Met Zahra naar de dierenarts is altijd een heel avontuur. Ze is niet moeilijk in het mandje te krijgen. Ze is er ook niet moeilijk uit te krijgen. Ze is zelfs niet moeilijk op de tafel te krijgen. Maar daarna… dat is een verhaal apart.

Er is me ooit verzocht om toch vooral een afspraak te maken i.p.v. naar het spreekuur te komen. Wanneer ik een afspraak heb, kan er rekening gehouden worden met hulp bij het vasthouden. De dierenarts heeft een geweldige assistente die Zahra in een stevige houdgreep meestal wel in bedwang kan houden. Een houdgreep die Zahra van mij niet accepteert maar vreemde ogen dwingen blijkbaar ook voor haar. En wanneer het echt niet lukt is er meestal nog wel iemand die kan helpen. We hebben er wel eens gestaan met 4 man om haar heen. 3 om vast te houden en de dierenarts die de behandeling zo snel als ze kon deed. Het rare is, hoe naar de behandeling ook, zodra het weer klaar is, merk je niets meer aan Zahra en koestert ze geen enkele wrok meer.

Gisteren was het dus zo ver. Zahra en Felice moesten voor de entingen. Waar ik al een beetje rekening mee had gehouden, Felice reageert exact hetzelfde als Zahra. Omdat het nog allemaal onbekend voor haar was had ze in het begin nog geen argwaan en kon even afgeleid worden met wat brokjes. Toen de naald erin ging duurde het een fractie van een seconde voor ze in de gaten had dat het foute boel was en ze ontplofte. Ze schreeuwde, sprong in de lucht, poten wijduit, wurmde zich in een onmogelijke draai en krabde me met haar achterpoten aan 2 kanten open.

Goed, dat is dus duidelijk. Felice moet de volgende keer, zo klein als ze is, dus ook in de houdgreep. Ach, als ik dan toch standaard een afspraak voor Zahra moet maken, dan kan het voor Felice ook wel. Kan ik altijd nog eens met Ishoe naar het spreekuur.

Zahra ging deze keer voor de verandering erg goed. Ze liet zich voor haar doen ‘gewillig’ onderzoeken en onderging de prik zonder noemenswaardige worsteling.

Ondertussen is Felice haar eigen zelfje weer. Ze rent, ze springt, haalt kattekwaad uit en zit geen moment stil. Alles is vergeven en vergeten, tot over 3 weken voor de vervolgenting…