Het knalfestijn heeft iedereen hier weer zonder ongelukken overleefd.

De katten had ik al vroeg in de kittenkamer opgesloten. Gordijnen dicht, schuilplekjes geïnstalleerd. Ishoe was vorig jaar een kitten van een week of 11 die zich nog nergens wat van aantrok. Dit jaar was hij duidelijk al de hele dag zenuwachtig. Om een uur of half 2 toen het meeste vuurwerk verstookt was, heb ik de kittenkamerdeur opengezet en mochten ze even in de rest huis komen controleren dat de hemel nog steeds hoog in de lucht was en het plafond nog steeds op zijn plek zat. Zahra en Ishoe kwamen zeer laag bij de grond en heel voorzichtig naar buiten. Ze bleven bovenaan de trap argwanend staan, klaar om terug te rennen. Felice kwam naar buiten gesjeesd en tolde als een dolle in het rond.

Na wat voorzichtige aanmoedigingen van onze kant durfde Ishoe als eerste naar beneden. Daarna Zahra. Het zal wel erg naar kruit hebben gestonken want de neusjes ging snel op en neer. Felice die ik naar beneden had getild, bleef als een bezetene met hoge rug en dikke staart door de kamer heen scheuren, overal tegenaan botsend. Die heb ik maar snel weer opgepakt en in mijn armen tot rust gemaand.

Jem moest hoognodig naar bed dus toen hij er eenmaal inlag, heb ik Ishoe bij hem gelegd en al snel was de rust in dat gedeelte van het huis wedergekeerd. Zahra en Felice was een heel ander verhaal. Ze braken de boel af in de kittenkamer. Ik ben nog een paar keer gaan kijken maar het was geen succes. Ze waren niet meer angstig, ze wilden er gewoon uit! Nadat ik klaar was met rommelen in de badkamer, slaapkamer en gang en ze dus geen reden meer hadden mijn geluiden voor de verlossing uit de kittenkamer aan te zien, werd het stil en daalde er eindelijk weer een serene nachtelijke stilte in het huis neer.

Voor jullie allemaal namens ons: