Op een zonnige vrijdagmiddag, met een fles rosé onder ons beider handbereik, is het N. gelukt de prachtige glitter die bengalen kunnen hebben, vast te leggen. In dit geval bij Zahra en bij Saphiera.

Zoals sommigen van jullie al weten, hebben Cis en ik de samenwerking wat verder uitgebreid. Zij een kat van mij, ik een kat van haar. Ik ga hier overigens geen gewoonte van maken! 😉 Het zal een flinke klus worden weer. En vermoedelijk heel anders dan bij Saphiera ivm de slechte socialisatie en de leeftijd (ruim 2) van dit meiske.

Cissy: Odessa is vanmorgen gecastreerd ik ga haar zo ophalen. Wanneer ze voldoende hertsteld is van de operatie gaat ze een tijdje naar Ilona in "therapie". Hopelijk krijgt Ilo haar wat minder schuw en kan ze daarna beter herplaatst worden.

Odessa is altijd al een schuw katje geweest wel heel lief ze wil heel graag contact maken maar ze durft niet. Ze is als kitten nooit goed gesocialiseerd geweest en dat is eigenlijk nooit helemaal goed gekomen. Dat was ook de reden waarom ze bij Leonoor bij Mojo zat en bij mij bij Solo. Bij de kater voelde Odessa zich gewoon het prettigste. Soms zie je bij schuwe poezen dat ze minder schuw worden nadat ze een nestje hebben gehad ..daar hoopten wij ook op maar inmiddels begon het vermoeden te rijzen dat ze hoogstwaarschijnlijk toch onvruchtbaar is. Dit alles tesamen heeft ons doen besluiten haar te laten helpen.

Ilona is zo lief geweest om aan te bieden haar in huis te nemen en met haar "aan de slag te gaan" zoals alleen Ilona dat kan. Ik zelf heb gewoonweg niet de tijd die nodig is voor zo’n "project" destemeer waardeer ik Ilo’s aanbod omdat wanneer zij alleen al zou bereiken dat Odessa zich laat pakken en laat aaien dit de kans op een gelukkiger leven en een succesvolle herplaatsing in de toekomst aanzienlijk zal vergroten voor Odessa.

In ieder geval houden Ilona en ik contact gedurende de "therapie" maar kan ik op dit moment nog niet veel meer vertellen natuurlijk.

Ik ben wel opgelucht nu er wat gaat gebeuren met Odess want het deed me toch wel pijn om zo’n lieve en mooie poes (want dat is ze gewoon) zo bang te zien en een poezeleven lang als dekkatermaatje fungeren is natuurlijk ook niet alles. Vandaar dat we dit gaan proberen. So fingers crossed en …. to be continued.

Onze dame is ondertussen gearriveerd. Ze leeft sinds gisterochtend onder een nieuwe naam. Geeske. Niet ik zo’n fan ben van al volwassen katten een nieuwe naam geven, maar wanneer er hopelijk een nieuwe periode in gaat mag een poes ook echt een nieuwe start maken. Geen herinneringen aan de oude bange periode, zelfs niet via haar naam.

Iedereen moet nog even wennen aan haar nieuwe naam, ook hier: "Hoe heet ze ook al weer?"

De typische ilo namen, ik heb ze allemaal geprobeerd. Totdat ik zag dat ze op het woord -goedzo- reageerde.

Mmm. Na wat heen en weren met namen met een -G- zag ik haar ook reageren op Geeske. Geeske it is!

Wat kan ik anders?

Verder is er nog niet zo veel te vertellen. Saphiera en Zahra reageren niet op haar. Of liever gezegd, ze stuiteren niet door de kamer. Zahra negeert en Saphiera wil alleen het vlees wat bij Geeske in de bench staat. Geeske is zich bewust dat er andere poezebeesten langs haar bench lopen en ze gromt behoorlijk. Haar schuilplekje verlaat ze om even flink naar ze uit te halen door de tralies heen. We laten haar maar even betijen. Ze wil best even spelen, ze zit hard spinnend te knipogen naar je. Aaien lijkt ze fijn te vinden als je haar maar voorzichtig genoeg benadert, maar ze ondergaat het met haar koppie verstopt en een lijfje vol spanning. Ze spint dan wel, echter het lijkt er m.i. meer op dat ze spint om zichzelf gerust te stellen. Echt fijn is het dus misschien niet. Bij borstelen ontspant ze wel. En allemaal alleen omdat ze in een bench zit. Ze is een typisch kooikatje. Afgesloten ruimtes zijn haar uit haar kittentijd bekend, die zijn veilig. Alles daar buiten niet.

Gisteravond toen de andere 2 katjes boven waren en ik wat nieuw vlees voor haar klaarmaakte, dacht ik dat ik de bench wel even open kon laten. Ze zou er toch niet uit komen. Dus wel. Ze heeft de hele kamer verkend. Zo zie je maar weer, ga vooral niet uit van een eerste indruk.

We zullen zien wat er gaat gebeuren. Of er wat gaat gebeuren. Ik kan er nog geen zinnig woord over zeggen.

