Het jubileum van het 100e log valt precies samen met de opgedrongen verhuizing van web-log.nl. Niet echt reden voor een feestje vooralsnog. Het heeft behoorlijk diepe sporen achtergelaten. Ik doe mijn best om alles weer een beetje op orde te krijgen, maar ze maken het me niet makkelijk.

Aangezien dit weblog onderdeel uitmaakt van mijn Cattery Ifness site, zou het fijn zijn wanneer de layouts weer enigszins op elkaar afgestemd staan. Ik heb best wel wat ervaring opgedaan wat betreft websites maken met de daarbij behorende source-codes en die ervaring heb ik nu hard nodig!

Ik loop op het moment tegen een aantal zaken aan waar ik even geen raad mee weet. Foto’s centreren bijvoorbeeld, zoals ik altijd deed, zorgt ervoor dat in een klein venster de foto’s niet geschaald maar al snel afgesneden worden. Zonde! Ik gebruik niet voor niets brede foto’s op een fotolog. Dus als alternatief staan nu de foto’s aan de linkerkant.

Ik vraag me wel af hoe je nu als leek van xhtml-codes je weblog kan bijhouden want het is echt niet leuk meer volgens mij. Was het niet juist de bedoeling dat een weblog ook voor leken een toegankelijke methode was om toch redelijk makkelijk een leuk ogende webpagina in elkaar te draaien en bij te houden? Maarja, de hele wereld draait om innoveren en innoveren is ‘leuk’! Innoveren schept mogelijkheden. Met name voor de hoge heren die daardoor weer allerlei handigheidjes zoals dataverkeermoderatie, opslagruimtereglementen en af te schaffen features kunnen invoeren die vervolgens natuurlijk allemaal doorberekend aan de klanten gaan worden. Alles onder het, in verhullend kadopapier verpakte, mom van: Het wordt alleen maar leuker en makkelijker!

Enfin, ik beraad mij nog of ik ga verhuizen. Misschien moet ik het maar gelijk goed aanpakken en een geheel in eigen beheer weblog maken. De mogelijkheden zijn er, alleen het is wel weer heel veel voorwerk. Maar dan ben ik er wel voor altijd van af! Want ik geloof nooit dat het hier ‘gratis’ blijft, zonder reclames, verder doorgevoerde veranderingen, verborgen agenda’s en sigaren uit eigen doos. Mocht het zo ver komen dan zal ik dat uiteraard hier duidelijk aankondigen.

Zahra en Ishoe hebben veel bekijks in de ren. We wonen op een hoek met een doorsteekpaadje naast ons huis waar heel wat buurtgenoten langs komen op hun wandeling om hun hondjes uit te laten. Ook staan er regelmatig kinderen bij de ren te dralen.

De aandacht vinden de katjes heerlijk, de hondjes wat minder. Ik kan al een aantal minuten voordat er in mijn blikveld een hond zichtbaar wordt, merken dat er 1 in aantocht is. Heel stilletjes gaan ruggen omhoog en worden staarten dikker. Is de hond dan eindelijk op een gevaarlijke korte afstand dan zwelt er een gegrom aan uit opgezette kelen en zijdelings bewegende lichamen. Haren worden opgezet, oren gaan naar achteren. Stoere hond die dan nog dichterbij durft te komen!

Vorig jaar, toen Ishoe nog een jong onbezonnen kitten was, kreeg ik het luminieuze idee om voor onze 1000-en-1-nacht slaapkamer van glanzende voile een vitrage te maken. Het was prachtig! Ishoe vond de rondzoemende insecten die op het glas op zoek waren naar een ontsnappingspoging naar buiten, echter prachtiger. In zijn onstuimige strijd elke kamer insectenvrij te houden, sneuvelde de vitrage op een gegeven moment tot een onherstelbare lap gescheurde stof.

Dit jaar probeer ik het weer. In 2 kamers heb ik weer voile vitrage hangen en weer vind ik het prachtig. Door schade en schande wijs geworden, knoop ik het vaak op zodra ik merk dat er ergens een vliegje rondvliegt.

