311 Snel, efficiënt en pijnloos

Als voorbeeld hoe makkelijk het elke avond gaat, heb ik het opgenomen. De stukjes van het naar de bench brengen zijn er uit geknipt, zinloos. Maar let op de klok hoe snel we klaar zijn. En hoe heerlijk de dwangbuis werkt. Wat een opluchting. Volgorde: Flash, Pixie, Zahra. Ik draag handschoenen. Verplicht bij Ronidazol. En ik blijf maar suf babbelen. Ter geruststelling voor de katten en ook wel een beetje voor mezelf. Het woordje -klaar!- kennen ze ondertussen alle 3 heel erg goed.
Met Zahra ziet het er beetje naar uit misschien, maar geloof me dit is zo veel minder belastend voor haar. Snel, efficiënt en pijnloos.
Enne oja, ik zie nu pas dat mijn spijkerbroek wel erg om mijn bibsie slobbert.

313 Saphiera jan 2011

Vandaag nog even bij Saphiera geweest. De bench kon terug. Ze kende ons nog maar was wel wat in de war of ze weer mee moest of niet. Vragend bleef ze Jorien aankijken die haar met succes geruststelde. Zeg nou zelf, beter kan toch niet?

314 Flash Splash

Van een lieve vriendin (3x raden wie) kregen de katjes een waterfontein. Tot mijn schaamte moet ik bekennen dat ik een Flash heb. Een Flash die alles sloopt en alles te leuk vindt. Wat ik niet allemaal al heb moeten wegdoen of aanpassen sinds zij in huis is. Het is ongelooflijk. En we waren al jaren redelijk bengaalproof voor ze kwam.

Ik liet de fontein 2 minuten alleen met Flash. Toen ik weer terugkwam bromde de fontein. Het water was er uit! De pomp liep droog! En oh eh.. mijn keukenvloer had een liter of 4 water te verwerken gekregen…

Dit is wat er gebeurde toen ik de fontein nogmaals vulde, deze keer voorbereid met handdoek en daarna dienblad eronder:

Misschien leert ze nog wat van Pixie. Die spettert alleen maar, zoals het hoort. En oja, het was de bedoeling dat ze er uit drinken toch? Zucht.

315 Flash haar verrassing

Voor degenen die het gemist hebben. Tino is een tijdje hier geweest. Het was de bedoeling dat hij langer zou blijven maar de arme jongen kwijnde weg van heimwee.

Die Tino!!!! De ‘ouwe’ snoeperd!

3 weken geleden was ik tijdelijk Flash kwijt. Ik had Tino in zijn kamer eten gegeven en geknuft. Ik trek de deur weer achter me dicht. Niets aan de hand. Maar toen… een uurtje of 2 later, realiseerde ik me dat het wel opeens verdacht stil was in huis. Waar was Flash? Zoeken zoeken zoeken. Even bij Tino kijken… Eh, waar was Tino? Normaal gezien kwam hij altijd op me af blij met wat extra aandacht.

Neeeeeeeeeee!!!!! Daar was Tino, daar was Flash! De een op de ander! Maar Flash was nog helemaal nooit krols geweest? Maar Flash vertoonde nu toch ook nog geen krolsheid? Nou, 2 dagen later wel! Toen begon ze met roepen hoor.

De HCM screen heb ik als een haas geregeld want na de gebeurtenis bij N. wist ik dat dit wel eens serieus kon zijn. Flash is erg van karakter veranderd in de afgelopen 3 weken en het was me al snel duidelijk dat het niet alleen serieus kon zijn maar het waarschijnlijk ook gewoon zo is.

Oordeel zelf:

Mijn buikgevoel zegt me dat dit geen opkomende volgende krolsheid is…
Tegen de tijd dat de kittens komen, zal ze een jaar zijn. Iets te vroeg naar mijn streven maar enfin… het komt wel goed.

En Pix? Die gaat krolsheid in krolsheid uit op het moment. Ik kijk het even aan met haar, maar niet te lang. Deze uitputtingsslag wil ik haar niet nog maanden aan doen…

318 Nest 2011

Om een uur of 2 gistermiddag begon Flash heel voorzichtig met de aankomende bevalling. Ik zat net met Jem zijn Duits te doen. We hadden nog minimaal 2 uur Duitse woordjes voor de boeg en een megaproefwerk de volgende dag, dus Jem kreeg het beetje benauwd. “Ja maar, moet je dan niet Flash naar boven brengen? Moet je dan naar de slaapkamer met haar?” Nee hoor. Dat hoefde nog niet. 🙂

Om een uur of 5 werd het serieuzer en ben ik met haar naar boven vertrokken. Op mijn bed heeft ze tot een uur of 9 behoorlijke weeën gehad. Rond die tijd kwam ons huis weer tot leven, er werd gekookt, heen en weer gedrenteld door andere katten en Flash besloot dat het genoeg was. Ze stopte gewoon. Rond 12 uur ‘s nachts maakte ik me op voor een wellicht lange nacht. Het huis was weer in rust. Tim kwam me instoppen maar dat was niet nodig. De dozen, de werpkist, de mandjes allemaal voor niets. Flash koos de wasmand en kreeg persweeën. Het eerste kitten lag er een uur later zonder dat ik het geboren heb zien worden. Ik zat er wel bij maar Flash lag er helemaal overheen gebogen. Nummer 2 idem. Alleen nummer 3 heb ik geboren zien worden. Alle 3 binnen een half uur.

Een vlekkeloze bevalling met geboortegewichten van 94, 96 en 98 gram. Ik vermoed 2 katers en 1 poes. Maar dat was van alleen heel snel spieken in het halfdonker.

Een paar foto’s zet ik hier. Betere zullen nog wel volgen. Voorlopig mag ik alleen kijken en verder niets van mamma.