De kleintjes zijn naar beneden verhuisd. In de bench staat het nesttentje waar ze zich het allerveiligst voelen en gevoed worden. De bench staat open zodat Pixie in en uit kan springen over het plexiglas plaatje. Het viertal kan nu de bench nog niet uit, maar kan wel buiten het tentje scharrelen. Flash komt af en toe even buurten. Als er wat piept is ze er niet zeker van of ze wat moet doen, maar een kleintje wassen zit er dan wel in.
De karakters beginnen nu ook wat duidelijker te worden. Wanneer je voor de bench gaat zitten, komen ze allemaal je enthousiast begroeten. Even kroelen vinden ze heerlijk. Een buikje kietelen, een kinnetje kriebelen, een pootje op je hand. Het maakt niet uit. Als ze maar aangeraakt worden en wat individuele aandacht krijgen. Ook het voorzichtig optillen vinden ze al elke dag minder eng.
Esa, het marble poesje. Haantje de voorste met alles. Het eerst uit het tentje, ontdekt tot nu toe alles als eerste. Kan ook het hardst piepen om niets. Als ze iets nieuws ontdekt moet iedereen het horen.
Era, het spotted poesje. Volgt Esa al snel. Ze kan je zo lief vragend aankijken of gewoon zitten kijken naar wat de anderen doen. Om dan toch maar te besluiten mee te gaan doen.
Eto, het spotted katertje. Eerst wat voorzichtig maar komt nu helemaal los. Begint als een motortje te spinnen als je hem aait. Is in voor een potje stoeien met je hand. Bijt en likt tegelijkertijd zachtjes je vingers.
Elo, het marble katertje. Heeft wat aanmoediging nodig maar dan is het ook helemaal goed. Laat gedwee alles toe zolang ik het maar niet te gek maak. Vindt de diverse speeltjes zeer interessant. Is wel vaak de eerste die terug in het tentje kruipt.
Over een paar weken nog maar eens kijken of deze voorzichtige karakterinschatting doorzet of toch nog hier en daar wat verandert.
En Jem heel droog: “Ze doen het allemaal niet.”
