Pebbles is aan één stuk krols. De ene krolsheid lijkt net een beetje af te zakken, en de volgende komt al weer in alle hevigheid opzetten. Pebbles plast overal als ze krols is. Het liefst op stof. Dus de slaapbank, de bank, Jem’s bed en nog veel meer heeft het moeten ontgelden. Daar werd ik al niet al te vrolijk van. Sinds gisteren heeft ze het sproeien ook ontdekt. En leuk dat ze het vindt! Dus mevrouw moest boven blijven. Dat werd niet gewaardeerd. Wat er boven te slopen viel, is ondertussen gesloopt.

Omdat ik het ook zielig vind, probeer ik haar wel onder begeleiding naar beneden te laten, maar ze sproeit onder mijn handen dat het een lieve lust is. Dan maar een katerbroekje aanschaffen. Maarja, dat heb ik natuurlijk niet gelijk in huis. Voor nu heb ik uit de te kleine Jem kleren zak een kek sportzwembroekje gevist. Gaatje voor de staart gemaakt, maandverbandje erin, buiktouwtje aangetrokken en gestrikt. De beengaten zijn natuurlijk veel te groot. Een tijdelijk prototype voor het weekend dus. Wat heb ik gelachen. Met grote ogen kijkt ze me aan, rolt over de vloer, loopt laag bij de grond met haar achterpoten hoog optillend alsof ze in iets vies heeft gestaan. Als Zahra komt kijken, wat er toch allemaal te lachen valt, sprint ze met broekje aan, hard weg. Wanneer ze wat kalmeert, gaat ze toch maar op onderzoek uit. Het maandverbandje is binnen korte tijd helemaal vol.

Pebbles zelf is nog niet helemaal overtuigd van het nut, maar vooralsnog kan ze weer even naar beneden. Over niet al te lange tijd hoop ik van Janny een mooi passend modelletje te ontvangen!

De laatste eigen foto’s van Ishoe die nog op mijn camera stonden. Zo’n prachtige kat maar nog compleet met stressvachtje en ongelukkige, hulpeloze blik in zijn ogen.

Het verschil, maar 10 dagen later. Nieuw huis, nieuwe omgeving, nieuw personeel. Het stressvachtje is heel voorzichtig aan het verdwijnen. Voor het eerst sinds 2 jaar weer rust in zijn ogen. En let eens op de ogen van Cleo. Ze mag met recht trots zijn, dat ze dit al zo snel voor elkaar heeft gekregen!

Stel je toch voor…

Stel je toch voor dat het bij mensen net zo zou gaan als bij katten. Stel je toch voor dat je als vrouw in je vruchtbare periode, krols wordt. Al gillend, ren je als een kip zonder kop door de buurt. Overal aanbellend, je borsten onbedekt. Je vergeet vooral niet een flinke plas voor iedere deur achter te laten. Je intieme delen aan iedere buurman die opendoet, aanbiedend. Je rolt over zijn tuinpad, steekt je (ontblote) kont in de lucht. Getrouwd of niet. Dat maakt allemaal niet uit. Je hebt maar 1 doel wat je, koste wat het kost, zal bereiken. Stel je toch voor!

Het gaat goed met Ishoe. Ik word dagelijks op de hoogte gehouden van zijn vorderingen. Eergisteren kreeg ik weer een lading foto’s en ik kon mijn eigen ogen niet geloven. Het waren foto’s van een relaxte Ishoe, een spelende Ishoe. Kortom, van een weer gelukkig aan wordende Ishoe! Elke dag zie ik hem een stukje meer opbloeien en zie ik meer van de oude Ishoe terug. Hij is er nog niet helemaal, maar we hopen dat dat nog wel in de toekomst gebeurt.

Cleo heeft zijn vertrouwen gewonnen. Ze heeft hem kunnen overtuigen, dat de electrisch aangedreven waterfontein echt niet eng is. Hij haalt al dezelfde geintjes met haar uit, als hier. Hij vindt het erg amusant als ze hem zoekt. Normaal miauwt hij wel, maar als hij zin heeft laat hij haar rustig zoeken. Zo was ze hem al op dag 2 kwijt. Ze is zich wild geschrokken. Uit haar mail:

Hij was de trap op en af aan het denderen en hier en daar een miauw afgeven, totdat ik het op een gegeven moment aardig stil vond. Ik denk laat ik eens kijken wat zijn bezigheden zijn. Ik loop de trap op, waar hij meestal bovenaan komt rennen als hij wat hoort, maar zie hem niet, hmm.. Misschien is ie lekker aan het spelen of slapen. Maar nee, ik zie hem niet, niet achter het matras niet onder het matras, niet in de doos, echt helemaaaaaaal nergens. Mijn hart begint al te kloppen en ik zoek mijn slaapkamer door, de badkamer, alle hoekjes en gaatjes, maar geen Ishoe te bekennen. Dan komen de vragen, had ik alles wel dicht? Ja toch echt wel, ben toch niet gek aan het worden??
Nou misschien is ie toch naar beneden gesneaked en had ik het niet door, mijn hart begon toch nog harder te kloppen, ik snap het gewoon niet, hij kan toch niet zomaar weg zijn!!??

Ik loop voor de zoveelste keer ‘zijn’ kamertje in, doe mijn kastdeuren open, zou ie daar misschien in zijn gekropen ofzo? Tot ik een geronk boven hoofd hoor…. En ja hoor, daar helemaal boven op mijn kast waar al mijn dozen met rommel en wasgoed staat zie ik een klein oortje uitsteken. Meneertje is op een of andere manier die kast opgekomen en heeft het zich gemakkelijk gemaakt. Hahahahaha, pfffffffffffff wat een opluchting.
LES 1 : KIJK OMHOOG NAAR HOEKJES IN PLAATS VAN BIJ DE GROND!!

Toen Ishoe 2 dagen weg was, besloot Pebbles maar eens voor het eerst krols te worden. En hoe! Ongelooflijk. Ze snapt er zelf nog maar weinig maar. Je ziet haar roepen, en halverwege haar roep een koppie trekken met "Waarom gil ik in hemelsnaam zo hard?" Wanneer dan de ergste golf voorbij is, komt er nog een klein kreetje uit wat net als een verontschuldiging klinkt. "Het spijt me dat ik zo’n herrie maak." Ondertussen is ze helemaal schor, en weet echt niet meer wat ze met zichzelf aanmoet. Ze is de laatste tijd erg veranderd. Het kittenachtige, ook qua karakter, is er echt helemaal af en wat mij betreft is ze er snel klaar voor.

De bengaal in 4 minuten

Daar waar je speeltjes ziet, kun je ook je kastinhoud invullen.
Daar waar je krabpalen ziet, kun je ook je bank invullen.
Daar waar je touwtjes ziet, kun je ook je was aan de waslijn invullen.
Daar waar je ….

Gebruik je fantasie!
😉