijd overal het voortouw in neemt, had hem als eerste te pakken. Ishoe bleef beteuterd achter, te beduusd om zijn vrijheid verder tegemoet te rennen. Daarom gromde Zahra naar me. Ik had haar met prooi en al vast en ze wist dat ik (eh… mijn moeder) deze van haar af zou pakken.

Zahra is nog een uurtje boos op me geweest. Nu ligt ze al weer tijden in dromenland. Daar kan ze veilig op kikkerjacht. Niemand die ze daar van haar af zal pakken… nouja, misschien dat Ishoe nog een spelbreker kan zijn, maar dat moet ze zelf maar oplossen dan.

Deze keer geen stuk van eigen hand maar een stuk overgenomen uit Felikat Magazine juli/augustus 2004

Handleiding voor katten
Hoe zij voor hun mensen moeten zorgen.

  Badkamers
Vergezel de gasten altijd naar de badkamer. Het is niet nodig om iets speciaals te doen. Gewoon zitten en staren.

  Deuren
Accepteer niet dat er deuren gesloten zijn, in geen enkele kamer. Ga om een deur open te krijgen op je achterpoten staan en bons erop met je voorpoten. Als de deur eenmaal open is, hoef je er niet per se door te gaan. Als je een buitendeur op deze wijze open hebt gekregen, blijf dan op de drempel staan denken aan duizend dingen. Dit is vooral belangrijk als het erg koud weer is, het regent of sneeuwt of wanneer het muggenseizoen is.

  Stoelen en kleden
Als je moet overgeven, zoek dan snel een stoel op. Als het je niet op tijd lukt, is een oosters tapijt ook goed. Als er geen oosters tapijt is, is hoogpolig ook goed. Als je braakt, zorg dan dat je achterwaarts loopt, zodat het zo lang wordt als een blote mensenvoet.

  Hulp bieden
Als een van je mensen ergens mee bezig is en de ander doet niets, blijf dan bij degene die het druk heeft. Dit heet “helpen”. De volgende regels zijn daarop van toepassing:
1. Als je toezicht hebt bij het koken, ga dan vlak achter de linkerhiel van de kok zitten. Je bent dan zo goed als onzichtbaar en loopt de meeste kans dat ze op je stappen waarna je wordt opgepakt en getroost.
2. Ga bij degenen die een boek lezen vlak onder de kin liggen, tussen de ogen en het boek, tenzij je dwars over het boek zelf kunt gaan liggen.
3. Ga zodanig op papierwerk liggen dat je zoveel mogelijk van het werk bedekt. Doe alsof je slaapt, maar rek je af en toe uit en sla dan naar potlood of pen.
4. Als een mens de krant voor zich houdt, spring dan van achteren op de krant. Mensen vinden het enig om op die manier verrast te worden.
5. Als een mens achter de computer zit te werken, spring dan op het bureau, loop over het toetsenbord, sla naar het muispijltje op het scherm, ga dan op de schoot van je mens liggen en help met het typewerk.

  Lopen
Duik snel en zo vaak en dicht als mogelijk is voor je mens op, in het bijzonder op stoelen, wanneer ze iets in hun armen heben, in het donker en als ze ‘s morgens opstaan. Dit zal ze helpen bij hun coördinatievaardigheden.

  Bedtijd
Ga ‘s nachts altijd op je mens liggen slapen, zodat deze zich niet kan bewegen.

  Kattenbak
Als je een kattenbak gebruikt, zorg er dan voor dat je zoveel mogelijk grit schept als mogelijk is. Mensen houden er erg van om de steentjes tussen hun tenen te voelen.

  Verstoppen
Verstop je af en toe op een plaats waar de mensen je niet kunnen vinden. Kom onder geen voorwaarde te voorschijn in de volgende drie tot vier uur. Dit maakt dat de mensen in paniek raken (waar ze dol op zijn) omdat ze denken dat je bent weggelopen of weggeraakt. Als je tevoorschijn komt zullen ze je met liefde en kussen overdekken en je krijgt waarschijnlijk een tractatie.

  Tenslotte
Zorg bij iedere mogelijke gelegenheid dat je dicht bij je mens komt, speciaal zijn gezicht en presenteer hem je achterkant. Mensen zijn er dol op, dus doe het vaak. En vergeet de gasten niet.

Hier staan meer dergelijke handleidingen.

Ishoe is vandaag precies 1 jaar oud.

Hij begon als een heel klein hummeltje, amper 60 gram dat veel moeite had tegen zijn zusjes op te boksen om genoeg melk te veroveren. Volledig op eigen kracht lukte het niet en hij viel zienderogen af. Met bijvoeding ging het in het begin moeizaam, maar uiteindelijk kreeg hij de smaak te pakken en begon te groeien. Zijn ontwikkeling liep hooguit 2 dagen achter met zijn zusjes. Wat zij gisteren konden, kon hij morgen.

Het was nooit de bedoeling om hem te houden en diverse contacten waren al gelegd met fokkers die hem graag als dekkater wilden hebben. Echter dat idee begon mij steeds meer tegen te staan. Hij had er het karakter gewoon niet voor naar mijn gevoel. Ook had ik bij mijn plannen geen rekening gehouden met Jem. Jem werd steeds verliefder op Ishoe en steeds stiller wanneer Ishoe’s vertrek in onze gesprekken aan de orde kwam.

