Wat had ik jullie gezegd (15 augustus)? De nachten worden kouder en het is zo ver!

Vrijdagavond hoorden Tim en ik hoe er een muis ergens te pakken werd genomen. Het angstige getjilp zal ik voor altijd uit duizenden kunnen herkennen na het incident van vorig jaar. Omdat we allebei bij het open zolderraam zaten dachten we dat het buiten gebeurde en schonken we er geen aandacht meer aan.

Zaterdagavond lag ik na een vermoeiende dag even op bed bij te komen. Al snel kwam Zahra bij me, even treden op mijn buik om daarna een plekje tegen me aan te zoeken. Toch al snel stond ze weer op en ging onder het bedtafeltje krabben. Toen ik niet reageerde kwam ze weer even treden, liep naar de rand van het bed, keek achterom of ik al achter haar aankwam en ging weer krabben onder het tafeltje. Toen begon er iets te dagen bij me. Krabben doet ze alleen -in de kattenbak, -wanneer er buiten de bak een behoefte is gedaan, -wanneer er ergens kots ligt of -wanneer er iemand met poepschoenen door de kamer heeft gelopen. Welke actie was verantwoordelijk voor dit krabben?!
Ik rol voorzichtig naar de rand van het bed maar zie niets. Nu moeten jullie weten dat wij een donkere slaapkamer hebben, met zwart tapijt en het tafeltje stond ook nog eens in de schaduw van het bed. Ik rol nog wat dichterbij, hang met mijn hoofd een cm of 15 van de vloer en… daar lag hij. Nog helemaal gaaf maar dood. Een grijs huismuisje deze keer.

Met een grote prop wcpapier heb ik hem opgepakt en opgeruimd. Toch was deze nog niet zo lang dood. Hij was nog niet stijf. Tim vroeg me later nog of ik kon voelen of hij nog warm was, maar schat.. “Ik heb echt een flinke prop papier gebruikt!” Was wat we de dag ervoor gehoord hadden misschien toch hier in huis ipv buiten? En zo ja, waar is die dan gebleven? Kan het deze zijn? Jaren terug hebben wij dagenlang met onze neus sniffend over de grond van ons apartement gekropen op zoek naar wat er toch zo ontzettend stonk. Eindelijk na lang zoeken tilden we een multomap op en daar zat een half vergane muis vast in de ringen van de map. Onze toenmalige kat had hem waarschijnlijk eindeloos opgejaagd totdat ze er niet bij kon. En daar in de betrekkelijk veilige ruimte van de multomapringen heeft hij op zijn einde gewacht.

Gisteravond, Jem staat tanden te poetsen en komt met een schuimmond naar boven: “Pawwa, ik hooj weej een muisschj!” En inderdaad, Zahra en Ishoe zaten al op wacht in de gang. Tim wilde het beestje wel redden, maar kon zich de vorige keer nog heugen toen een muis in zijn doodsangst zijn tanden in Tims duim zette. De muis nu was al flink te grazen genomen door Zahra haar klauwen en hem zo naar buiten zetten met wie weet wat voor interne verwondingen, zou ook dieronvriendelijk zijn.

Helaas moet ik jullie mededelen dat het leed nog steeds niet geleden is. Het beestje heeft zich ondertussen afwisselend onder een kast of in de wasmand verschanst en ik loop zeer voorzichtig met mijn broek in mijn laarzen…