Het is fijn hoor, zo’n natuurlijke insectenverdelger maar ik hou mijn hart vast.

Van een aardige overbuurman kregen de katjes een groen bontmandje dat hij nog over had. Ik had al eens vaker mandjes maar die werden alleen maar beplast door Ishoe of genegeerd door beiden, dus ik was enigszins sceptisch. Enfin, mandje in de wasmachine en daarna neergezet.

Na de eerste nacht kwam Zahra, toen ik ‘s ochtends vroeg mijn bed uit wankelde, me niet begroeten. Ishoe trouwens ook niet. Ongewoon, dus even op zolder kijken. Daar waren ze! Zahra lag prinsesheerlijk in het mandje en Ishoe zat er beteuterd naast. Hij mocht er niet in, hij mocht er niet bij. Ik heb het nog een nachtje aangekeken maar Zahra had het mandje echt geconfisceerd en lag telkens uitdagend en spinnend zich uitgebreid te wassen in het mandje met een steeds meer sip kijkende Ishoe ernaast.

Goed goed, ik ging dus op weg naar de dierenwinkel voor een 2e identiek mandje. Ik nam Jem mee. Bij de 1e winkel vond ik niet precies wat ik zocht. Best duur en de stof zat er niet lekker omheen. Op naar de 2e winkel. Ook niet echt wat ik zocht, maar toch even vragen wat het kostte. De winkelier noemde zijn prijs. *shock*… Jem, ongeneerd als kinderen kunnen zijn, tetterde gelijk loeihard door de winkel: “Dat is precies hetzelfde mandje als in die andere dierenwinkel, alleen dan 5 Euro duurder!!!!” Hoogste tijd om te vertrekken dus, zonder mandje. Uiteindelijk vond ik op de markt een prima mandje. Voor een redelijke prijs, weliswaar blauw maar nagenoeg hetzelfde als het andere. Onderweg grapten we nog tegen elkaar: “Misschien houdt Ishoe wel niet van blauw.” “Het zal me niets verbazen wanneer hij alleen het groene mandje wil.“

Ik zet hem neer en blauw wordt flink besnuffeld. ‘s Avonds komt Zahra mekkerend op me af: “Ishoe ligt in mijn mandje!” “Haal hem eruit, ik wil in mijn mandje!” “Het is niet eerlijk, dat is mijn mandje!” Ik verplaats Ishoe naar blauw en nog voordat ik Zahra in groen kan zetten, stapt Ishoe alweer over. Ik haal hem er weer uit en zet hem nadrukkelijk in blauw, Zahra schiet onmiddellijk haar groene exemplaar in. Rust in de tent. Is het nu klaar met de kuren? Wanneer ik een paar minuten later nog even terugkom om te kijken hoe de situatie ervoor staat, zit er weer een boze Zahra naast een groen mandje dat gevuld is met heel veel luie Ishoe. Blauw staat onaangeroerd en leeg te wachten op een bewoner.

Het spiksplinter nieuwe mandje is al in de wasmachine geweest, maar helaas. Mijn laatste optie is het groene mandje een nachtje weg te halen om te kijken of ze dan misschien… Ik heb er een hard hoofd in en ze zoeken het maar uit eerlijk gezegd.

Edit 18 juni: De tip van Judith ter harte genomen. De beide dekjes zijn omgewisseld. Nu weet ik het zeker. Ze houden beiden niet van blauw! 😉 Toch gloort er hoop. Fonetisch mag je dit letterlijk nemen: een erin gelegd handdoekje met een drupje chloor was onweerstaanbaar voor Ishoe. Wie weet krijg ik het toch nog voor elkaar!

