Na log

Zahra is nog steeds in de volle overtuiging dat ze in een 3e wereldland leeft en ernstige honger lijdt. Het liefst eet ze zenuwachtig al schrokkend uit beide bakjes maar nu ze wat verder van elkaar staan wil ze haar eigen bakje ook niet onbeheerd achterlaten. Ishoe heeft nog wel een duwtje nodig, letterlijk. De regel Als Zahra eet of drinkt, moet ik wachten zit zeer diep geworteld. Wanneer ik hem er uitdrukkelijk bij zet en Zahra een zetje geef als ze aanstalten maakt ook het andere bakje te beheren, kan Ishoe ook eten. Ik grijp hiermee direct in de rangorde in, maar het is nodig.

Ishoe begint langzaam aan te leren dat het fluitje ook voor hem eten betekent. Zahra begint langzaam aan te leren dat geen fluitje geen eten betekent, ook al sta ik in de keuken.

Elke avond maak ik wat tijd vrij om met Ishoe te spelen. Ik pak trouw zijn geliefde verenstok, leg mijn oefenmat klaar zodat hij met zijn metershoge sprongen tenminste geen poot breekt bij het neerkomen, en Ishoe is helemaal blij. Na een minuut of 10 is hij zo uitgeput en voldaan dat het er gewoon vanaf straalt. Daarna kan de stok weer veilig opgeborgen worden in de la om tot de volgende dag op te bewijzen diensten te wachten.

Ishoe begint zich voorzichtig weer wat gelukkiger te voelen.