Wanneer je al zo lang met elkaar in huis leeft, is niets meer gek of genant. Je hebt alles al veel vaker dan 1x van elkaar gezien, gevoeld of geroken. Wanneer dan de badkamerdeur zo verzakt is dat hij eigenlijk niet goed meer dicht kan, dan laat je dat op zijn beloop. Nu is het wel zo dat met een 14 jarige puber het allemaal een beetje anders wordt. Maar ach, die zorgt er zelf wel voor dat er geen beschamende situaties ontstaan tijdens een toiletbezoek.
Een heel ander verhaal wordt het met 2 nieuwsgierige bengaalkittens. Zodra de badkamerdeur open gaat, er een kraan aangezet wordt of een wc deksel wordt opgeklapt, staan ze beiden klaar en in de startblokken. Ze wurmen zich achter je, ze staan naast je op de badrand of ze koekoeloeren schaamteloos wat je precies aan het doen bent. Tot zover kan ik het allemaal wel aan. Maar wanneer er dan naar je gegraaid wordt, of naar je grote boodschap die de pot nog niet eens heeft geraakt, dan verschiet ik ook wel even.
De badkamerdeur zal en moet gefixed worden. Ik wil gewoon rustig kunnen… zonder katten!