Bengalenweetjes uit de Cattery Ifness site:

dat sommige Bengalen in vergelijking met een gewone huiskat een extra rugwervel hebben…?

dat sommige Bengalen in vergelijking met een gewone huiskat meer narcose nodig kunnen hebben…?

dat sommige Bengalen in vergelijking met een gewone huiskat een zeer bijzondere wilde roep hebben…?

dat de meeste Bengalen erg van water houden en niet bang zijn om nat te worden…?

dat het houden van de Bengaalse tijgerkat (ALC*) in Nederland verboden is…?

dat het houden van de Bengaal tot in 2004 verboden was in de Amerikaanse staat Georgia…?

dat er in het buitenland nog steeds met Bengaalse tijgerkatten nieuw bloed in de lijnen wordt gebracht…?

dat van de F1, F2 en vaak ook nog van de F3 generaties*) alleen de vrouwtjes vruchtbaar zijn…?

dat deze zg. Foundation katten*) vanwege hun karakter géén katten voor ‘beginners’ zijn…?

dat pas vanaf de F4 generatie*) een Bengaal als een tam huisdier (SBT Studbook Tradition*) mag worden beschouwd…?

dat de huidige Bengaal toch nog gemiddeld 10% wild bloed in de aderen heeft stromen…?

dat je daarom als fokker heel veel aandacht en tijd aan de socialisatie van de kittens moet besteden…?

dat er experimenten lopen met het kruisen van een tijgerkatpoes met een Bengaalkater i.p.v. een tijgerkatkater met een Bengaalpoes…?

dat het ras Bengaal pas in 1999 door de FIFé ( Federation Internationale Feline ) werd erkend…?

dat er meer kattenrassen zijn waar een wilde kat met een tamme huiskat gekruisd is…?

dat er ook veel hybriden met een bengaal-ouder zijn ontstaan de laatste jaren…?

*)
F1: ALC (Asian Leopard Cat) ouder X tamme Bengaal ouder

F2: F1 ouder X tamme Bengaal ouder (heeft een ALC grootouder)

F3: F2 ouder X tamme Bengaal ouder (heeft een ALC overgrootouder)

F4: F3 ouder X tamme Bengaal ouder (heeft een ALC overovergrootouder)

©2004 Cattery Ifness

Dat leuke mannenflipperspeelgoed waar manlief en zoonlief zich helemaal in kunnen verliezen, is ook voor Zahra en Ishoe onweerstaanbaar.

Nog niet zo lang geleden: al de hele dag rook ik af en toe een vlaag vieze geur. Ik snapte maar niet waar het vandaan kwam. Het deed me denken aan de vervuilingslucht die we wel eens roken toen we nog in Amsterdam woonden (vlak bij de snelweg) en datgene wat je neus teistert wanneer je door het Ruhrgebied trekt. Maar dat kon helemaal niet! We wonen nu in het groen en de lucht is zo zuiver als lukt in een volbepakt Nederland.

Manlief verklaarde me voor gek, trok zijn schouders op en de dag ging verder. We kregen bezoek en ‘s avonds laat lag ik even op de bank uit te puffen. Ishoe springt op me en ruikt wat! Hij snuffelt en snuffelt aan mijn spijkerrokje. Ik kan aan zijn bekkie zien dat hij iets raars ruikt. Ik heb me toch wel goed gewassen hoop ik? Opeens valt het kwartje. Ik kan zelf niet met mijn neus bij het rokje komen, zo lenig ben ik niet meer. Rokje uit en zelf maar eens even snuffelen…. AH NEE HE?! GETVERDERRIE! Een of andere onverlaat heeft mijn schone rok beplast! Dat is toch niet te geloven!

Ik snel naar boven om half nakend mijn neus in de rest van de schone was te stoppen. Ik haal het ene na het andere kledingstuk eruit wat gelijk weer door kan naar de vieze-was-mand. Zahra is een kledenplaster. Ze zou toch niet…? Maar op de kleden ledigt ze haar blaas echt helemaal, zijn ze drijfnat en ruiken ze toch een tikkeltje anders. Ook de gordijnen die ze altijd weer weet te besproeien in haar krolsheid en waar ik zo mijn best voor doe om ze weer op te frissen, hebben nooit zo geroken. Niets van de ‘schone’ was is nat dus het is of weinig geweest of al een aantal dagen oud. Het waren warme dagen en het kon misschien snel drogen. Misschien verdenk ik de katjes ten onrechte en is het wat anders. Mijn moeder had het al over muizenpies. Ik weet het niet.

