Laatst kwam Jem met een serieus gezicht op me af: “Mamma, als ik over een jaar of 10 of 12 uit huis ga, wat doen we dan met de katjes en dan bedoel ik eigenlijk met Ishoe?“

Ik heb hem uitgelegd dat dan de katjes al oudjes aan het worden zijn en ze dan uit elkaar halen ondoenlijk is. En natuurlijk dat je als student meestal niet zit te wachten op een katje waar je voor thuis moet komen omdat die gezelschap en eten nodig heeft.

Nu weet ik natuurlijk niet hoe zijn studentenleven er uit gaat zien. Als hij het al krijgt want hij wil nu ook best vuilnisman worden, maar in mijn jaren op universiteit had een katje slecht gepast. Ik heb hard gestudeerd, een flink aantal uren per week wat bijverdiend en in de spaarzame vrije uurtjes ontspanning gezocht. Het was goed om een tijd lang alleen met mezelf rekening te hoeven houden. Ik heb daarmee een mooie basis opgebouwd voor een wat stabieler gezinsleven waarin je, zeker wanneer er net een baby is, met alles rekening moet houden behalve jezelf.

Als Jem dan werkelijk nog steeds een katje wil tegen de tijd dat hij uit huis gaat, dan moet hij dat vooral doen. En misschien mag dat katje dan wel naar moeders voor de momenten dat Jem inziet dat het soms moeilijk te combineren kan zijn.