Je ziet wel eens bengalen op het dashboard van een auto rustig zitten, maar deze slaat alles. Geweldig! En dan aan het einde toch nog een opgelucht praatje met de baas. 🙂 Gelukkig geen applaus, dat scheelt weer.
PS: Jullie snappen, dit is niet mijn filmpje. 🙂

We groeien en groeien en groeien.

Flash en de kittens liggen in onze slaapkamer met de deur dicht voor de rust. Pixie heeft het moeilijk. Ze mist haar grote vriendin. Maar wanneer die grote vriendin dan weer even komt buurten, ruikt die niet meer naar haar grote vriendin. Het is grommen, grauwen en blazen. Ik heb nog niet veel katjes gehad die zo vervaarlijk kunnen kijken. En Flash de grote vriendin in kwestie? Die snapt er niets van.

Ik had verwacht dat Flash nu ze kittens heeft wel eens heel beschermend en agressief zou kunnen reageren, maar daar is geen sprake van. Uiteraard heb ik noch Zahra noch Pix bij de kittens gelaten. Die stap komt later wel. We zullen zien hoe dat dan weer gaat verlopen.

Mamma besloot haar kinderen mee te nemen naar de speeltuin. Dat klinkt leuker dan het was.

De slaapkamerdeur staat al een aantal dagen de hele dag open. Dat ging prima. Katten kwamen al dan niet grommend op bezoek maar Flash vond het wel best. Zelf kwam ze regelmatig even beneden buurten.

Vanmiddag was er een kitten weg! Flash was nergens te bekennen. Toen ik haar riep, kwam ze van boven. Samen met Jem hebben we de slaapkamer afgezocht en boven afgezocht. Niets. Boven is de kattenkamer waar iedereen graag slaapt en speelt. Deze is compleet ingericht puur en alleen voor de katjes.

We hoorden niets, we zagen niets. Ik kreeg stiekem al schrikbeelden van wat een andere fokker met een kitten had meegemaakt. Moeder die een eigen kitten van 4 weken de kop afbeet. Uiteindelijk kwam Flash kitten 2 halen en zijn we haar gevolgd. Ze ging linea recta naar de reisbench in de bench van de kattenkamer. Kitten nr 3 was ze vergeten en die zat op een gegeven moment heel zielig te piepen dat ze zo alleen was. Daarmee hebben we haar maar even geholpen, behalve dat ze Zahra tegenkwam onderweg. Ik kan je vertellen, met een kitten in je bek en dan een boze geschrokken Zahra tegenkomen is geen pretje!

Enfin, alles ligt weer. In een veel te kleine reisbench, dat dan weer wel. Maarja, zelf gekozen. Ken-ik-er-wat-an-doen. Voorlopig maar even met de kamerdeur dicht want die andere 2 snappen er niets van en zijn in staat de toegang voor Flash naar binnen te versperren omdat het ook hun kamer is. En laten we dat nou maar even niet uitlokken.

Gisteren hebben N. en ik afschuwelijk bericht gekregen van UC Davis, research University of California.
Citaat:

PK DEFICIENCY results for Valentino de Baracoa (CAT36351):

K/K – 2 copies of PK deficiency, cat is or will be affected. Severity of symptoms cannot be predicted

Onze lieve, gekke, geweldige Tino is dus PK-Def lijder en zal hieraan doodgaan. Hij is nu heel gelukkig en fit, maar zelfs castratie kan een ‘aanval’ veroorzaken die hem fataal kan worden.
We weten ons op dit moment nog niet echt geen raad met dit nieuws. Voor N. is het dubbelzuur. Tino woont bij haar. Ze kan en wil er niet aan denken dat Tino ziek wordt en veel te vroeg dood gaat. De liefste en meest zorgzame pappabengaal, het speelmaatje van Jarah, de hartsvriend van Fulani en Kawan, het surrogaatkindje van Panna, het stoeimaatje van Zinne, haar schootverwarmer, haar knuffelbeer, haar kletsmaatje…

Tot grote opluchting van N. en mij zijn de poezen die nu een nestje hebben van Tino alle drie negatief, geen PK-Def genen. De kittens zijn dus wel drager, maar geen lijder. Dragers worden NIET ziek, hebben nergens last van en zullen een normaal gezond leven hebben als ieder ander kitten. Dat is in ieder geval iets. Godzijdank is de dekking 6 weken terug met Pix (PK-Def draagster, wat ik toen ook nog niet wist) niet gelukt. Soms kan je ook een beetje mazzel hebben… ofzo…

Tino gaat nu nog meer verwend worden dan hij al was en mag de rest van zijn leven bij zijn katten-en hondenvriendjes en N. blijven wonen..

