Gisteren hebben N. en ik afschuwelijk bericht gekregen van UC Davis, research University of California.
Citaat:

PK DEFICIENCY results for Valentino de Baracoa (CAT36351):

K/K – 2 copies of PK deficiency, cat is or will be affected. Severity of symptoms cannot be predicted

Onze lieve, gekke, geweldige Tino is dus PK-Def lijder en zal hieraan doodgaan. Hij is nu heel gelukkig en fit, maar zelfs castratie kan een ‘aanval’ veroorzaken die hem fataal kan worden.
We weten ons op dit moment nog niet echt geen raad met dit nieuws. Voor N. is het dubbelzuur. Tino woont bij haar. Ze kan en wil er niet aan denken dat Tino ziek wordt en veel te vroeg dood gaat. De liefste en meest zorgzame pappabengaal, het speelmaatje van Jarah, de hartsvriend van Fulani en Kawan, het surrogaatkindje van Panna, het stoeimaatje van Zinne, haar schootverwarmer, haar knuffelbeer, haar kletsmaatje…

Tot grote opluchting van N. en mij zijn de poezen die nu een nestje hebben van Tino alle drie negatief, geen PK-Def genen. De kittens zijn dus wel drager, maar geen lijder. Dragers worden NIET ziek, hebben nergens last van en zullen een normaal gezond leven hebben als ieder ander kitten. Dat is in ieder geval iets. Godzijdank is de dekking 6 weken terug met Pix (PK-Def draagster, wat ik toen ook nog niet wist) niet gelukt. Soms kan je ook een beetje mazzel hebben… ofzo…

Tino gaat nu nog meer verwend worden dan hij al was en mag de rest van zijn leven bij zijn katten-en hondenvriendjes en N. blijven wonen..

UC Davis heeft gevraagd samples op te sturen van Tino’s ouders, die minimaal drager moeten zijn en dat gaan zijn fokkers zsm doen. Van onze Tino’s kittens die dragers zouden moeten zijn, krijgen ze ook samples. Hiermee kunnen ze de DNA-test mogelijk officieel valideren voor de bengaal waardoor hopelijk nog veel meer fokkers het DNA van hun bengalen gaan laten testen. Het is wel een zure manier om aan geschiedenis mee te schrijven maar waar we kunnen helpen doen we dat natuurlijk.

PK-Def (Pyruvate kinase (PK) deficiency) heeft niets te maken met PKD (Polycystic Kidney Disease). Het is een bloedziekte, en verschijnselen worden heel vaak aangezien voor FIP. Ik durf te wedden dat er heel veel katten met het label FIP zijn gestorven terwijl het PK-Def was.

Wil je meer lezen, info over PK-Def:
Nederlandstalig
Engelstalig

Mamma besloot haar kinderen mee te nemen naar de speeltuin. Dat klinkt leuker dan het was.

De slaapkamerdeur staat al een aantal dagen de hele dag open. Dat ging prima. Katten kwamen al dan niet grommend op bezoek maar Flash vond het wel best. Zelf kwam ze regelmatig even beneden buurten.

Vanmiddag was er een kitten weg! Flash was nergens te bekennen. Toen ik haar riep, kwam ze van boven. Samen met Jem hebben we de slaapkamer afgezocht en boven afgezocht. Niets. Boven is de kattenkamer waar iedereen graag slaapt en speelt. Deze is compleet ingericht puur en alleen voor de katjes.

We hoorden niets, we zagen niets. Ik kreeg stiekem al schrikbeelden van wat een andere fokker met een kitten had meegemaakt. Moeder die een eigen kitten van 4 weken de kop afbeet. Uiteindelijk kwam Flash kitten 2 halen en zijn we haar gevolgd. Ze ging linea recta naar de reisbench in de bench van de kattenkamer. Kitten nr 3 was ze vergeten en die zat op een gegeven moment heel zielig te piepen dat ze zo alleen was. Daarmee hebben we haar maar even geholpen, behalve dat ze Zahra tegenkwam onderweg. Ik kan je vertellen, met een kitten in je bek en dan een boze geschrokken Zahra tegenkomen is geen pretje!

Enfin, alles ligt weer. In een veel te kleine reisbench, dat dan weer wel. Maarja, zelf gekozen. Ken-ik-er-wat-an-doen. Voorlopig maar even met de kamerdeur dicht want die andere 2 snappen er niets van en zijn in staat de toegang voor Flash naar binnen te versperren omdat het ook hun kamer is. En laten we dat nou maar even niet uitlokken.

Flash en de kittens liggen in onze slaapkamer met de deur dicht voor de rust. Pixie heeft het moeilijk. Ze mist haar grote vriendin. Maar wanneer die grote vriendin dan weer even komt buurten, ruikt die niet meer naar haar grote vriendin. Het is grommen, grauwen en blazen. Ik heb nog niet veel katjes gehad die zo vervaarlijk kunnen kijken. En Flash de grote vriendin in kwestie? Die snapt er niets van.

Ik had verwacht dat Flash nu ze kittens heeft wel eens heel beschermend en agressief zou kunnen reageren, maar daar is geen sprake van. Uiteraard heb ik noch Zahra noch Pix bij de kittens gelaten. Die stap komt later wel. We zullen zien hoe dat dan weer gaat verlopen.

We groeien en groeien en groeien.