Het gebeurt me nog wel eens dat ik foto’s van mijn camera afhaal en opeens een serie kattenfoto’s zie die ik niet geschoten heb. Alsof er klein een kaboutertje in huis stiekem in de weer is geweest met mijn camera. En het gebeurt steeds vaker dat deze foto’s gewoon bruikbaar zijn. Volgens mij heet dit kaboutertje Jem, is hij niet zo heel klein meer en steekt hij steeds meer op van de aanwijzingen van zijn moeder.

Al eerder schreef ik dat Zahra behoorlijk aan het uitdijen is sinds ze gesteriliseerd is. Ishoe daarentegen werd steeds magerder. Dit was niet alleen een kwestie van Zahra die al zijn eten ook opat. Er was meer aan de hand.

Ik heb een handje gewoon voer gepakt en dat aan Ishoe aangeboden. Ishoe viel er echt op aan. Toen begon me wat te dagen. Hij vindt het blaasvoer dus echt niet meer lekker en lijdt liever honger dan er genoeg van te eten. Maar gewoon voer voor hem is vragen om nieuwe blaasproblemen. Ik heb de dierenarts geraadpleegd en godzijdank hebben ze tegenwoordig meer keuze in blaasvoer dan 1.5 jaar geleden. Royal Canin lust Ishoe niet, Trofet lust hij nu ook niet meer. Hill’s to the rescue. Deze firma heeft geen proefzakjes want ze claimen dat iedere kat het lust. Dus gewapend met de kleinste 5 kilo zak (44 Eurootjes! *shock*) en wat vleesproefjes van diverse merken kwam ik weer thuis.

Gelijk tijd voor grove actie. Zahra op afvaldieet, Ishoe op aankomdieet. Ieder hun eigen dieet en hun eigen merk. Apart voeren dus. Dit is dan gelijk een goede training voor in de toekomst als er een kitten wie je dus echt geen blaasvoer mag voorzetten, bijkomt. Zahra en Ishoe in een aparte ruimte voeren, werkt voor geen meter. Of er staat er 1 alleen maar te piepen en de ander komt poolshoogte wat er toch aan de andere kant van de deur te piepen valt. Of er staat er 1 te eten en de ander is zo overstuur dat hij alleen is, dat hij vergeet te eten.

Nu sta ik dus een keer of 6 per dag als scheidsrechter in de keuken, met aan de ene kant Zahra en aan de andere kant Ishoe. Ieder met een eigen bakje met daarin eigen voer. Het gras is altijd groener aan de andere kant. Zodra er 1 aanstalten maakt naar de overkant te vertrekken, grijp ik in en zet met liefdevolle maar ferme hand de kat weer bij het eigen bakje. Als ze beiden een beetje gewend zijn aan het feit dat de bakjes dus echt opgeborgen worden wanneer ze klaar zijn met eten, hoop ik dat ik de 6 keer per dag geleidelijk naar 2 keer kan terugbrengen.

Voor Zahra bouw ik haar dagelijkse hoeveelheid langzaam af. Sinds ze minder te eten krijgt, is ze actiever. Het mes snijdt voor haar aan 2 kanten. We hopen binnenkort weer wat minder Zahra en wat meer Ishoe te hebben!

Sneller dan verwacht hebben we haar gevonden! Ons volgende marble fokpoesje. Ik heb de eer aan jullie allemaal voor te stellen:

Op deze tijdelijke pagina staan nog meer foto’s van haar, maar wat is ze moeilijk te fotograferen. Ze lijkt op alle foto’s grijzer dan ze werkelijk is. Op de foto’s van de fokkers maar ook op de foto’s die ik maakte. Ze is ook nog eens in haar fuzzies. Tijdens deze periode krijgen de kittens tijdelijk een langere vacht en wordt de tekening minder duidelijk.

Ik heb gewikt en gewogen. Sparble is niet het patroon wat ik in eerste instantie voor ogen had. Maar hoe langer ik naar de foto’s keek, hoe meer ik zag, hoe mooier ze werd. Het mailcontact met de fokkers was hartelijk, uitvoerig, begrijpend en vol geduld. Er werden extra foto’s voor me gemaakt. Ik heb lang aan de telefoon met de fokster gezeten. Gisteren zijn we dan op bezoek geweest en het voelde gelijk goed. Ze was nog veel mooier dan ik op de foto’s kon zien. Haar karakter is, voor zover ik het kan inschatten, precies wat ik zoek. Ik heb met 2 zeer verschillende kattenkarakters rekening te houden. Zahra dominant en redelijk op zichzelf. Ishoe zeer aanhankelijk, goede lobbes en een beetje angstig. Kina is ondernemend, niet angstig maar wel voorzichtig. Ze kwam lekker tussen Tim en mij inzitten. Het gezin waarin Kina nu opgroeit is druk en vol liefde. 4 kids die de kittens als baby’s af en aan sjouwen. 2 volwassenen die precies weten wat en wie ze voor hun kittens willen. En dan zien de fokkers het ook nog met ons zitten. Beter kan ik het niet krijgen!

Dat is wel even wat anders dan jezelf op een wachtlijst laten zetten met het storten van een fikse aanbetaling terwijl je kitten nog niet eens verwekt, laat staan geboren, is.

Nu is het dan wachten. Ze gaat eerst nog eind januari naar de show in Utrecht en daarna is het dan zover! We beginnen hier met de dagen af te tellen.

Mailtje van de fokster van onze toekomstige Kina:

Hallo Ilona

Groetjes A**