UC Davis heeft gevraagd samples op te sturen van Tino’s ouders, die minimaal drager moeten zijn en dat gaan zijn fokkers zsm doen. Van onze Tino’s kittens die dragers zouden moeten zijn, krijgen ze ook samples. Hiermee kunnen ze de DNA-test mogelijk officieel valideren voor de bengaal waardoor hopelijk nog veel meer fokkers het DNA van hun bengalen gaan laten testen. Het is wel een zure manier om aan geschiedenis mee te schrijven maar waar we kunnen helpen doen we dat natuurlijk.

PK-Def (Pyruvate kinase (PK) deficiency) heeft niets te maken met PKD (Polycystic Kidney Disease). Het is een bloedziekte, en verschijnselen worden heel vaak aangezien voor FIP. Ik durf te wedden dat er heel veel katten met het label FIP zijn gestorven terwijl het PK-Def was.

Wil je meer lezen, info over PK-Def:
Nederlandstalig
Engelstalig

Het is wel weer typisch dat dit één van mijn katjes moet overkomen. Ik heb nogal wat pech gehad met fokken. Misschien is het niet voor me weggelegd? Jaren geleden was ik één van de eerste bengalenfokkers met giardia in een kat. Nu is het helaas de normaalste zaak van de wereld. Een paar maanden geleden moest ik weer eens samen met een paar anderen de kop afbijten met T. foetus (+ weer giardia en nog een andere parasiet). Ik heb 2 katten met blaasgruis gehad, onvruchtbare katten, onvruchtbaar nageslacht, baarmoederonsteking, schijndrachten, (on)prettig gestoorde katten, een blind wordende kat, een andere kat die scheel werd, een kitten dat haar heupkop brak, een mentaal debiel (maar oh zo lief!) kitten, vergiftigde kittens door een (dom dom dom eigen fout) vergeten dood plantje, een kat die werkelijk waar alles onderpieste, alles wat ik nu nog vergeten ben te melden en nu dit weer. Een PK-Def drager èn een PK-Def lijder notabene. De eerst bekende bengaallijder in Nederland. En zoveel katten heb ik echt niet gehad hoor! En zoveel nestjes heb ik niet gefokt!

Nu is het wel zo dat hoe meer je test, hoe meer je te weten komt en hoe meer ook blijkt wat je in je katten hebt. Je kunt ook je kop in het zand steken en gewoon doorgaan. Of katten waarmee iets misgaat laten helpen, herplaatsen en er verder niet meer over nadenken. Of nest na nest fokken en alle ellende van je kittenkopers voor lief nemen. Geen testen doen, niet willen achterhalen wat een oorzaak kan zijn. Zo zit ik niet in elkaar. Ik probeer mijn best te doen, ik probeer in alle macht te achterhalen wat er misschien wel of niet fout kan zitten. De gevolgen moge duidelijk zijn.

Ik heb laatst eens uitgerekend wat ik aan katten heb weggegeven of voor een lagere prijs verkocht en wat ik zelf heb gekocht. Ik vraag geen geld voor een goed huis bij katten waar er echt wat mis is en door omstandigheden hier niet meer kunnen blijven. Van de 7 kittens hier eerder geboren, is er maar 1 normaal verkocht. 1 werd doodgeboren, een ander leefde maar een paar dagen. De rest is of voor een lagere prijs gegaan of toen ze wat ouder waren door omstandigheden weggegeven. Van de 6 gekochte katten, lijkt er nu maar 1 echt gezond. Zahra heeft een zeer lastig karakter en we hebben samen een lange weg afgelegd. Bij haar 1e nest is ze op het randje na gestorven omdat giarda nog volkomen onbekend was. Na haar 2e nest waarbij haar bevalling vreselijk was, kreeg ze een baarmoederontsteking en heb ik haar laten helpen. Ishoe uit het nest 2004 was debiel, kreeg blaasgruis en werd na jaren hier te zijn geweest ongelukkig en is gratis verhuisd. Felice uit het nest 2005 was de enige overlever van 3, maar had het karakter van haar moeder. Oftewel, niets mee te beginnen en nog onvruchtbaar ook. Ook weggegeven. Pebbles was mijn gekochte 2e fokkatje, onvruchtbaar, weggegeven en ze leeft helaas niet meer. Jazzmin, gekocht voor de fok werd scheel maar gelukkig heb ik met haar fokster een prima regeling kunnen treffen. Saphiera heb ik dan weliswaar niet gekocht maar wel heel veel geld en tijd aan besteed. Zij is ook gratis weggegaan. En dan heb ik het nog niet eens over alle medische kosten van alle katten bij elkaar puur door pech.

