Saphiera is een zeer aanwezig katje. En dan bedoel ik met name aanwezig voor mij. Ik heb het helemaal gemaakt voor haar en zo’n iemand kan je natuurlijk geen moment uit het oog verliezen. Ik vermoed dat als ik een kangaroebuideltje zou hebben, ze daar het liefst 24 uur per dag in zou blijven zitten. Gelukkig heb ik dat niet want onze meid is behoorlijk gegroeid. In de breedte dan. Van amper 2 kilo bij binnenkomst tot dik 4 kilo nu. Nu dan raakt ze me kwijt. Bij gebrek aan mij wil ze dan nog wel eens mijn kussen van de bank trekken. Zodra ik ergens in huis mijn stem laat horen, is ze er als de kippen bij. Als ze echt even niet weet waar ik ben, dan blijft ze roepen. Menig nacht val ik in slaap met een brullende Saphiera voor de slaapkamerdeur.
In een poging haar gestuurd met Zahra te matchen, druppel ik soms een drupje valeriaan op Saphiera haar koppie. In de hoop dat Zahra eindelijk eens wat lievere toenadering zoekt dan het uitdelen van een pets. Het druppeltje moet met beleid. Saphiera vind het nl. niet lekker ruiken, maar voor Zahra is het (bijna) onweerstaanbaar. Helaas, Zahra is ook niet gek. De bron van de overheerlijke geur wordt strak genegeerd, maar daar waar Saphiera gelopen heeft, moet wel onmiddellijk druk afgelikt worden. Als het dan toch per ongeluk tot een toenadering komt, is Saphiera erg ongerust. Ze verwacht immers ieder moment een fikse haal. Well, it was worth a try!
