Daar zijn ze dan. Na een zeer zware nacht zijn er op 1 december in de vroege ochtend 5 kittens geboren. Tims droom is uitgekomen. Helaas was de 1e dood. Pix heeft het erg moeilijk gehad en alles moest in het stikdonker gebeuren of ze schoot volledig in de paniek. Ze heeft fleecedekentjes verscheurd en een gat in de zeer stevige doos gebeten en gekrabt. Pas toen ik het licht uitdeed, werd ze rustiger. De hele nacht heb ik liggen luisteren zonder me te bewegen.

Om een uur of half 6 hoorde ik eindelijk gepiep. Helaas was er toen al net daarvoor in stilte een dood poesje geboren. Het gepiep kwam van kitten nr 2 dat nog maar half geboren was. Met een zaklampje in mijn mond geklemd heb ik Pixie kunnen helpen met deze en de volgende. Om half 8 moest Jem naar school en zijn we samen nog even wezen gluren naar 2 levendige spotted kittens. Om 8 uur toen ik terug boven kwam, lagen er opeens nog 2 marbles bij. Van alles en ieder 1 is de stand. Marble poes, marble kater, spotted poes, spotted kater. Maar ik mag er nog niet goed bij dus het was snel spieken onder de staartjes toen ze lagen te pitten.

Het overleden kitten was een spotted poesje. Puntgaaf en ze heeft nooit geademd. Ik vermoed dat ze in het geboortekanaal al is overleden. Pix haar allerallereerste kitten. Een dood kitten geeft niet mee met de geboorte. Dat maakt de uitdrijving extra zwaar.

Gelukkig is ondertussen Pixie weer bijgetrokken. Ze is erg content met zichzelf en met haar kroost.

Wat hormonen allemaal wel niet kunnen doen. Was Pixie 3 maanden lang niet te genieten toen Flash haar kittens had, zo anders is het nu. Pixie is een heppie de peppie moedertje dat het allemaal zal boeien wat er om haar heen gebeurt.

Wanneer ze even beneden de benen komt strekken, schieten de anderen in de stress. Pixie ruikt vreemd en dat is niet OK. Zahra schrok de eerste keer zo erg dat ze gelijk de hele kamer onderkotste. Al grommend en blazend wordt het vreemd ruikende moedertje met blubberbuikje van een veilige afstand besnuft. Pix kijkt ze verbouwereerd aan: “Zeg, doe even normaal! Ik ben het, Pixie!” Om vervolgens al schouderophalend (bij wijze van spreken dan) eens even lekker gebruik te maken van de kattenbak. De bakken op diverse plekken in mijn slaapkamer, waar ze met haar kittens ligt, worden niet gebruikt. Nestvervuiling? In ieder geval, de 7 (!) blikjes almo nature van dag 1, zijn keurig omgezet in een iets andere vorm van met name nog steeds zeer veel formaat. Achteraf ben ik wel blij dat dat niet in mijn slaapkamer is gedeponeerd.

Flash komt regelmatig even in de slaapkamer neuzen. Een beetje brommerig, een beetje voorzichtig want alles stinkt natuurlijk naar onbekende kittens. Pixie blijft rustig liggen en mekkert wat naar Flash. Vooralsnog gaat het boven verwachting!

5 minuutjes of niets en alles uit het leven van kittens van 13 dagen.

Meer filmpjes op Ifness Bengal Cattery youtube.

2 weken oud. Van alles 1:

Elo marble katertje
Era spotted poesje
Eto spotted katertje 

Esa marble poesje

De kleintjes zijn naar beneden verhuisd. In de bench staat het nesttentje waar ze zich het allerveiligst voelen en gevoed worden. De bench staat open zodat Pixie in en uit kan springen over het plexiglas plaatje. Het viertal kan nu de bench nog niet uit, maar kan wel buiten het tentje scharrelen. Flash komt af en toe even buurten. Als er wat piept is ze er niet zeker van of ze wat moet doen, maar een kleintje wassen zit er dan wel in.

De karakters beginnen nu ook wat duidelijker te worden. Wanneer je voor de bench gaat zitten, komen ze allemaal je enthousiast begroeten. Even kroelen vinden ze heerlijk. Een buikje kietelen, een kinnetje kriebelen, een pootje op je hand. Het maakt niet uit. Als ze maar aangeraakt worden en wat individuele aandacht krijgen. Ook het voorzichtig optillen vinden ze al elke dag minder eng.