PK-Def is pas sinds kort testbaar voor bengalen, dus van niemand is het opzet geweest. Pixie, aangeschafte fokkat nr 4, blijkt PK-Def draagster, wel bruikbaar maar met beleid. Tino, gekochte fokkater, is PK-Def lijder en niet meer bruikbaar. Zijn kittens zijn allemaal dragers. In principe ook bruikbaar als fokkat maar weer met beleid. En vind maar eens de juiste personen dan.

Ik vind het niet grappig meer! Ik ga me nog maar eens beraden. Ik wil marble fokken. Voor marble fokken heb je marble ouders nodig. Ik heb geen (bruikbare) marble kater meer. Er zijn naar mijn weten geen geschikte marble katers voor buitendekkingen beschikbaar. Ik kan voor een spotted buitendekking (hoppa, weer “kassa” inclusief de mogelijk opgelegde voorwaarden voor het nageslacht!) gaan met een marble dragende kater. Ze zijn niet talrijk, maar ze zijn er wel. En zijn ze wel PK-Def vrij? Zijn ze HCM gescreened? Dragen ze niet ook T. foetus met zich mee? En dan nog heb ik weer geen volledig marble nest. Nog afgezien van het feit dat je bij zo’n spotted kater vaak maar moet afwachten hoe zijn marble genen qua patroon vererven. Ik wilde een eigen marble kater zonder opgelegde voorwaarden voor zijn nageslacht. Ik wilde zelf kunnen besluiten wat ik met zijn kittens doe. Ik wilde een kater waarmee ik zelf buitendekkingen kon gaan geven aan in mijn ogen daarvoor geschikte poezen. Niet om daar zo veel geld aan te verdienen, maar om de genenpoel en de marblepoel te verbreden. Om een weloverdacht aandeel in de juiste marble fokkerij te kunnen betekenen. Om hier in Nederland eens te laten zien wat marble fokken is i.p.v. de marbles die nu per ongeluk geboren worden bij spotted fokkers met marble dragers. Selecteren op patroon, op type indien mogelijk, op gezondheid en gewoon retemooie marble katten fokken.

En wat had ik een mazzel dat ik N. leerde kennen en zij mijn passie deelde. Dat we samen het eens waren over gezondheidstesten, ideeën over de manier van een open kater zo gelukkig mogelijk houden, dat we konden bomen over wat we wel en wat niet wilden. Wat een mazzel dat we samen een kater konden aanschaffen die bij haar mocht wonen. Mijn rug kan geen extra schoonmaakwerk aan dat een open kater met zich meebrengt. Is het nu echt zo veel wat ik wil, wat ik vraag en welke eisen ik stel? Is het nu echt zo dat het alleen maar zo moeilijk kan gaan? Moet ik nu weer mijn kop in de wind gooien en doormodderen?

Wat ik al zei: Ik vind het niet grappig meer! Ik ga me nog maar eens beraden. De lol is eigenlijk wel weer behoorlijk af. Laten we hopen dat na een boel nachtjes slapen ik er wellicht toch weer anders over na kan denken en wat minder cynisch ben.

Het is altijd hetzelfde. Ik moet wat doen en denk: “Ik eerst ga nog even bij de kittens kijken”. Vervolgens zit ik er gewoon weer dik een uur alleen maar te kijken met een grote glimlach op mijn gezicht. Een fotobom (© N.) zegt meer dan woorden :

Vandaag is het hele grut, na een paar dagen in de bench beneden te zijn geweest, door Flash achter de bank verhuisd. Dat is natuurlijk veel veiliger dan een speciaal ingerichte bench waar je als mamma in en uit kan lopen.
Achter de bank blijft het natuurlijk niet. Het waggelt alle kanten op, doet pogingen tot rennen, en leert dat niet alle katjes zo lief als mamma zijn. Vooral niet als ze vervaarlijk naar je grommen.