In de dagen daarna kom ik telkens weer kledingstukken tegen die niet al te fris ruiken. Voorlopig blijft de slaapkamerdeur angstvallig dicht!

Op zoek naar misbaksel foto’s, waar ik er genoeg van heb maar daarover later meer, kwam ik nog een aantal vergeten foto’s uit 2003 en 2004 tegen.

Even geen nieuws hier. Alles gaat goed. Zahra en Ishoe puffen de hele dag in de ren van de warmte maar ze vinden het heerlijk. Ze beginnen de diverse hondjes die elke dag langskomen al te kennen. Bij sommigen hoeven ze zich geen zorgen te maken en trekken ze hooguit een wenkbrauw op. Veel te warm om je druk te maken! Bij anderen echter is het wel het oude verhaal.

Ik krijg hier en daar mailtjes van mensen die ook graag het alllereerste begin van het dagboek willen lezen maar het niet zo makkelijk kunnen vinden.

Voor beiden geldt, op de foto’s doorklikkken en je komt vanzelf bij de volgende pagina. Niet elke pagina heeft tekst.

Het Kittens 2004 dagboek is verdeeld in weekverslagen. Na de laatste foto kom je terug in het overzicht van die week en van daaruit kun je doorklikken naar de volgende week.

Het geschreven dagboek in de periode na het uitvliegen van 3 van de Kittens 2004 en het weblog, houden jullie nog van me te goed. Dat staat nog steeds niet online… zucht. De foto’s natuurlijk wel!

In onze vakantie op Kreta in Koutsouras kroop het bloed weer waar het eigenlijk niet gaan kan. Op het complex zat een aangelopen dominante kater, broodmager, scheef gegroeid door een eerder ongeluk en waarschijnlijk een buik vol wormen. Hij was sociaal en wilde graag aandacht. Zijn vacht voelde als een kokosmat en viel met bosjes uit. Kwam je per ongeluk aan een pijnlijke plek dan beet hij je waarschuwend. Tot echt uithalen heb ik hem maar niet verleid. Of ik hem even wilde ontwormen. Nu heb ik wel wat angst om een wildvreemde kat en pil in de bek te duwen maar het viel reuze mee. In vergelijking met hier ging hij er verrassend makkelijk in. Na deze ontwormingspil en hem iedere dag een extra maaltijd te geven, begon hij langzamerhand weer wat aan te komen. Hij wist precies wie hem eten zou geven, de eigenaresse en ik. Zodra we in zijn vizier waren, kwam hij miauwend op ons af. Het gebeurde wel eens dat hij net een bakje eten had gekregen van de 1 en dat de ander er ook mee kwam aandragen. Hij had een mooie functionele werkplek voor zichzelf veroverd. Iedere andere zwerfkat werd met grof geweld van het terrein verjaagd. Daarnaast joeg hij op muizen en grote insecten.

Wat een verschil met de katjes hier. Toen ik weer thuis kwam en Zahra en Ishoe eens een lekkere knuffel gaf, voelden ze als zijde onder mijn handen. Nu zijn bengalen sowieso erg zacht van vacht maar het verschil was nu wel heel erg groot.

Ze zijn in de tijd dat wij weg waren uitstekend verzorgd door een lieve buurvrouw. Mede door de extreme warmte en Ishoe die een dierenartsbezoekje nodig had om zijn overstuur zijn onder controle te krijgen, heeft ze er uiteindelijk veel meer werk aan gehad dan van te voren beoogd. Ook ik heb er wat meer werk aan overgehouden aangezien ik de slaapkamer heb laten openen omdat dat de enige plek in huis was waar het nog enigszins uit te houden was. Helaas, Zahra werd krols en heeft er gesproeid en een onverlaat heeft op het tapijt gepiest. Ik weet nog steeds niet wie dat nou steeds doet. Mijn moeder heeft nog expres alle kleren uit de slaapkamer opgeborgen maar iets kleins over het hoofd gezien waar grondig gebruik van is gemaakt. Ik ben dus in de weer met biotexsopjes, Sanifris bio en begin de aanschaf van een stoomapparaat te overwegen.