Kitten 2 net geboren en nog wat nat want een kattentong doet het altijd beter dan een doekje van hier. Zahra had er geen tijd voor. Onderstaande foto’s zijn van kitten 2.

Kitten 2, tijdelijk Ieniemienie Friemelaar genoemd, doet het goed! We juichen nog niet, maar ik wil jullie toch laten weten dat hij levendig is, zelf drinkt en beetje bij beetje aankomt!

3 foto’s van Jem en de laatste gemaakt door Jem:

Toen kitten 1 geboren werd was dat overduidelijk een katertje. Toen kitten 2, onze huidige Friemelaar, geboren werd dacht ik eerst aan een poesje maar de dierenarts maakte er een waarschijnlijke kater van. Toen kitten 3 geboren werd, was dat overduidelijk een poesje.
Toen ik nog kon vergelijken heb ik de ‘heren’ zo veel mogelijk met rust gelaten. Ik moest kitten 1 al zo vaak pesten met de voeding. Nu kan ik niet meer vergelijken en ik begin te twijfelen. De ene dag denk ik: “Ja, je bent een katertje.” (foto 1) De andere dag: “Mmmm, het heeft ook wel wat poesjeachtigs!”(foto 2) Het is zo moeilijk te zien soms. En deze foto’s zijn vlak na elkaar geschoten!
Wie het weet mag het zeggen!
PS ik kreeg net de mail van Kirsten van Lopend Vuur… “we denken aan een….”
Morgen geef ik jullie webloglezers de uitslag hier! (Flauw he?)

Friemelaar Pardon, Friemelienke gaat als een speer! Ze komt geweldig aan. Ze inderdaad! Het is toch een meiske! Ik moet gewoon op mijn eigen eerste oordeel vertrouwen. Ik ging zo twijfelen de afgelopen dagen. Was het echt wel een kater zoals da me zei? Mijn eerste blik op haar vlak na de geboorte zei me ‘een poesje’. Na een paar dagen gluren haalde ik de foto’s van het vorige nest erbij. Toen ging ik nog meer twijfelen. Wilde ik misschien er toch te graag een poesje in zien? Maar de poesjes van het vorige nest hadden toen allemaal ongeveer hetzelfde als wat ik bij deze zie. Er zit wel iets wat je als balletjes kan bestempelen maar gek genoeg had Ishoe dat niet en de meiden toen wel! En het rondje heeft ook wel iets gleufjesachtig en zit toch verdacht dicht op de anus. Ik heb nu echter geen vergelijkingsmateriaal dus ik heb Kirsten en Michael de foto’s gemailed met de vraag wat zij zagen.
Mocht ze nu niet meer van geslacht ‘wisselen’ dan moet het raar lopen wanneer ik haar niet houd. Ik wil dolgraag de lijn van Zahra doorzetten en die mogelijkheid ligt nu weer helemaal open.

Ik moet behoorlijk wat denkbeelden bijstellen. Had ik eerst nog het beeld van een makkelijk bevalling, een heerlijk friemelend nest van veel kittenpootjes, een tijdje daarna een complete gebroederlijke familie met Ishoe als pleegoom en Zahra die daar dankbaar gebruik van maakte…. Alles kan overboord. De bevalling was alles behalve gemakkelijk, het friemelende nest friemelt wel maar is qua pootjes blijven steken op 4. En Ishoe als goedmoedige pleegoom?
De eerste kennismaking tussen Ishoe en Friemelienke verliep op zijn zachts gezegd niet voorbeeldig. Misschien was het nog te vroeg, misschien snapte Ishoe het niet. In ieder geval, hij gromde toen hij een piepje hoorde, Zahra reageerde daarop door hem aan te vallen. Gelukkig joeg ze hem de gang in en kon ik de kittenkamerdeur snel achter me dicht trekken. Ik ben er tussen gesprongen en heb ze, met gevaar voor eigen huid en haar, uit elkaar getrokken. Zahra was in staat Ishoe te verscheuren. Achteraf wel logisch. Zahra heeft nu eenmaal haar eigen aparte temperament.
Zo doen we het dus niet meer. Voorlopig blijven Zahra en kleintje in de kittenkamer met de deur dicht. Ik moet er niet aan denken dat Ishoe Friemelienke voor een muis of iets dergelijks aanziet. Ik blijf netjes elke paar uur een verse warme kruik aandragen en de verwarming blijft dag en nacht aan. Zahra ligt nl. nog wel eens ergens anders met 1 wakend oog en oor op een slapend friemelend Friemelienke die dan lekker op de kruik gaat liggen.
Gisteren ging de hernieuwde kennismaking tussen Zahra en Ishoe samen in de badkamer beiden drinkend uit de kraan, veel beter. De kittenkamer was dicht en wij stonden beiden klaar om in te grijpen. Maar er werden wat lieve begroetingen aan elkaar uitgedeeld en het spetterende water was een goede gebroederlijke dorstlesser.
Binnenkort zullen we heel voorzichtig, met Friemelienke in een dichte bench, Ishoe opnieuw met haar confronteren. Wanneer? Dat weet ik nog niet. Waarschijnlijk pas een aantal dagen nadat ik denk dat het wel al kan. We moeten voorzichtig zijn, heel voorzichtig..

