Mufasa en Jackson: Waarom bengalen niet zonder vriendje kunnen!

Ik heb dit stukje uit de serie My Cat from Hell online gezet voor alle mensen die het bengalenvirus hebben. Bengalen zijn geen makkelijke katten. Bengalen hebben uitdaging nodig. Bengalen hebben begeleiding nodig. Maar het allerbelangrijkste: bengalen hebben een (bengalen)vriendje nodig om hun dagelijke energie kwijt te kunnen. Jackson zorgde ervoor dat Mufasa uitdaging en begeleiding kreeg. Om het af te maken had ik graag gezien dat hij een vriendje voor Mufasa had voorgesteld.

Dit is de reden waarom ik nooit kittens heb verkocht naar een thuis waar ze enige kat zouden zijn. Ik heb wel een paar “probleembengalen” in een thuis geplaatst waar ze alleen zouden blijven. Maar pas na zeer zorgvuldig observeren, de kat van gort tot haver kennen en eindeloos overleg met de nieuwe eigenaren. Zowel Ishoe als Saphiera konden wegens diverse redenen niet meer samen met een andere kat. Een bengaalkitten zonder passend actief vriendje is i.m.o. zielig en vragen om o.a. onderstaande gedragsproblemen op de lange duur.

Zelf alle afleveringen gratis en zonder downloads bekijken? Dat kan via dit logje.

We zijn nu een flink aantal maanden verder. Een flink aantal maanden na de definitieve uitslag allergie, de beslissing te stoppen en de castraties. Ik merk dat er rust is gekomen. Rust in de katjes onderling, rust in huis en vooral rust in mijn hoofd.

Ik heb me de afgelopen tijd zitten verbazen over het feit dat alles zo gezellig samen leeft. De realisatie dat ik in de voorbije catteryjaren telkens zoveel grenzen heb verlegd, zoveel gepikt heb, is flink ingeslagen. Piesen, sproeien, gillende hormonen, ruzies, stress en onrust. Telkens heb ik blijkbaar grenzen verlegd en verlegd totdat ik gewoon vergeten was hoe het ook kon zijn.

In september lagen tot mijn grote verbazing Pixie en Flash weer samen in een mandje. Dit was niet meer gebeurd sinds Flash haar kittens had in april 2011. Dat is 1.5 jaar! Jut en Jul waren weer terug! In de gekke uurtjes werden ze ook weer “Thelma and Louise”, “the gruesome twosome” van vroeger toen ze als 2 hele dikke onafscheidelijke vriendinnen samen opgroeiden. Wat een verademing.

Ik merk dat ik veel minder interesse heb alles bij te houden. Het bengalenforum gaat voor een groot deel aan me voorbij, FB bengalenfokkers heb ik er voor een overgroot deel uitgegooid. Mijn eigen HCM positief- en EQ- lijst houd ik niet meer bij. Wanneer ik heel af en toe weer eens op Marktplaats gluur en de rutbengalen zie, de kruisingen, de ellende die daar aangeboden wordt, denk ik: “Jullie doen maar. Ik hoor er niet meer bij”. Ik verneem af en toe over nestjes bij bevriende fokkers waar soms het weer zo fout gaat, keizersnedes, zieke kittens, dode kittens, angst, ongerustheid en heel veel stress en verdriet. Ik vind het naar voor deze fokkers maar ben me ervan bewust dat ik daar ook niet meer bang voor hoef te zijn.

Natuurlijk mis ik het kleine grut, de vertedering, het zien groeien en ontwikkelen van die kleine karaktertjes. Natuurlijk mis ik de gezonde spanning bij een aankomend nest. Maar toch, deze rust in mijn koppie is me meer dan welkom! Het heeft blijkbaar zo moeten zijn…

Wat overigens niet wil zeggen dat ik nu een stel gezapige katten thuis heb. Het blijven wel bengalen natuurlijk! 🙂

Een hondenspeeltje. Een naadje losgemaakt, paar theelepeltjes kattenkruid erin, goed dichtnaaien en…
3 volmaakt gelukkige katjes!

Spiegelbeeld spiegelbeeld
Ben jij mij
Die mijn mandje deelt
Van voren en van opzij?

I spy I spy
with my little eye

“Wutyameen dis iz not for uz??”

Fijne Kerstdagen en een gelukkig 2013

Click op foto voor grotere versie.