Met een nest bengaalkittens heb je altijd wel wat te vertellen. Je hebt alleen niet altijd de foto’s om het te bewijzen. Neem van mij aan: echt gebeurd!

Ik heb een keukenblok waarbij aan de zijkant bij de muur op vloerhoogte ruimte voor de buizen van de verwarming is open gelaten. Ik heb deze ruimte al jaren provisorisch zeer stevig afgedicht met erin gepropte petflessen en lege potjes. Er kan namelijk net een kat in maar met die hete buizen.. Een kat die erin gaat, moet in zijn achteruit terug. Draaien is onmogelijk. Ik vond al dat Flash de laatste dagen zo vaak aan het proberen was toch de opstopping eruit te trekken.

Laatst zaten er 2 kittens en 2 volwassenen achter het keukenblok in het midden te krabbelen. Van dezelfde plek maar dan ver onder het keukenblok hoorde ik gekras en gemieuw. “OH NEE!!! Nu zitten er 2 kittens onder en die kunnen er natuurlijk NEVER NOOIT meer onderuit! Hoe kwamen die daar? Hoe ga ik die in hemelsnaam weer veilig terugkrijgen? Nu moet ik dat hele keukenblok slopen. Hoe moet ik dan doen zonder die kleintjes te verwonden? Ben ik daar wel sterk genoeg voor? OH MY GOD, hoe moet ik dit nu weer fixen? Waar moet ik beginnen? Waarom gebeurt zoiets altijd als er niemand anders thuis is? Die arme kleintjes zitten vast in paniek helemaal klem!” Ik zag mezelf al staan met een breekijzer in mijn hand dat keukenblok gecontroleerd aan gort te trekken.

Even mezelf tot rust gemaand. Het gemieuw klonk niet echt alarmerend. Meer alsof ze gewoon lol hadden. Nadere inspectie van de voorkant van het keukenblok, leerde me dat één of andere onverlaat de petflessen en potjes had weggetrokken, een sleufje had gevonden en net zolang gewrikt had todat een verlijmd latje los was. Daardoor was er, voor mij onzichtbaar, aan de zijkant een gat ontstaan waar precies, en ook niet meer dan dat, een kitten doorheen kon. Dit moet Flash zijn geweest. Dat latje zat behoorlijk stevig verlijmd. De 2 kittens die nu eronder zaten, hadden het proces blijkbaar met veel plezier gevolgd en waren er als de kippen bij gebruik te maken van het gat.

Nadat ik het latje helemaal had weggetrokken, zag ik daar 2 vrolijke kittens (Eto en Esa) die onder geen beding van plan waren te vertrekken. Sterker nog, de rest inclusief Pixie en Flash dook er ook onder. Wat ik nog meer vond? Een enge muizenval die niet van mij was (ergo, meer dan 10 jaar oud en van de vorige bewoners) en hele oude speeltjes van Zahra die ik al jaren kwijt was. Het sleufje had er blijkbaar altijd al gezeten. Weer zo’n fijne klusfout van de vorige bewoners.

In alle hectiek is het geen moment in me opgekomen foto’s te maken. Daarom deze keer wat lieve andere foto’s:

Samen met Flash:

Samen met Zahra (!):

Samen met mamma Pixie:

Gewoon samen:

De karakters zoals eerder al geschetst, kloppen nog steeds. Met hier en daar een individueel “eigenaardigheidje”. Het zijn stuk voor stuk zeer lieve sociale kittens waar ik dol op ben. Hoeveel rommel ze ook maken, hoeveel ondeugendheden ze ook uithalen. Als ze met z’n allen bij me kruipen voor een slaapje of gewoon een dikke knuf komen halen, dan smelt je acuut. Nog een paar weekjes en ik zal ze ernstig gaan missen!

Era, spotted poesje. Heeft de gewoonte ontwikkeld veel liever bij Pix aan te haken dan uit een bakje te eten. Zet je een bakje overheerlijk eten voor haar klaar, ze haalt haar neus er voor op. Totdat… totdat je noodgedwongen iets in haar bekje spuit, het spuitje naar het bakje toe beweegt en ervoor zorgt dat er geen ander uit het bakje ook kan eten. Dan opeens gaat het bakje al mieuwend, smakkend en zeer gretig leeg. Blijkbaar vertelt haar neus haar iets anders dan haar tong. Ik ben hard bezig haar ook uit zichzelf aan het eten te krijgen. Voorlopig dus met smurrie Gourmet Gold- en Royal Canin Recoveryblikjes. Anders loopt mijn spuit gelijk al vast. Iets met een lepeltje of je vinger in haar bekje duwen is zinloos, dat spuugt ze even hard weer uit. Waarna een ander kitten het alsnog gretig van de vloer of je broek likt, dus ach..

