117 Ondertussen

Ik krijg veel vragen hoe het ondertussen gaat. Er is veel gebeurd en ik hoopte eigenlijk te kunnen wachten totdat ik eindelijk weer eens wat echt positiefs hier kon neerzetten. Laat ik het dan maar gematigd positief noemen, dit log, want eigenlijk vind ik het niet overhouden hier. Jullie moeten het me maar vergeven. Ik had ook veel liever een juichend verhaal gehouden.

Ishoe mocht vrijdag naar huis. Niet omdat het nu zo ontzettend goed met hem ging, maar omdat er een afweging gemaakt moest worden. Uiteraard, hij plaste en had geen catheter meer in, maar nog wel veel pijn. De stress van in de kliniek zitten deed hem geen goed en we hoopten dat hij met medicatie thuis wat tot rust zou kunnen komen en dat dat zijn herstel zou bevorderen. Het is nog te vroeg om te zeggen of het echt werkt. Ik vind hem sip, merk dat plassen niet prettig is en vind dat hij erg weinig plast. Ik hou hem goed in de gaten. De medicatie toedienen gaat op zich goed, ware het niet dat hij nu handschuw is. Ik hoef mijn neus maar te laten zien en zijn ogen gaan op stand ‘argwanend’: Wat gaat ze nu weer voor rotzooi in mijn bek stoppen? Hoe kom ik hier het snelste weg en onderuit? Een hand uitsteken om te aaien is grote schrik voor hem. En dat vind ik best moeilijk.



De hernieuwde kennismaking na 5 dagen kliniek.



Sip

Dan Zahra. Na een week mocht de kap eraf. Zo gezegd, zo gedaan. Binnen 5 seconden had ze echter haar wond te pakken met haar tanden en beet het onderste stuk toch weer open. De kap ging er onmiddellijk weer op. Ik had zo veel adrenaline in mijn lijf van de schrik dat het zo maar in 1 keer lukte.
Diezelfde dag werd ze KROLS. Ik kon het gewoon niet geloven. Ze is gecastreerd! De hormonen in haar bloed kunnen hier nog voor verantwoordelijk zijn en het is afwachten wat er in de komende weken gebeurt. De da heeft me verzekerd dat ze alles heeft verwijderd. Ik ga er dan voorlopig ook maar niet van uit dat ze een zeldzame 3e eierstok heeft of dat er toch een aantal cellen ovariaweefsel zijn achtergebleven. Het kan ook een evt. reactie zijn op de terugkomst van Ishoe. De tijd zal leren hoe dit verder gaat.

Omdat een vochtige warme doek en een borstel geen kattentong kunnen vervangen, heb ik gisteren even de kap verwijderd zodat ze zich toch even kon wassen. Een grote pleister moest haar wond beschermen tegen haar bijtgrage tanden. Ze heeft zich inderdaad even kunnen wassen, maar de wond lonkte te erg. Alhoewel het mooi genezen is, zit er toch nog een stukje waar ze de vorige keer gebeten heeft wat nog niet helemaal dicht is. Helaas, de kap blijft nog op.



Even wassen onder toezicht.

4 thoughts on “117 Ondertussen

  1. Ik heb hetzelfde gehad met Sphinx die na castratie (sterilisatie) een ooginfectie had overgehouden. Hij moest 3 maal daags een zalf in z`n oog hebben. Nou dat was ook een drama. Als hij zag dat ik de kast open deed om het zalftubetje te pakken was hij al nergens meer te vinden. Het was een grote strijd. Toen kwam mijn zoon op het idee om het toe te dienen tijdens een van zn vele slaapjes. Als hij dan verschrikt wakker werd was het al voorbij. Het heeft verder geen nadelige gevolgen gehad. Ook niet handschuw of zo. Ze zijn het gelukkig gauw weer vergeten. Soms is medicatie nl nét even belangrijker.

  2. Ben zeer benieuwd hoe het met Ishoe en Zahra gaat…. Moet je Ishoe nog pillen geven?Zijn de hechtingen bij Zahra er al uit?
    Toen bij onze Ravy de eierstokken eruit gingen, kreeg ze geen kap mee en hoewel ze er soms wel aanlikte en eraan trok, bleven de hechtingen gelukkig zitten. Er zat wel plotseling een bult onder de hechtingen, dus ik dacht aan een littekenbreuk (hernia), terug naar de dierenarts , maar het was gelukkig onderhuidsvet, wat zich ineens daar op gestapeld had… De laatste dagen toen de hechtingen erin zaten, begon het te ruiken en kwam er wat pus uit en was het de hoogste tijd dat ze eruit mochten en nu zie je er helemaal niets meer van (de haren zitten er mooi over heen).
    Hopelijk gaat alles goed met je poezenbeesten! Veel groeten Alice

  3. Het gaat goed met Zahra. De kap is er al een tijdje af en de hechting die nog naar buitensteekt, daar blijft ze van af. Ook Zahra had een flinke 'worst' onder het litteken zitten. Dit schijnt een redelijk normale reactie te zijn en deze is nu langzaam aan het verdwijnen.
    Over Ishoe ben ik nog steeds niet te spreken. Ik ben wel zijn medicatie aan het afbouwen (rustgevend drankje) maar ik merk dat hij nog pijn heeft bij het plassen. Erg veel plast hij ook niet. Op dit moment is het nog te vroeg voor evt. drastischere maatregelen, dus we wachten het maar gewoon af. Zijn droge dieetvoer verdraagt hij maar matig en de vleeszakjes vindt hij niet lekker. Het is zielig!

  4. Vervelend dat het met Ishoe niet zo goed gaat… Ravy (poes) plast ongeveer 2 keer per dag een grote hoeveelheid, maar ik weet niet hoevaak katers plassen, plast hij nu veel minder vaak dan voor de blaasgruis? Het kan ook zijn dat hij bang is dat het pijn doet, omdat toen met de blaasgruis en ontsteking het zeer deed en dat hij nu "aangeleerd" heeft om zo min mogelijk te plassen, want dan doet het zeker geen zeer?? Moet hij nog een keer terug voor controle bij de dierenarts? Gelukkig gaat het met Zahra beter en worden de hechtingen bij haar nog verwijderd of lossen ze vanzelf op? Groeten Alice

Comments are closed.