Met alle consternaties aangaande Saphiera en de komst van Flash, ga je bijna denken dat het alleen om hen draait hier thuis. Niets is minder waar.
Pixie heeft zich in de tijd dat ze hier is, volkomen thuis gemaakt. Ze is een zeer vriendelijk, sociaal poesje wat alles uiteindelijk wel best vindt. Ze heeft een fenomenaal karakter en ik kan haar niet meer missen hier. Ik ben echt hoteldebotel dol op haar. En niet alleen ik hoor. Regelmatig kijken Tim en ik elkaar aan en knikken glimlachend naar elkaar: “Ja, dit is echt een leuke kat!!”
Wanneer ze per ongeluk zich ergens alleen in huis bevindt, roept ze net zo lang totdat er iemand antwoord geeft. Of dat nou Zahra is, Flash of 1 van ons, dat maakt niet uit. Elke keer is ze weer opgelucht te beseffen dat ze helemaal niet alleen is. Ze heeft zich bepaalde plekjes toegeëigend maar deelt die net zo lief met een ander. Ze fietst overal rustig door heen. Flash accepteren duurde even maar nu zijn ze onafscheidelijk. Zelfs Zahra heeft ze om haar pootje gewonden. Hoe ze het gedaan heeft, is mij een raadsel, maar ze mag regelmatig bij Zahra sabbelen. De ene keer wat langer dan de andere keer maar het mag!
Zahra heeft ook haar draai weer gevonden. Zowel met Pixie (dat moge duidelijk zijn) als met Flash. Toen Zahra door had dat Flash hier blijkbaar bleef wonen, heeft ze haar een paar keer ferm onder handen… eh tanden genomen. Sindsdien lijkt het allemaal een stuk soepeler te gaan. Er worden regelmatig liefkozingen uitgedeeld aan beide kleintjes, kontjes worden schoongelikt en af en toe is het tijd voor een lesje rangorde. Wanneer ik zelfs Zahra met 2 spelende kittens door de kamer zie hollen, word ik blij.