Eto, spotted katertje. Een ware deugniet die van geen stoppen weet. Vol enthousiasme springt hij op je voet om daar eens lekker zijn scherpe tandjes in te zetten. Geef je hem een Kong, dan wordt hij dol. Hij pakt hem met 4 poten vast, zet zijn tanden erin en heeft de tijd van zijn leven. Daarna sleept hij hem nog een tijdje met zich mee. De Kong gaat, wat er ook gebeurt, mee in het kittenpakket! Daarnaast is hij een spinmachientje eerste klas. Aaien, kroelen, knuffen, dat is wat hij wil. Nog een beetje ruw met je handen, maar ook daar lang leve de Kong! Het is een lief aanhankelijk kitten maar wel met een eigen willetje waarvan hij maar lastig af te leiden is. Era kan hem als beste aan en die 2 zijn dan ook zeer vaak samen te vinden. Era en Eto gaan samen verhuizen. Een prima match.

Esa, marble poesje. Esa doet alles net even anders. Hoe ze het doet weet ik niet, maar ze weet iedereen hier om haar kleine pootje te winden. Vanmiddag betrapte ik zelfs Zahra op haar grondig wassen. Ik was stomverbaasd en Esa vond het allemaal geheel normaal. Uiteraard toen ik mijn camera aanzette, had Zahra haar gebruikelijke masker voor mij weer aangenomen: “Pfff, die stomme kleintjes. Nee hoor, je hebt het fout gezien. Ik heb dat ettertje niet gewassen!” Later vond ik Esa terug slapend omarmd door de voorpoten van Flash in Flash haar mandje. Flash is erg lief voor de kleintjes, maar haar mandje is haar heilig. Esa heeft duidelijk haar draai beter gevonden en is veel minder haar stem gaan gebruiken om ons dingen duidelijk te maken. Ze gebruikt nu gewoon haar charme.

Elo, marble katertje. Elo komt steeds meer los. Ik heb met hem wat harder ‘gewerkt’ dan met de anderen. Een schouderkatje als Esa zal hij waarschijnlijk nooit worden, maar hij begint de lol van ons mensen ook uit zichzelf in te zien. Was het eerst dat hij wat aanmoediging nodig had, nu komt hij al bijna even hard als de anderen aanhollen als je in de buurt bent. Tenzij er onderweg iets op zijn pad hem kruist. Dan moet hij eerst even nadenken of hij blijft doorhollen, of toch liever afgeleid wordt. Elo zal nooit zomaar iets doen. Daar moet eerst uitgebreid over nagedacht worden, pro’s en contra’s afgewogen om dan tot een weloverwogen besluit te komen. Met Esa is hij de dikste vriendjes. Ik ben heel blij voor hem dat hij samen met haar straks mag verhuizen.

Het eerste dierenartsbezoek: Het ging prima. Stelletje kanjers!

Met kittentas vol dekentjes, een kruikje en 4 kittens heb ik Jem (zoonlief) en een vriendje met kittens voor de deur bij de dierenarts afgezet. Daarna ben ik pas gaan parkeren. Terugweg idem. Zo min mogelijk kou voor die kleintjes. -7 C graden en dan voor het eerst naar buiten is geen grapje! Ze zijn lichamelijk helemaal nagekeken, nageluisterd en goedgekeurd. Enting erin, chip erin. Daarna de hele middag de stress eraf geslapen.

Behalve Esa natuurlijk, die heeft met mij een serie op mijn laptop gekeken. Zittend op mijn borst (ik lag op de bank met laptop tegen mijn gebogen bovenbenen) pontificaal voor mijn beeld. Machtig interessant vond ze het. Ze heeft nog een paar aparte toetsencombinaties weten te maken. Uiteindelijk heeft ook zij nog wat geslapen. Daarna heeft iedereen goed gegeten. Ik heb extra opgelet dat iedereen echt at.

Vandaag is het leed van gisteren helemaal geleden. Ze maken als vanouds het huis weer onveilig. Af en toe afgeleid door het uitzicht van buiten met dwarrelende sneeuwvlokken. “Wat dwarrelt daar nou? Kan je dat pakken? Nee? OK! Dan niet! Dan ga ik wat anders doen!“

De foto’s van gisteren:

Een gewone gemiddelde middag op de bank. Even proberen te relaxen. Met de nadruk op -proberen-.

Zo hoort het karakter van bengalenkittens te zijn. Ga jij op bezoek bij een fokker en jouw mogelijk toekomstige kitten van een week of 6 of ouder, is niet zoals deze (behalve wanneer ze liggen te slapen), koop het niet! Bengalenkittens horen niet schuw, teruggetrokken, lusteloos of bang van je te zijn. Liggen ze te slapen en zijn ze niet wakker te krijgen, ga dan nog een keer terug.

Vorige week hebben de spotjes een toekomstig huis gevonden. Gisteren zijn ook de 2 marbletjes verkocht. Zo fijn, ze gaan allemaal 2 aan 2. De spotjes samen en de marbletjes samen. Precies de combi’s die hier toch het vaakst in elkaar verstrengeld liggen of elkaars bijtbaarheid testen. 🙂 Ik denk dat het weer gelukt is geweldige thuizen voor ze te vinden. Piece of cake deze keer.