Toen de laatste fokker zich afmeldde vanwege a cute dip in his nose was de beslissing niet moeilijk meer.

Ishoe mocht hier blijven en zou gecastreerd worden zodra het nodig was. Jem was helemaal gelukkig.

En zo groeide Ishoe hier op met de nukken van zijn moeder maar ook met de haar liefde voor hem die hij zo broodnodig bleek te hebben. Zodra ze buiten zijn blikveld was, was het huilen. Onze kleine katerbaby was nog helemaal niet klaar voor de buitenwereld zonder zijn mamma!

Toen hij 4 maanden pas was, begonnen zijn hormonen op te spelen en transformeerde hij tijdelijk in een echte macho: hij kreeg beginnende katerwangen, was minder knuffelig, vertoonde sproeineigingen, ging in bed plassen en besteeg een licht krolse Zahra. Het kostte wat overredingskracht naar de dierenarts toe om hem al zo vroeg te laten castreren, maar na mijn uitleg dat het echt zo ver was en dat ik absoluut niet zat te wachten op een inteeltnestje, was ze akkoord.

Ishoe is in zijn eerste jaar opgegroeid tot een gemoedelijke, ietwat schuchtere maar dwingende kater. Hij heeft een heel ander karakter dan Zahra. Gemoedelijk omdat ik hem nog nooit kunnen betrappen op gemeen of boos zijn en op agressiviteit. Schuchter omdat hij je nog steeds niet recht in je ogen durft aan te kijken. Dwingend omdat hij al je aandacht op zijn momenten van je opeist wat niet altijd even handig is.

En hij is lang overal bang van geweest. Naar buiten op de arm? Heel hard piepen. Naar buiten aan een riempje? Zo snel mogelijk naar de deur rennen om weer naar binnen te mogen. Stofzuigen? Ishoe stuiterde als een ongeleid projectiel door de kamer. Deurbel? Ishoe verstopte zich op het meest verre plekje wat hij kon vinden.
Toch was ook erg vertederend: Wanneer Ishoe Zahra waste, bleef Zahra geduldig zitten. Het hielp haar van de wal in de sloot want na een tijdje had ze alleen maar een kletsnatte kop waar ze daarna heel veel werk aan had om alle haartjes weer netjes op hun plek te krijgen.

De ergste bangigheid is er nu wel af. Wat blijft is zijn schooier- en sloperskant. Daar ligt ons nog een grote uitdaging om dat af te leren, te wachten. Niets is veilig voor hem. Hij gaat op de vuilnisbak zitten zodat de deksel openklikt en vist al het eetbare eruit. Borden en pannen op tafel of aanrecht staan niet veilig voor hem. Propjes papier worden compleet opgekauwd, de kots van Zahra is ook erg lekker en onze spullen van pennen tot vieze sokken worden als buit naar zijn plek versleept nadat ze zorgvuldig nat en stuk gekauwd zijn. Mijn mooie glanzende slaapkamervitrage is aan stukken gescheurd, heel wat speeltjes van Jem zijn door Ishoe’s toedoen rijp voor de vuilniszak. Hij is bijvoorbeeld ook gek op elastiekjes en oorstokjes. Als hij de kans krijgt eet hij ze helemaal op. Het zal niet de laatste keer zijn geweest dat ik een elastiekje uit zijn keelgat heb getrokken of de inhoud van een volle doos oorstokjes door het hele huis heb gevonden. Zoals ik al eerder in dit weblog schreef, alles moet ik opbergen en verstoppen voor onze lieve veelvraat maar af en toe slipt er wel eens wat doorheen.

Ondertussen wordt Ishoe nog steeds groter. Groter en zwaarder! Hij weegt een kilo of 4 en meneer is nog lang niet uitgegroeid! Ondanks dat hij Zahra al ruimschoots heeft ingehaald, blijft hij denken dat hij een klein kitten is. Hij heeft nog steeds een iel piepstemmetje waar hij heel hard mee kan huilen als hij het ergens niet mee eens is. Zijn hele algemene gedrag past dan ook helemaal niet bij zijn zo stoere uiterlijk. Dit komt natuurlijk ook voor een deel door zijn vroege castratie.

We maken er wel eens grapjes over want Ishoe is niet altijd een visitekaartje voor het mannelijk geslacht in het algemeen. Zelfspotgrapjes in de trant van: ons eerste eigen (en beetje mislukt) fokje, alle begin is moeilijk, volgende keer beter etc. Grapjes zijn het en grapjes blijven het. Het is een lief manneke en we mogen trots op hem zijn!

10 november 2005. Rond die datum staat het hopelijk allemaal te gebeuren. 10 november. Nog maar een dag of 23. Zo kort eigenlijk nog. Of toch nog zo lang?

