Al lang geleden, toen mijn interesse voor de diverse hybride kattenrassen ontlook, ontdekte ik in mijn honger naar informatie over hybriden met een bengaalouder deze interviewpagina met Maria Falkena. Hij staat dan ook al sinds lang in mijn links-pagina ondanks dat het niets met bengaalouders te maken heeft.
Nu dan eindelijk heb ik haar boek gelezen: De tamme wilden en de wilde tammen. Verkrijgbaar in beperkte oplage via Neocat. Voor het email adres kan je me mailen.

Maria Falkena heeft in de jaren ’60 en ’70 baanbrekend werk verricht voor o.a. de rode (tegenwoordig sorrel genoemd) Abessijn, maar dat had niet mijn interesse in eerste instantie gewekt. Nee, zij hield wilde kleine tijgerkatten gewoon in huis! Wilde katten waarvan de meesten onder ons nog nooit gehoord hebben, laat staan gezien. Het begon met een Geoffroy’s Cat. Daarna de Margay en de Oncilla. In veel dierentuinen overleven deze kleine wilde tijgerkatten de kleine kooitjes en bijkomende stress niet en in het wild zijn ze of bijna uitgestorven of niet te observeren. Over de vangmethodes kun je lang praten en helaas valt er geen goed woord over te zeggen. Zulke wilde katten werden als kitten gevangen waarbij de moeder toch al gedood was omdat men in die verre landen zulke katten als ongedierte zag. De voor haar uit het wild gehaalde wilde kittens waren een onzekere toekomst ingegaan of zouden anders ook gedood zijn als ze niet bij haar terecht waren gekomen. Toen waren er nog geen wetten die het particulieren verboden om wilde dieren thuis te houden. Natuurlijk was er tegenwerking maar voor deze katjes bood het een kans op verder leven, niet in het wild maar in een huis vol liefde, tamme katten en begrip voor hun van oorsprong wilde natuur.

Bij Maria kregen ze zelfs nakomelingen. En elk wild kitten en de meeste tamme kittens mochten blijven. Zeker voor de wilde zou er geen enkel ander onderkomen geschikt zijn. Het was een kunst om ze in huis gelukkig en tam genoeg te kunnen houden en zij was toen nog de enige pioneer die dat bij machte was.

Toentertijd was er nog veel minder bekend over zaken als inprenting, socialisatie, en alle andere belangrijke zaken die bij het fokken van tamme of wilde kittens komen kijken. Zij heeft alles met gezond verstand en, af en toe ook, door schade en schande zelf uit moeten dokteren.

De volgende stap was de tot toen nog onmogelijke kittens; de hybriden van deze bijzondere wilde tijgerkat en een tamme kat, in dit geval de Oncilla en een Abessijn. Bengalen (Bengaalse tijgerkat-tamme kat) bestonden al wel, maar een combinatie Oncilla-tamme kat was nog nooit gedaan. De adembenemende kittens bleken later steriel. Nu weten we dat Oncilla’s (en een aantal andere kleine wilde tijgerkatten) een verschillend aantal chromosomenparen hebben in vergelijking met huiskatten, waardoor nageslacht uit een dergelijke combinatie steriel zal zijn. Maria Falkena moest daar via de trial-and-error methode achterkomen. Ook haar theorieën over de vlekvererving, puur uit haar proefondervindelijke methodes afgeleid, bleken jaren later wetenschappelijk bevestigd te kunnen worden.

De liefde voor haar katten, wild of niet die uit het boek lijkt te spatten, haar eerlijke openhartige en prettige manier van schrijven, de vele informatie over wilde gedragingen die ik bij Zahra terugzie ondanks dat ze geen vroege F-generatie is en die geen enkele andere bengalenfokker tot nu toe echt herkent, haar tomeloze inzet met het tegen de bierkaai vechten in deze vroegere jaren en de tegenslagen die soms echt niet mals waren, maakte dat ik dit boek in 1 adem heb uitgelezen. Ik moest zelfs een traantje laten toen ik het hoofdstuk las over het door ouderdom overlijden van haar eerste 2 wilde kleine tijgerkatten die ze met haar TLC (Tender Loving Care) tot volwassenheid en ‘tamheid’ had weten te brengen. Buena de Margay en Candy de Oncilla. Natuurlijk wist ik toen ik aan het boek begon, dat ze nu niet meer in leven konden zijn. Ze zouden dan nu ruim 40 jaar oud moeten zijn geweest, maar om het zwart op wit te zien na zo met al hun belevenissen te hebben meegeleefd, was even een emotioneel moment.

Ik kan alleen maar een diepe buiging maken voor deze moedige kundige vrouw die haar hele leven in het teken van haar katten heeft gezet.
Edit 2009: We were saddened to hear that Maria Falkena-Roehrle has died at the grand age of 89 on 2nd June 2009