Oh wat dom van me. Waarom staat die prullenbak toch altijd zo ver weg? Dat is toch onhandig? Er is vast een reden voor maar ik weet hem niet meer. Wat ongelooflijk dom van me. Laat ik hem maar eens wat dichterbij zetten. Hier vlak naast de keukenlaatjes is een stuk beter. Wat ontzettend oer- en oerdom van me.

Deze twee keukenlaatjes hebben een magische aantrekkingskracht op Pebbles. Al is ze twee verdiepingen hoger in huis, ze komt aanrennen zodra ze hoort dat ik er eentje opentrek. In het rechterlaatje liggen namelijk de verenstokjes, de reserve muisjes en overige extra speeltjes. Laat ik nou de prullenbak vlakbij dat laatje hebben neergezet. Het bleek een koud kunstje voor Pebbles om op de deksel van de prullenbak er achter te komen dat je alleen maar aan het handvat hoeft te trekken om een la te openen. En wanneer een bengaal dat eenmaal weet…

De prullenbak staat allang weer op zijn oude plek ver weg. De prullenbak heeft geen geheugen. Die deert het allemaal niet. Maar Pebbles wel! Via het keukenblok hengelend, springend vanaf de grond. Als die laatjes maar open gaan!

Wat was ik toch verschrikkelijk een beetje dom!