Geeske gaat terug en wordt weer Odessa. Ze is per direct beschikbaar voor herplaatsing. Het komt denk ik wel goed met haar, maar helaas niet hier. Ze is te agressief naar mijn katjes toe. Ik ben tot heel veel bereid maar wanneer mijn katten er zo onder lijden als ze nu doen, en ik de agressie naar mijn katten toe alleen maar erger zie worden, moet ik een knoop doorhakken. Hoe lief ze ook naar ons toe is.

Wat de andere kant van haar karakter betreft, zie ik wel positieve vorderingen. Ze ontspant meer, ik kan meer met haar en er valt absoluut mee te werken met veel geduld. Maar alleen in een omgeving zonder andere katten. Ook honden en kleine kinderen zijn voor haar niet weggelegd.

Cissy (cattery Spotselot) en ik (cattery Ifness) zijn beiden bereid je te begeleiden indien je in aanmerking wil komen voor dit poesje. We hopen beiden echt van harte dat er ergens iemand voor haar is. Ze heeft het echt verdiend en zij kan er ook niets aan doen. Ze wil zo graag uit de bench, ze wil zo graag op onderzoek uit. Wanneer Zahra en Saphiera boven zijn gaat ze ook heerlijk haar eigen gang. Ik kan haar ondertussen zolang ik haar negeer, gewoon voorbij lopen als ze ergens buiten de bench op een stoel zit. In de bench borstelen is pure ontspanning voor haar. Ze heeft ondertussen de durf (nog steeds in de bench) om onder je hand uit te stappen omdat ze aaien, zoals ik al dacht, nog te eng vindt. Ze heeft nu de durf dit niet meer, al geruststellend spinnend, te willen ondergaan. Ooit zal ze er wel aan toe zijn. Ze is echt aan het ontdooien en het is zo zonde dat ik niet verder met haar kan. Mijn handen jeuken maar ik moet en wil prioriteiten stellen en die liggen toch echt bij mijn eigen katjes.
Meer info vind je op: http://www.ifness.com/bengaal/oproep.html#odessa

We weten het nu zeker. Niet dat we er wat aan kunnen doen, maar ons Saphiertje heeft problemen met zien. Het was ons al eerder opgevallen dat ze haar plaatje samenstelt met ogen, neus en oren. Wanneer ze iets van dichtbij bekijkt, beweegt ze haar koppie omhoog, omlaag en van links naar rechts. Haar oren doen al wapperend mee en haar reukzin is zeer belangrijk. Regelmatig loenst ze behoorlijk. Vaak botst ze ergens hard tegenaan of valt ergens vanaf.

Nu Geeske weg is, die zo op Zahra leek uiterlijk, vergist Saphiera zich regelmatig. Geeske heeft Saphiera behoorlijk pijn gedaan en Saphiera is dat nog niet vergeten. Als Saphiera Zahra van een afstandje ziet, maar ze is nog niet dichtbij genoeg om haar aan haar geur te herkennen, schiet ze boos op haar af. Al grommend met dikke staart zal ze even laten zien dat ze het niet pikt. Totdat ze dichtbij genoeg is. Dan realiseert ze zich dat dit Geeske niet is maar Zahra. Je ziet dat ze haar vergissing inziet. Haar staart slinkt, er worden kirrende geluidjes gemaakt en ze doet een poging weer vrede te sluiten. Te laat natuurlijk want Zahra heeft al gereageerd op de op haar afstuivende kat, maar toch.

Het geeft niet, we nemen Saphiera zoals ze is. Met haar O-achterpootjes en haar X-voorpootjes, haar typische loopje, haar redelijk sociale gestoordheid, haar jaloerse trekken naar mij toe en haar slechte zicht. Of ze oud zal worden betwijfelen wij beiden ten zeerste. Hopelijk laat ze ons, ons nog verbazen, maar we vermoeden dat we nog wel meer dingen gaan ontdekken die niet echt kloppen bij dit lieve katje. Als ze maar gelukkig blijft, dat is het enige wat telt.

Het gebeurt me niet vaak dat ik iets echt niet wil schrijven in dit weblog. Eigenlijk nooit behalve deze keer. R.I.P. lieve maffe Pebbles. Op http://www.bengalenforum.nl/ (registratie verplicht) heeft cattery Spotselot het verteld. Ik kan het niet, ik doe het niet en ik wil er niet over praten.

Gisteravond, toen Tim naar bed wilde hoorde hij beneden mensen praten. Wat bleek? Saphiera had de tv aangezet en zat prinsheerlijk televisie te kijken.

Voordat ik Saphiera door omstandigheden in huis kreeg, had ik niets met sneeuwbengalen. Ik viel voor de warmere kleuren van de blacktabby bengaal. Nu dan kijk ik er toch iets anders tegen aan. Het is vooral apart dat buitenstaanders als een blok voor haar vallen. Niet omdat ze zo aanhankelijk is, want dat is ze alleen bij mij. Maar de aanblik van een witte kat met blauwe ogen is blijkbaar onweerstaanbaar voor velen.
Nouja wit…?

Wit met vieze tennissokken aan dan. Toen ik haar fokster laatst vroeg of alle sneeuws zulke sokken aan hebben, begreep ze me eerst niet. We hebben er hartelijk om gelachen want zo had zij het nog niet bekeken. Ja dus. Het hoort bij de sneeuwtjes en al helemaal bij die van mij.