Zo’n klein poesje nog en al zo veel namen; Friemelaar, Friemelienke. Maar nu dan haar definitieve naam.
Mag ik jullie allemaal voorstellen aan Felice.

Van het Latijnse Felix; ‘vruchtbaar, gelukkig, geluk brengend’
Het leuke is dat deze naam zowel voor het vrouwelijk als ook voor het mannelijk geslacht gebruikt kan worden. Haar officiële naam voor de stamboom wordt dan Ifness Felice.

Begonnen met 66 gram en kijk haar nu!

Heel voorzichtig ben ik begonnen met Felice aan Ishoe te introduceren. Hij hoort haar natuurlijk wel al 2 weken piepen achter een gesloten deur, dus helemaal als een verrassing komt het niet voor hem. Eerst heb ik Felice in het holletje van mijn hals meegenomen naar de gang, terwijl Zahra haar favoriete vleeshapje kreeg voorgeschoteld. De eerste paar minuten na het krijgen van deze lekkernij heeft Zahra zelfs geen oog voor Felice, hoe hard ze ook piept.
Ishoe hoopte ook vlees te krijgen, maar dat moest nog even wachten. Hij keek me aan, keek naar de wriemelende piepende vachtje bij mijn hals en…. dook als een geslagen hondje weg! Of hij de aanvaring met Zahra nog niet is vergeten of dat hij echt bang is voor Felice werd niet helemaal duidelijk. Dat was stap 1.
Vandaag zette ik de kittenkamerdeur op een kiertje en ging bij Felice zitten. Zahra spurtte weg, blij dat ze even uit de kamer mocht. Even later kwam ze gevolgd door Ishoe de kittenkamer weer binnen. De verleiding van de speciale overheerlijke dure brokjes die Ishoe niet krijgt maar voor Zahra klaarstonden, was Ishoe te groot. Naast de kittendoos hebben ze samen een hapje gegeten en Felice haar gepiep werd door Ishoe genegeerd. Dat was stap 2.
Morgen gaan we naar stap 3. Wat die inhoudt? Geen idee nog!

Pieeeeep!

Stap 3 voltrok zich onverwacht vanavond:

‘Kom laat ik nog eens kijken in de lekkere warme kamer met al die overheerlijke brokjes die niet voor mij zijn. De deur staat op een kier en mamma-niet-zo-lief-meer-voor-me is in geen velden of wegen te zien. Het ruikt er wel raar, daar in die warme kamer, maar die brokjes lonken hoor. Mjammie, lekker zeg. Oh, he verdorie nog aan toe! Weer dat gepiep uit die doos. Nou laat ik dan maar eens een kijkje over de rand wagen, die brokjes lopen niet weg. Alhoewel? Nee, eerst nog een lekker bekkie brokjes kauwen. Ja werkelijk waar heerlijk! Heeft mamma die expres voor mij laten staan? Dat is dan wel weer lief van haar. Nog een hapje? Nou nee. Vooruit, wat zit er in de doos? Mijn bazinnetje zit erbij, wat kan me gebeuren? Als ik nu eens met mijn voorpootjes op de rand ga staan, kan ik mooi er over heen kijken. Ik kijk en ik kijk. Ik zie eerst een halve neergeklapte deksel, daar moet ik niet zijn geloof ik. Ik kijk in de doos nu. Ik zie doeken. Ik zie een lekker zacht kussentje. Ik zie iets bols wat me lekker warm lijkt, gewikkeld in een kussensloop. Ik zie wat bovenop dat warme ding. Wat zit er nu toch bovenop? Oh, het beweegt. Oh, het beweegt en het piept! Het beweegt en het piept en het stinkt eigenlijk ook best wel….. Het beweegt en het piept en het stinkt?? Waaaat???


SSSSSSSSSSSHHHHHHHHHHT!

Waarom pakt mijn bazinnetje me nu zo boos en pijnlijk in mijn nekvel? Mag ik even mijn eigen huis verdedigen tegen deze enge zeer gevaarlijke piepende stinkende indringer ja?’