Nog maar 23 dagen grommende grauwende ruzie in huis.
Nog maar 23 dagen Ishoe van haar afplukken omdat het vechten menens aan het worden is.
Nog maar 23 dagen een klagende Zahra omdat zij het zat is.
Nog maar 23 dagen elke dag bezorgd zijn omdat ze zo slecht eet.
Nog maar 23 dagen bang zijn dat dat kleine beetje wat erin gaat, er gelijk weer uit komt.
Nog maar 23 dagen op jacht naar telkens ander voer.
Nog maar 23 dagen van elk een zak kopen.
Nog maar 23 dagen hopen dat ze dat dan wel lekker vindt.
Nog maar 23 dagen op elk leeg plekje in de kasten geopende zinloze zakken kattenvoer.
Nog maar 23 dagen een keer of 10 per dag bij haar gaan zitten met dat handje vreselijk duur voer.
Nog maar 23 dagen die keer of 10 per dag smeken of ze ajb wat wil eten. Ach, dat is nog maar ongeveer een keer of 230. Dan valt het nog wel mee.

Wat staat ons nog te wachten? Wat gebeurt er wanneer de kittens er zullen zijn? Echt van een leien dakje ging het vorige keer niet. Zeker niet in het begin. Hoe gaat Ishoe reageren? Of beter nog: hoe gaat Zahra op Ishoe reageren? Hoe gaan we dat straks doen? Zahra in de kittenkamer met kittens voor de rust en Ishoe huilend voor de dichte deur? Moet Ishoe dan weer bij ons slapen?

Ik kan me nu wel van te voren zorgen gaan zitten maken, maar we moeten eigenlijk maar zien hoe het gaat lopen. Gelukkig heb ik een echtgenoot die regelmatig ook nog wel een zinnige oplossing voor een schijnbaar hopeloos probleem weet, dus we houden gewoon de fingers crossed en wachten geduldig af.

Het gaat wat beter op het moment. Zahra eet weer wat uit zichzelf en dat is een hele opluchting. Wel kan ik merken dat ze het zat is. Ze slaapt veel en is zeer lichtgeraakt.

Ishoe vindt haar anders ruiken dus die zit constant met zijn snufferd onder haar staart. Zahra heeft daar zo genoeg van dat ze niets meer van hem moet hebben. Zodra hij ook maar in haar buurt komt, begint ze al te grommen. Ishoe ziet dat dan weer als een uitdaging om haar eens even te grazen te nemen. Het vechten is mij te heftig op het moment en ik haal ze dan ook vaak uit elkaar. Normaal gezien zou ik niet ingrijpen. Ze zijn beiden prima in staat hun mannetje (of vrouwtje) te staan, maar op deze dagen delft Zahra te vaak het onderspit en wordt ze grommend en wel, met geweld van de stoel getrokken.

Je kunt nu ook af en toe de kittens zien bewegen onder haar vel.

Voor wie het leuk vindt, hier vind je een Engelstalige pdf met de prenatale ontwikkeling van kittens. Uitleg en foto’s van week tot week. Niet echt makkelijke kost om even snel door te lezen maar wel interessant voor sommigen misschien.

Met dag 44 meet het embryo 59-94 mm en er komen haartjes. De foetus is bedekt met een fluweelachtig laagje.

Stage 20 (Periodus fetalis definitiva): 44-48 days, 59-94 mm

Beside further enlargement the hairs of the integumentum commune are now free. They give the embryo a smooth and velvety appearance. The tongue is exposed through its elongation (Fig. 20). Literature descriptions include: 70-80 mm (Ackermann, 1967), 45 days, 7 cm, testicle differentiation (Sainmont, 1906), 81-100 mm and 21.9-34.5 g, fine body hair, pigmented nose, claws (Evans and Sack, 1973; Tiedemann and Ooyen, 1978) 90 mm (Windle and Griffin, 1931), last erythroblasts in the blood (Rüsse and Sinowatz, 1991), end of the yolk sac period of haematopoiesis and the begin of it in the liver and the bone marrow (Ooyen, 1977), Jacobson’s organ developed, nasopalatal duct still closed (Wöhrmann-Repenning, 1989b), with 48 days Descemet’s membrane is distinct, the ciliary processes are increasing in number (Bernis and Wyman, 1980) primordium of the anal sac (Schwarz, 1987), 85 mm (Schnorr, 1989), cell differentiation in the hypophysis (Brahms, 1932), tactile hairs on upper lips and eyebrow, nipples ventral in their definitive position, limbs turned and claw keratinized (Günther, 1994), primary hairs free, secondary hairs in differentiation, group orientation of hairs distinct (Baker, 1974), labial gland in development (Künzel and Knospe, 1986), sulcus and fissure rhinalis, lobus piriformis and fissura sylvii are formed (Martin, 1895), 9.3 cm, mammary gland with nipples, hairs of the skin, sweat gland differentiation (Gisler, 1922), at the cranium in 94.1-95.5 mm (about 46 days), all desmocranial bones are well formed, beginning of the formation of the tentorium, basal beside cartilaginous parts also secondary bone at the basioccipitale, capsula otica and sphenoid, endotympanicum and Reichert’s cartilage are still cartilaginous, while Meckel’s cartilage and middle ear ossicles start ossification. The orbitotemporal region is elongated (Timm, 1987a, b, c, d).