Esa, het marble poesje. Haantje de voorste met alles. Het eerst uit het tentje, ontdekt tot nu toe alles als eerste. Kan ook het hardst piepen om niets. Als ze iets nieuws ontdekt moet iedereen het horen.

Era, het spotted poesje. Volgt Esa al snel. Ze kan je zo lief vragend aankijken of gewoon zitten kijken naar wat de anderen doen. Om dan toch maar te besluiten mee te gaan doen.

Eto, het spotted katertje. Eerst wat voorzichtig maar komt nu helemaal los. Begint als een motortje te spinnen als je hem aait. Is in voor een potje stoeien met je hand. Bijt en likt tegelijkertijd zachtjes je vingers.

Elo, het marble katertje. Heeft wat aanmoediging nodig maar dan is het ook helemaal goed. Laat gedwee alles toe zolang ik het maar niet te gek maak. Vindt de diverse speeltjes zeer interessant. Is wel vaak de eerste die terug in het tentje kruipt.

Over een paar weken nog maar eens kijken of deze voorzichtige karakterinschatting doorzet of toch nog hier en daar wat verandert.

Vergeet vooral niet regelmatig op mijn youtube-kanaal te kijken voor alle filmpjes van de kleintjes. Of abonneer je, zodat je regelmatig updates krijgt.

Gebaseerd op de youtube-hit “Surprised Kitty“. Een schattig fimpje maar iets minder schattig als je je realiseert dat het kitten elke keer wat schrikt. Die van mij schrikken niet of ze willen niet schrikken. Ze vinden het alleen maar leuk of denken: “Weet je wat, ik ga wat anders doen als je het niet erg vindt.”

Ik heb erg veel lol gehad het te proberen in ieder geval. Als je goed luistert hoor je me zeggen: “Deze doet het niet.” En Jem heel droog: “Ze doen het allemaal niet.”

Vorige week hebben de spotjes een toekomstig huis gevonden. Gisteren zijn ook de 2 marbletjes verkocht. Zo fijn, ze gaan allemaal 2 aan 2. De spotjes samen en de marbletjes samen. Precies de combi’s die hier toch het vaakst in elkaar verstrengeld liggen of elkaars bijtbaarheid testen. 🙂 Ik denk dat het weer gelukt is geweldige thuizen voor ze te vinden. Piece of cake deze keer.

Een gewone gemiddelde middag op de bank. Even proberen te relaxen. Met de nadruk op -proberen-.

Zo hoort het karakter van bengalenkittens te zijn. Ga jij op bezoek bij een fokker en jouw mogelijk toekomstige kitten van een week of 6 of ouder, is niet zoals deze (behalve wanneer ze liggen te slapen), koop het niet! Bengalenkittens horen niet schuw, teruggetrokken, lusteloos of bang van je te zijn. Liggen ze te slapen en zijn ze niet wakker te krijgen, ga dan nog een keer terug.

Het eerste dierenartsbezoek: Het ging prima. Stelletje kanjers!

Met kittentas vol dekentjes, een kruikje en 4 kittens heb ik Jem (zoonlief) en een vriendje met kittens voor de deur bij de dierenarts afgezet. Daarna ben ik pas gaan parkeren. Terugweg idem. Zo min mogelijk kou voor die kleintjes. -7 C graden en dan voor het eerst naar buiten is geen grapje! Ze zijn lichamelijk helemaal nagekeken, nageluisterd en goedgekeurd. Enting erin, chip erin. Daarna de hele middag de stress eraf geslapen.

Behalve Esa natuurlijk, die heeft met mij een serie op mijn laptop gekeken. Zittend op mijn borst (ik lag op de bank met laptop tegen mijn gebogen bovenbenen) pontificaal voor mijn beeld. Machtig interessant vond ze het. Ze heeft nog een paar aparte toetsencombinaties weten te maken. Uiteindelijk heeft ook zij nog wat geslapen. Daarna heeft iedereen goed gegeten. Ik heb extra opgelet dat iedereen echt at.

Vandaag is het leed van gisteren helemaal geleden. Ze maken als vanouds het huis weer onveilig. Af en toe afgeleid door het uitzicht van buiten met dwarrelende sneeuwvlokken. “Wat dwarrelt daar nou? Kan je dat pakken? Nee? OK! Dan niet! Dan ga ik wat anders doen!“

De foto’s van gisteren: