We zijn ongeveer op het punt wat de cattery die haar bracht al vertelde. Alles klopt nog steeds tot nu toe. Omdat niemand weet wat er precies met haar gebeurd is, is het een kwestie van aftasten en haar leren kennen. Sommige vermoedens lijken bevestigd te worden, andere vermoedens zijn nog onduidelijk. We proberen te doorgronden hoe het allemaal zo ver heeft kunnen komen. Of er misschien andere, niet zo voor de hand liggende mogelijke oorzaken, kunnen zijn. Of een combinatie. Het zal nooit helemaal duidelijk worden. We doen het met wat we zien, hoe ze reageert en wat we daaraan hopelijk wat kunnen bijstellen.

Op bepaalde momenten komt ze wel op schoot, op bepaalde momenten mag je haar ook aaien. Het echte werk gaat nu beginnen. Loop niet op haar af, aai haar niet wanneer jij daar toevallig zin in hebt. Pak haar vooral niet op. Maak geen onverwachte bewegingen. Liever gezegd maak eigenlijk helemaal geen bewegingen. Vreemde mensen zijn reuze eng. Die schrik moet eruit. Ze staat nog bol van de stress. Ik ben heel hard met haar aan het werk. Ik hoop dat Pebbles binnenkort om gaat en ze samen kunnen dollen. Ze heeft beweging nodig, ze heeft veel positieve invloed nodig, heel voorzichtige correctie. We forceren niets.

Het zal veel tijd kosten maar vooralsnog zie ik nog steeds mogelijkheden. Het is echt een heel lief poesje. Ze is niet agressief. Ze is zeer sociaal naar mijn katjes. Ze mag de hele dag los. Het luikje in de tussendeur naar boven snapt ze nog niet. Dat laat ik nog maar even zo. Haar bench staat open waar ze haar eten krijgt en ze kan er in vluchten als ze wil. Haar favoriete verstopplekje, tussen de top van de kattenbak en het hangmandje wordt minder vaak gebruikt. Gisteren zag ik haar voor het eerst echt in een diepe slaap. Hiervoor sliep ze steeds maar half. De oren en neus bleven bewegen bij elk geluidje. Ze is erg neusgericht. Alles stinkt ook in haar ogen. Ze snuffelt en schrikt van datgene wat ze ruikt.

Ze is ook behoorlijk krols. Ik had gehoopt dat dat iets langer op zich liet wachten, omdat ze dan oha wat aanhankelijker worden en je een stap verder kunt gaan. Het was voor mijn gevoel net iets te vroeg. Maargoed, ik weet niet of haar vorderingen al zo ver waren geweest nu, als ze niet krols was geworden. Het zij zo, we doen het ermee.

Op zich is het een echt sneeuwtje. Ze heeft absoluut durf, ze kan heel heftig spelen. Ik herken veel Zahra in haar. Zahra is dan weliswaar geen sneeuw, maar een zeer pittig bruintje die het ooit in haar bol heeft gehaald haar ALC voorouders eer aan te doen.
Een wat vervelend nadeel is het wildplassen van Pebbles dat (tijdelijk?) weer een graadje erger is. Duimen dat die twee elkaar snel lief gaan vinden!

Wordt vervolgd…Meer foto’s